�omotanie do drzwi i podmuch zimnego powietrza wyry- waj� Henry'ego z okropnego, pogmatwanego snu pe�nego krwi, pot�uczonego szk�a, smrodu benzyny i spalonej gumy...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Podrywa si� na pos�aniu i widzi, �e obok siedzi Pete. Jego nag�, bezw�os� pier� pokrywa g�sia sk�rka. Henry i Pete �pi� na pod�odze w �piworach, poniewa� przegrali losowanie. Bea- ver i Jonesy wylosowali ��ko (p�niej w chacie pojawi si� trzecia sypialnia, na razie jednak s� tylko dwie, jedn� za� bo- skim prawem doros�o�ci zagarn�� dla siebie Lamar), lecz te- raz jest tam tylko Jonesy. On te� siedzi, te� jest wystraszony i zdezorientowany. Scooby-Doo, gdzie jeste�, my�li Henry bez �adnego kon- kretnego powodu, szukaj�c okular�w na parapecie. Wci�� czuje smr�d benzyny i p�on�cych opon. Mamy co� do zro- bienia. HENRY I OWEN 347 - Mia� wypadek - m�wi Jonesy schrypni�tym g�osem i odgarnia ko�dr�. Podobnie jak Pete i Henry, po�o�y� si� spa� w skarpetkach i d�ugich kalesonach, ale bez podkoszulka. - I wpad� do wody - odzywa si� Pete z min� �wiadcz�c� o tym, �e nie ma najmniejszego poj�cia, co m�wi. - Zgubi� but... - Br�zowy mokasyn - podejmuje Henry. On r�wnie� nie wie, o co chodzi, i nie chce wiedzie�. - Beaver! Jonesy niezgrabnie wyskakuje z ��ka, nadeptuje Pe- te'owi na r�k�. - Auu! - krzyczy Pete. - Uwa�aj, co robisz, ty �lepy dzia- dygo! - Zamknij si�! - Henry potrz�sa go za ramiona. - Cicho b�d�, bo obudzisz pana Clarendona! Nie by�oby to trudne, poniewa� drzwi ich sypialni s� otwarte na o�cie�, podobnie zreszt� jak frontowe drzwi cha- ty. Nic dziwnego, �e jest im zimno, wieje jak diabli. Teraz, kiedy Henry odzyskuje wzrok (tak przynajmniej o tym my- �li), widzi wisz�cego w g��wnym pokoju �owc� sn�w, kt�ry obraca si� powoli w lodowatym listopadowym powietrzu wpadaj�cym przez otwarte drzwi. - Gdzie Duddits? - pyta Jonesy zaspanym, p�przytom- nym g�osem. - Wyszed� z Beaverem? - Jest w Derry, g�upku. Henry wstaje, wk�ada ciep�y podkoszulek. W gruncie rze- czy wcale nie uwa�a Jonesy'ego za g�upka. On te� mia� przed chwil� silne wra�enie, �e Duddits jest z nimi. To sen, my�li. Duddits nam si� przy�ni�. Siedzia� na nasy- pie i p�aka�. By�o mu przykro. On tego nie chcia�. Je�li kto� tego chcia�, to tylko my. Wci�� s�ycha� p�acz, dobiega z zewn�trz, przez otwarte frontowe drzwi, ale to nie Duddits, tylko Beaver. Wymykaj� si� z domu, wci�gaj�c po drodze r�ne frag- menty garderoby, lecz �aden nie zawraca sobie g�owy wk�ada- niem but�w. Zbyt d�ugo by to trwa�o. Na szcz�cie, s�dz�c po liczbie pustych puszek po piwie na stole w kuchni, trzeba by czego� znacznie powa�niejszego od otwartych drzwi i szep- cz�cych dzieciak�w, �eby obudzi� Lamara Clarendona. Henry czuje pod stopami lodowato zimny granitowy pr�g, zimny tak, jak zimna musi by� �mier�, lecz prawie nie zwraca na to uwagi. Niemal od razu dostrzega Beavera. Kl�- czy przy klonie, na kt�rym jest ambona, zupe�nie jakby si� 348 �OWCA SN�W modli�. Ma na sobie swoj� czarn� motocyklow� kurtk� z po- przywi�zywanymi pomara�czowymi chusteczkami - pomys� jego ojca, kt�ry nie zdo�a� wyt�umaczy� synowi, �e w czym� takim nie chodzi si� na polowania. Wygl�da to do�� zabaw- nie, jednak w wykrzywionej cierpieniem, mokrej od �ez twa- rzy wzniesionej ku nagim ga��ziom klonu nie ma nic a nic za- bawnego. Henry biegnie ku niemu, Pete i Jonesy kilka krok�w za nim, ich oddechy zawisaj� w powietrzu niczym