They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Linki

an image

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Wybór był dobry, gdyż Aleksander potrafił pogodzić swoją lojalność wobec Rusi (chroniąc interesy ludności zamieszkującej ziemie północne przed Szwedami i Litwinami) z wierną służbą mongolskiemu chanowi. Dzięki takiemu postępowaniu Aleksander zyskał uznanie ruskich możnowładców, ale wzbudził wrogość chłopów, dla których podatki i daniny były dużym obciążeniem. W rok po mianowaniu go wielkim księciem Aleksander postawił swojego syna Wasyla na czele wojsk, których zadaniem było odparcie kolejnego najazdu Litwinów na terytorium nowogrodzkie. Trzy lata później Aleksander stanął na czele połączonych sił ruskich w zwycięskiej wyprawie przeciwko najeźdźcom szwedzkim, a w roku 1262 jego wojska odparły inwazję niemiecką. Pomoc mongolska odegrała w tych zwycięstwach niewielką rolę, dopiero pod koniec wieku wojownicy mongolscy i ruscy walczyli ramię w ramię przeciw wspólnym wrogom. W roku 1275 mongolskie formacje wspomagały zwycięską ruską kampanię przeciwko Litwie, która rozrosła się do rozmiarów potężnego państwa. Istnieją także wzmianki o uczestnictwie oddziałów ruskich w podboju południowych Chin przez Mongołów. Być może zdając sobie sprawę z bezcelowości buntu przeciw potężnym Mongołom, Aleksander nie był zwolennikiem opozycji w stosunku do najeźdźców. Posunął się nawet do zmobilizowania swoich żołnierzy przeciwko mieszkańcom Nowogrodu w roku 1257, gdy ci zbuntowali się przeciw mongolskim poborcom podatkowym i zaciągowi do wojska. Kronikarze z tego okresu zazwyczaj koncentrują się na wojskowych osiągnięciach Aleksandra Newskiego, niektórzy porównują go nawet do Aleksandra Wielkiego. Chociaż jego zwycięstwa militarne odegrały w swoim czasie ważną rolę, w większości miały charakter tymczasowy, gdyż walki ze Szwedami i z Litwinami ciągnęły się przez całe stulecia. Najistotniejszym osiągnięciem Aleksandra Newskiego jako wielkiego księcia było zapobieżenie dalszemu zniszczeniu północnych księstw ruskich przez Mongołów. Gdyby nie poddał się chanowi i wystąpił przeciw niemu zbrojnie, jest wielce prawdopodobne, że bunty przeciw najeźdźcom spowodowałyby zmasowany odwet, z czego Mongołowie słynęli. Przykładem korzystnego wpływu, jaki Aleksander miał na Mongołów, jest skuteczne wstawiennictwo za ludnością Rostowa w roku 1263. Po buncie i wyrzuceniu z miasta mongolskich poborców podatkowych Rostów wraz z innymi miastami leżącymi nad Wołgą miał zostać ukarany przez chana Berke, jednego z następców Batu-chana. Armia mongolska była już w drodze, aby wyegzekwować karę, gdy interwencja Aleksandra przekonała Mongołów, by pozwolili mu na przywołanie krnąbrnej ludności do porządku. Była to ostatnia przysługa, jaką Aleksander wyświadczył Rusi, wielki książę zmarł bowiem w drodze powrotnej z Saraju 15 listopada 1263 roku. Jego śmierć w wieku 43 lat była prawdopodobnie 69 skutkiem wyczerpania, spowodowanego koniecznością nieustannej obrony Rusi przed wrogami z zachodu oraz najeźdźcami ze wschodu. Kiedy metropolita Cerkwi prawosławnej oznajmił mieszkańcom Włodzimierza nad Klaźmą zgon Aleksandra, powiedział: "Zaszło słońce Rusi". Mongołowie, jeżeli tylko nie napotykali sprzeciwu ze strony rządzących, przejawiali nikłe zainteresowanie administrowaniem podbitych ruskich terytoriów. Większość książąt ruskich potrafiła w istotnych kwestiach współpracować ze swoimi panami, w zamian za co Mongołowie zezwalali im na spokojne władanie lennami, pod warunkiem że na `\czas opłacali podatki i haracz. Istniejąca opozycja w stosunku do mongolskiego zwierzchnictwa pochodziła ze strony zwykłych ludzi i skupiała się bardziej wokół kwestii gospodarczych niż politycznych. Gdy Mongołowie podnosili podatki, zamożne i wpływowe rody ruskie po prostu przerzucały nowe ciężary na swoich poddanych, wzbudzając w ten sposób wśród ludu powszechną niechęć zarówno wobec książąt, jak i najeźdźców. Takie zachowanie możnych częstokroć wywoływało lokalne powstania, które jednak książęta wraz z żołnierzami szybko tłumili. Z reguły książęta byli posłusznymi wasalami Mongołów