Pe�ne �wiat�o z otwartego, na obszern� ��k� okna pada teraz na jego zgarbion� i zn�dznia�� posta� Stoi tak przez chwil�, mn�c w r�ku stary pil�niowy kapelusz, a chude...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Jest wzruszony. Nagle prostuje si�; podnosi g�ow� i z u�miechem na obecnych patrzy. U�miech ma zach�caj�cy, weso�y prawie. Kuntz Wunderli nie wie, kto b�dzie panem jego. U�miecha si� tedy do wszystkich i ra�no mruga oczyma Oczy te s� zimne; os�upia�e i stroskane Stary Kuntz usi�uje im wszak�e nada� filuterny, niemal lekkomy�lny wyraz. Gdy mu si� jedno zm�czy i staje w ciemnym . swoim dole nieruchome, martwe, mruga drugim, jak gdyby chcia� m�wi�: �Jeszcze ja mocny! O, i jaki mocny! Chleba darmo nie zjem, pracowa� b�d�, ka�dej robocie poradz�. I wody przynios�, i drew u�upi�, i kartofli naskrobi�, i izb� zamiot�... Du�� si�� mam jeszcze... du�� si��... A gdy tak patrzy z wysi�kiem, stara jego g�owa coraz silniej trz�� si� zaczyna, oczy nieruchomiej� i zachodz� wielkimi �zami a r�ce szukaj� podpory. Jedne tylko w�skie i zapad�e usta u�miechaj� si�, ci�gle si� u�miechaj�, Wtedy nawet, kiedy dwie �zy ci�kie i zimne tocz� si� zwolna po zmi�tej i zbru�d�onej twarzy. Ten, to �w zaczyna mu si� przygl�da�. Istotnie stary wygl�da wcale jeszcze dobrze. Dzi� rano ogoli� si� w�a�nie; wo�ny po�yczy� mu brzytwy. Le�y to w interesie gminy, �eby taki kandydat jak najlepiej i najra�niej si� przedstawia�. Inaczej m�g�by nie znale�� , wcale amatora. Nie tylko wi�c wo�ny po�yczy� mu brzytwy, ale starego kubraka i niebieskiej chustki na szyj�, kt�re po licytacji zn�w sobie odbierze. Stary Kuntz umie to ceni�. Wie on, jakie pobudki mia�a gmina w tak �askawie udzielonej mu pomocy, i rad by przede wszystkim uwydatni� te pi�kne szczeg�y swojego ubrania. Ale r�kawy kubraka s� na niego przyd�ugie; sam kubrak, zbyt obszerny, wisi na nim raczej, ni�li go odziewa, a bujny, niebieski ba we�niany fonta� dziwnie si� sprzecza z jego wysch��, pomarszczon� w tysi�ce nzw�w szyj�, kt�r� Kuntz to wyci�ga, to chowa, nie wiedz�c, jak lepiej przedstawi si� chustka. W�a�ciwie m�wi�c, jest w trudnym po�o�eniu. Trzeba mu i lito�� wzbudzi�, i nie okazywa� si� zbyt niedo��nym. Wie on, �e stoi tu w charakterze starca nie mog�cego pracowa�, ale wie tak�e, i� ka�dy z tych, co tu przyszed�, na jego r�ce patrzy, czy si� roboty chwyc�. Gmina ma nad nim. mi�osierdzie prawda, ale zbyt wiele dop�aca� za niego nie zechce. On to wie, wie dobrze; zbyt wiele wymaga� nie mo�e... Zmieszany, wzruszony patrzy ludziom po oczach, miarkuj�c; co kt�ry my�li: na wo�nego te� rzuca w bok kr�tkie spojrzenia, jakby dla �upewnienia go, �e ani brzytwa, ani kubrak, ani chustka nie p�jd� na marne. Ludzie patrz� na starego i gaw�dz� g�o�no. Nie le�y to w interesie �adnego z nich, �eby okazywa� zbyteczny po�piech. Staliby tak do po�udnia mo�e, porozpierani na balaskach i bior�cy tabak�, ale pan radca nie lubi przewlek�ych posiedze�. - No, moi panowie - odzywa si� on g�o�no. - Czy przypatrzyli�cie si� kandydatowi? - A c� mu si� tam przypatrywa� - odpowiada po ma�ym milczeniu kotlarz Kissling. - To� my go co dzie�. widzimy. Stary ledwo dycha, nie uci�gnie, nie d�wignie... Jak my�licie, szwagrze zwr�ci� si� do Faustyna Tr�ndi - b�dzie mia� z osiemdziesi�t albo i wi�cej ? Stary chrz�kn��. Osiemdziesi�t dwa sko�czy�, osiemdziesi�t dwa... Ale u�miecha si� tylko i milczy. - Ile macie lat, stary? - pyta go T�di Mayer. Kuntz szybko mruga ku wo�nemu okiem, a potem m�wi: - Siedemdziesi�t i cztery, kochanku! Siedemdziesi�t i cztery! - A poka� no, stary, z�by!! - odzywa si� ober�ysta z Mainau. Kuntz zn�w rzuca szybkie spojrzenie na wo�nego i rozszerzywszy zesch�e wargi ukazuje wcale jeszcze zdrowe z�by. Publika zaczyna si� �mia�. - Ho! ho! - m�wi jeden - a to by i ko�� ugryz�. - Chleba si� nie zl�knie - dodaje drugi. Leu Peter, stolarz, przechyla si� ku niemu. - A machnij no, stary, pi�ci�! Dalej! Wunderli post�puje krok naprz�d, podnosi nieco g�ow�, prostuje grzbiet i macha kilka razy r�k�, kt�rej �ci�ni�ta pi�� ginie w d�ugim r�kawie po�yczonego kubraka. R�ka opada mu za ka�dym razem jak z�amana ga��. W stawach s�ycha� trzask przykry. - A co? Nie�le macha! - odzywa si� kto� z �awy. - Phi!... - dodaje pesymistycznie drugi, wiedz�c, �e uwagi galerii nigdy nie s� dla interesowanych stracone. - A jak�e nogi? - pyta zn�w T�di Mayer, kt�ry widocznie na Kuntza ma ochot�. - Maszeruj no, stary! Ale stary miesza si� widocznie. Nogi, to w�a�nie najs�absza jego strona. Ba! gdyby nie nogi!... I nawet nie tyle nogi, co kolana... Na sam� my�l o wyprostowaniu ju� mu w nich co� strzyka... Ale Kuntz Wunderli nie zawiedzie gminy. Z najwy�szym wysi�kiem unosi jedn� stop� i stawia j� natychmiast na tym samym miejscu. Nie... nie... pomyli� si