They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Linki

an image

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

W tej sytuacji, usiłując wykonać ruch przy ustabilizowaniu pewnych odcinków ciała, wykorzystuje się niejako odpowiedni układ dźwigniowy, co pozwala na pokonanie oporu ograniczającego ruch w danym kierunku. Z tego typu autoredresjami mamy też do czynienia, jeśli stosując ułożenie dające powyższy układ dźwigniowy wykorzysta się dodatkową siłę działającą bezpośrednio na okolicę stawu (np. obciążenie w postaci woreczka z piaskiem), wspomagając w ten sposób ćwiczenie autoredresyjne i zwiększając jego efektywność (p. też wyciągi i ćwiczenia korekcyjne). Inne ćwiczenia zwiększające ruchomość stawową Inne ćwiczenia zwiększające ruchomość stawową stanowią stały element rozmaitych metod terapii manualnej. Ponieważ każda z tych metod zawiera szereg dodatkowych, specyficznych elementów, aby w tym miejscu nie zaciemniać obrazu, niejako dla porządku w podrozdziale tym celowo skoncentrowano się jedynie na skrótowym zaprezentowaniu elementów tych metod ukierunkowanych na regulację zakresu ruchów w stawach. Nieco dalej będą przedstawione popularne ostatnio ćwiczenia określane jako stretching. Mobilizacje, manipulacje i trakcje Mobilizacje, manipulacje i trakcje stanowią kolejny rodzaj leczenia biernego, mieszczący się w pewnym sensie w obrębie definicji ćwiczeń biernych redresyjnych. Wyodrębnienie tego rodzaju postępowania zostało podyktowane kilkoma, przedstawionymi poniżej, względami praktycznymi. Z jednej strony - jak pisze R. Cailliet - ten rodzaj postępowania ma równie wielu zwolenników, co i przeciwników. Z drugiej strony natomiast, postępowanie takie wymaga od terapeuty znacznej wprawy, zarówno w zakresie fizykalnego (manualnego) badania narządu ruchu, jak i samego wykonywania zabiegów. Najczęściej potrzebna jest tu ścisła współpraca z wyspecjalizowanym lekarzem. Pomimo tego, omawiane techniki są ostatnio niezwykle popularne. Na dodatek w różnych modyfikacjach stanowią one podstawę szeregu specjalnych metod tzw. terapii manualnej. Wszystko to czyni, że pełne omówienie zagadnienia wykracza już poza ramy podstaw kinezyterapii. Aby nie pozostawić luki, ograniczmy się więc do skrótowego przedstawienia tematu. Całość omawianego postępowania mieści się w ramach tzw. terapii manualnej, której celem jest przywrócenie pełnego zakresu ruchomości w stawie (lub stawach), w przypadkach ograniczeń tej ruchomości pochodzenia czynnościowego (tzw. zablokowań). Dość popularne są obecnie zabiegi manualne w obrębie kręgosłupa, chociaż postępowanie to dotyczy również i stawów kończyn. Część spośród tych zabiegów wymaga zastosowania znieczulenia, dzisiaj prawie że wyłącznie miej- Ćwiczenia lecznicze - uwagi metodyczno-praktyczne 205 Ryc. 67. Przykładowe redresje przykurczu zgięciowego kolana oraz biodra w różnych wariantach, stopy końskiej oraz przykurczonych mięśni: rectus femoris, tensor fasciae latae i piriformis 208 Podstawy fizjoterapii od kilku lat wykorzystywane w praktyce terapeutycznej - mobilizacje nerwów obwodowych i opony twardej (tzw. neuromobilizacje). W osteopatii stosowane są bardzo specyficzne techniki mobilizacji uciskowych, nawet dla narządów wewnętrznych, których celem ma być likwidowanie ewentualnych zrostów międzypowięzio-wych i niwelowanie przez to przedłużonych nacisków na określone narządy wewnętrzne (zwłaszcza jelita, a także wątrobę, trzustkę, śledzionę i żołądek). Ryc. 69. Mobilizacje opony twardej (u góry) oraz poniżej nerwu pośrodkowego (częściowo wg G. Maitlanda) Trakcje są kolejną składową terapii manualnej, polegającą na ręcznym wyciąganiu w stawach. Są one więc specyficzną odmianą opisanych poniżej wyciągów i stanowią na ogół uzupełnienie lub przygotowanie do manipulacji czy mobilizacji. Niekiedy manipulacje czy mobilizacje wykonuje się w połączeniu z trakcją (jednoczasowo). W tych sytuacjach osiowe odciągnięcie powierzchni stawowych zdecydowanie zwiększa efektywność powyższych technik, a jednocześnie może ĆWICZENIA LECZNICZE - UWAGI METODYCZNO-PRAKTYCZNE 209 Ryc. 70. Przykładowe mobilizacje i trakcje stawu ramiennego, ramienno-promieniowego, kolanowego, łopatki, rzepki oraz stawów ręki. działać ochronnie na powierzchnie stawowe (zwłaszcza przy stosowaniu niektórych technik manipulacji rotacyjnych). Trakcje mogą też być stosowane samodzielnie zwłaszcza w tych sytuacjach, kiedy dominującym objawem są dolegliwości bólowe wynikające ze znacznej kompresji w obrębie stawu. W tych sytuacjach trakcje stanowią zabieg o działaniu antalgicznym. W zależności od zastosowanej siły zewnętrznej możemy wyróżnić trzy stopnie trakcji. WI stopniu działamy siłą, która zmniejsza ciśnienie wewnątrzstawowe oraz obniża napięcie powierzchniowe, w stopniu II uzyskujemy napięcie struktur okołostawowych (zwłaszcza torebki stawowej), natomiast III stopień trakcji odpowiada rozciągnięciu tkanek miękkich okołostawowych. 210 Podstawy fizjoterapii Ryc. 71. Przykładowe mobilizacje i trakcje kręgosłupa oraz stawów krzyżowo-biodro-wych (częściowo wg K. Lewitta) Pewną ich odmianą są trakcje wykonywane z wykorzystaniem poizometrycz-nej relaksacji (wg Levita). Oczywiście i tutaj stosuje się odpowiednie pozycje 210 Podstawy fizjoterapii Ryc. 71. Przykładowe mobilizacje i trakcje kręgosłupa oraz stawów krzyżowo-biodro-wych (częściowo wg K