Ale tu Rankorn si� zdradzi�: jego sylwetka mign�a w�r�d drzew o jakie� trzydzie�ci jard�w poni�ej, na zboczu zagajnika, i wtedy ca�a wataha run�a za nim w�sk� luk� mi�dzy...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

.. A taki by� w�a�nie plan, �eby ruszyli wszyscy naraz i biegiem, nie patrz�c pod nogi. W sumie do wilczego do�u trafi�o za jednym zamachem troje. Na taki sukces, szczerze m�wi�c, Rankorn nawet nie liczy�. Zb�je Eggi-Pusttelgi, kt�rzy zmajstrowali t� konstrukcj�, napracowali si� uczciwie - osiem st�p g��boko�ci, na dnie ko�ki wysmarowane mi�sn� zgnilizn�, tak �e zaka�enie krwi gwarantowane w ka�dym przypadku. Zmierzch tymczasem zapada� gwa�townie. Teraz ju� dru�ynnicy stali si� przesadnie nawet ostro�ni: chodzili tylko parami, a kiedy przeczesywali las i zauwa�yli w ko�cu przyczajonego w krzewach Rankorna, nie ryzykowali i naszpikowali go strza�ami z dwudziestu jard�w. Niestety, gdy podeszli bli�ej, akurat pod uderzenie pi�csetfuntowej k�ody, znale�li zamiast wymarzonego trupa zwitek kory z naci�gni�tymi na� szmatami... Dopiero wtedy landlord zda� sobie spraw�, �e nawet ucieczka z "rejonu umocnionego" bandy Eggi, dok�d ich tak sprytnie wci�gn�� w przekl�ty Wos - nie b�dzie spraw� �atw�: doko�a las jest naszpikowany �miertelnymi pu�apkami, a czworo ci�ko rannych, nie licz�c dw�ch zabitych, ca�kowicie pozbawi�y oddzia� mobilno�ci. Zrozumia� te�, �e ich mia�d��ca przewaga liczebna w tym uk�adzie nie ma zupe�nie �adnego znaczenia, i a� do �witu, podczas tego polowania, rol� zwierzyny przyjdzie odgrywa� w�a�nie im. * * * 56 Przygotowali obron� okr�n� w najgorszym, jakie sobie mo�na wyobrazi� miejscu - w�d� zaro�ni�ty leszczyn�, widoczno�� zero, ale przenoszenie si� na inne miejsce by�oby jeszcze gorsze. O tym, by rozpali� ognisko nawet nie my�leli - strach si� o�wietli�, strach da� si� us�ysze�, i nawet rannych opatrywali w ca�kowitych ciemno�ciach, po omacku. Zacisn�wszy w gar�ci �uki i r�koje�ci mieczy, ws�uchiwali si� w bezksi�ycow� noc, bez wahania strzelaj�c w stron� ka�dego szmeru, w ka�de poruszenie w unosz�cej si� z wilgotnych li�ci mgle. Sko�czy�o si� tak, �e oko�o trzeciej w nocy komu� pu�ci�y nerwy, i ten idiota z okrzykiem: "Wosowie!"." wystrzeli� w s�siada, kt�ry wsta�, chc�c rozprostowa� �cierpni�te mi�nie, a potem, �ami�c krzaki, rzuci� si� w g��b obronnego pier�cienia. Dalej sta�o si� to najgorsze, co tylko mo�e si� zdarzy� w nocnym boju: pier�cie� si� rozpad�, i zacz�a si� og�lna bieganina po nocy ze strzelaniem na o�lep - ka�dy przeciw ka�demu... Zreszt�, tym razem nie by�o mowy o jakim� przypadku: wspomnianym "kim�", kto sprowokowa� swoim strza�em w towarzysza og�ln� zawieruch�, by� nie kto inny jak sam Rankorn. Korzystaj�c z mroku, le�niczy przyw�aszczy� sobie peleryn� jednego z zabitych - na szcz�cie dla niego nikt ich nie pilnowa� - wkr�ci� si� w pier�cie� zajmuj�cych pozycje dru�ynnik�w i zacz�� czeka�. W�a�ciwie, m�g� sto razy wpakowa� strza�� w plecy