ma�e puszyste ob�oczki. Pokryta ig�ami ziemia pod stopami Henry'ego jest niemal r�wnie twarda i zimna jak granitowy pr�g. Pada na kolana obok Beavera, przera�ony i zdumiony je- go �zami. Beaver nie roni �ez jak nieustraszony bohater fil- mu, kt�remu wolno okaza� chwil� s�abo�ci po �mierci wier- nego psa lub dziewczyny, Beaver p�acze jak b�br. U nosa wisz� mu dwa ogromne gile. W filmach nigdy nie pokazuj� takich rzeczy. - Cholera - m�wi Pete. Henry spogl�da na niego niecierpliwie i widzi, �e Pete wcale nie patrzy na Beavera, lecz nieco dalej, na paruj�c� ka- �u�� wymiocin. Wida� tam wyra�nie ��te ziarenka kukury- dzy (zdaniem Lamara Clarendona, w�a�nie na �onie natury naj�atwiej doceni� zalety puszkowanej �ywno�ci) i w��kna pieczonego kurczaka. �o��dek Henry'ego kurczy si� nieprzy- jemnie, ale szybko si� uspokaja. Chwil� potem Jonesy rzuca pawia. Odg�os przypomina przeci�g�e wilgotne bekni�cie, wymiociny s� br�zowe. - Cholera! - Tym razem Pete prawie krzyczy. Beaver nie zwraca na nic uwagi. - Henry! Jego oczy, skryte za podw�jnymi soczewkami �ez, s� wiel- kie i przera�one, ich spojrzenie zdaje si� wwierca� w czo�o Henry'ego i bada� zawarto�� jego umys�u. - Wszystko w porz�dku, Beaver. Mia�e� z�y sen. - No jasne! G�os Jonesy'ego jest ni�szy ni� zwykle, mocno schrypni�ty. Jonesy odchrz�kuje - brzmi to jak okropne zgrzytanie, jeszcze gorzej ni� wtedy, kiedy rzyga� - schyla si� i spluwa na ziemi�. R�ce opiera na kolanach, a nagi grzbiet pokrywa g�sia sk�rka. Beaver nie zwraca na niego najmniejszej uwagi, podobnie jak na Pete'a, kt�ry kl�ka przy nim i obejmuje go ramieniem. Beaver patrzy wy��cznie na Henry'ego. HENRY I OWEN 349 - Uci�o mu g�ow�... - szepcze. Jonesy r�wnie� osuwa si� na kolana i teraz wszyscy kl�- cz�: Henry i Pete po obu stronach Beavera, Jonesy z przodu. Jonesy podnosi r�k�, �eby zetrze� z podbr�dka resztki wy- miocin, ale Beaver zaciska na niej palce. Czterej ch�opcy na- gle staj� si� jakby ca�o�ci�. Ta jedno�� trwa bardzo kr�tko, jest jednak r�wnie intensywna jak ich sen. Bo to by� sen, ale teraz ju� nie �pi�, s� ca�kiem przytomni i nie mog� ignorowa� swoich uczu�. Beaver przenosi na Jonesy'ego spojrzenie przera�onych, za�zawionych oczu i kurczowo �ciska jego r�k�. - Le�a�a w rowie, w oczach mia� pe�no b�ota. - Tak... - szepcze Jonesy roztrz�sionym g�osem. - Jezu, to prawda... - Pami�tacie? - pyta Pete. - Powiedzia�, �e jeszcze si� z nami policzy. Ze wszystkimi razem albo z ka�dym osobno. Tak w�a�nie powiedzia�. Henry s�yszy to wszystko z wielkiej odleg�o�ci, poniewa� znowu �ni, znowu jest na miejscu wypadku, na dnie rowu tu� obok nasypu, gdzie grunt jest b�otnisty, poniewa� przez wa� przesi�ka woda z pobliskiej rzeki. Dobrze zna to miejsce, jest przy szosie numer siedem ��cz�cej Derry z Newport. W rowie p�onie przewr�cony samoch�d, czu� smr�d paliwa i palonej gumy. Duddits p�acze. Siedzi na nasypie, przyciska do piersi ��te pude�ko ze Scooby-Doo i zalewa si� �zami. Przez boczne okno le��cego na dachu samochodu wystaje r�ka. Jest szczup�a, ma paznokcie pomalowane jaskrawoczer- wonym lakierem. Dwie osoby si�a uderzenia wyrzuci�a z pojaz- du. Jedna z nich le�y prawie dziesi�� metr�w od wraku, twarz� do ziemi, lecz Henry i tak rozpoznaje j� po g�stych, zlepio- nych krwi� jasnych w�osach. To Duncan, ten, kt�ry m�wi�, �e i tak nikomu nic nie powiemy, bo b�dziemy martwi. Tak si� jed- nak z�o�y�o, �e to on le�y martwy w rowie