landlorda i, korzystaj�c z nieuniknionego zamieszania, rozwia� si� spokojnie we mgle, ale ten nie zas�u�y� sobie na tak "przyjemny" los. Rankorn mia� inne plany. Wyniki boju Sta�y si� widoczne, gdy nasta� dzie�: okaza�o si�, �e oddzia� straci� dw�ch �o�nierzy, ale najgorsze - koszmar! - zagin�� sam landlord. Wojownicy uznali, �e podczas nocnej paniki musia� straci� swoich z oczu (poniek�d mieli racj�: w lesie tylko zupe�ny dure� rzuca si� do ucieczki na chybi� trafi� - normalny cz�owiek usi�dzie pod krzakiem i nie ruszy si�, p�ki kto� si� o niego nie potknie), i zacz�li przeczesywa� okolic�, nawo�uj�c swego pana. Znale�li go kilka mil od miejsca potyczki - orientuj�c si� na stada ju� zlatuj�cych si� kruk�w. M�ody senior by� przywi�zany do drzewa, a z p�otwartych jego ust stercza�y odci�te genitalia. "Ku�k� si� zad�awi�" - szeptano potem z�o�liwie po wsiach... W ob�awie na besti� entuzjastycznie wzi�a udzia� ca�a okoliczna ludno��, ale z r�wnym skutkiem mogliby chwyta� le�ne echo. Dalsza kariera kr�lewskiego le�niczego, kt�remu teraz nie zosta�o nic innego jak zosta� rozb�jnikiem, by�a standardowa; standardowy by� i jej koniec - albowiem, jak g�osz� s�owa starej piosenki, "Mo�e d�ugo sznur si� splata, lecz si� zawsze w p�tl� zwinie..." Raniony w potyczce z lud�mi harlondskiego szeryfa i po�amany na kole Rankorn mia� ozdobi� sob� szubienic� akurat tego dnia, kiedy do miasta przyby� baron Grager, werbuj�cy ludzi do wyra�nie przerzedzonego ithilie�skiego pu�ku. "O! Ten by mi si� nadal" - rzuci� baron z takim samym wyrazem twarzy, z jakim klientka kramu z w�dlinami d�ga paluchem w upatrzony kawa�ek szynki ("Tylko prosz� pokroi�"). Szeryf jedynie zgrzytn�� z�bami. Od Osgiliath sprawy sz�y tak sobie. Pu�k Ithilien walczy� wyra�nie lepiej od innych i, jak to si� dzieje w takich przypadkach, dostawa� uzupe�nienie w ostatniej kolejno�ci. Zreszt�, z lud�mi w og�le by�o mizernie. Ci w Minas Tirith, kt�rzy najg�o�niej przed wojn� wydzierali si�: "Raz i na zawsze uwolni� �r�dziemie od Hord ze Wschodu", jako� od razu znale�li mas� spraw na drugim brzegu Anduiny, prosty za� lud od samego pocz�tku mia� t� Wojn� o Pier�cie� g��boko w p�ucach. Tak wi�c og�oszony niegdy� przez Faramira punkt o poborze do pu�ku - "cho�by i prosto spod szubienicy" - by� wykorzystywany tyle razy, ile tylko si� da�o. W�a�ciwie, "pod szubienic�" siedzia� nawet sam Grager, ale w czasie wojny nikt nie odwa�y� si� ruszy� frontowego oficera - na niego s�dowe szczury Gondoru mia�y za kr�tkie r�ce. Wiele zachodu kosztowa�o pu�kowego lekarza, by przywr�ci� workowi po�amanych ko�ci wyci�gni�temu przez barona z harlondskiego za�cianka wygl�d kogo�, kto przypomina�oby cz�owieka, ale s�ynny zb�j by� tego wart. Strzela� z �uku tak samo jak przedtem Rankorn nie m�g�, wy�amany bark straci� mo�liwo�� ruchu, ale tropicielem nadal by� wy�mienitym, a jego do�wiadczenie w pu�apkach i innych dzia�aniach bojowych w le�nej okolicy by�o naprawd� bezcenne