Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
BALZAC [~zak] JEAN LOUIS GUEZ DE (15977-1654), pisarz franc.; autor listów (Let-tres 1624-54) adresowanych do wielu osobistości ówczesnego życia lit. i polit.; miały wpływ na kształtowanie się nowocz. prozy franc.; traktaty (Le prince 1631), poezje łacińskie. BANA, Banabhatta (ok. VII w.), ind. pisarz sanskr.; jeden z największych mistrzów prozy sanskr.; autor poet. kroniki Harszaćarita opisującej dwór i czasy buddyjskiego władcy Marszy (panował ok. 606-ok. 647), oraz powieści Kadambari, której treść stanowią "szkatułkowe" ułożone opowieści miłosne przekazywane królowi przez papugę; ponadto tworzył kunsztowne poematy w stylu kawja. BANDEIRA [~dęjra] MANUEL (1886-1968), brazyl. poeta i krytyk lit.; od wpływów (rano. parnasizmu i symbolizmu w swych wczesnych zbiorach przeszedł do modernizmu (ruch odnowy w literaturze brazyl.) — zbiór Liber-tinagem (1930), łącząc nowatorstwo z tradycją (Estrela da vida inteira 1966). BANDELLO MATTEO (1484-1561), pisarz wł.; dominikanin, biskup w Agen (Francja); najwybitniejszy obok G. Boccaccia nowelista wł.; pisał w języku wł. i łac. poematy panegiryczne i utwory liryczne na wzór F. Petrarki i P. Bemba (Canzoniere 1544); gł. dziełem B. jest zbiór 214 opowiadań Novelle (cz. 1—4 1554-73, przekł. pol. w: Dawna nowela włoska 1969) ukazujących barwny obraz obyczajów późnego renesansu. BANERJI BHIBHUTIBHUSHAN, właśc. Bandyopa-dhyay (1894-1950), pisarz ind., tworzący w języku bengalskim; powieści, opowiadania, utwory dla dzieci; adaptacja powieści Pieśń drogi (1929, wyd. pol. 1993) w reż. Satyajita Raya (1956) zdobyta nagrodę na festiwalu filmowym w Cannes. BANERJI TARASHANkAR (1898-1971), pisarz ind.; autor pierwszych bengalskich powieści o życiu wsi i prowincji m.in. Dhatri dewata (1939), Kalindi (1940), Arogya niketan (1952). BANG [bani HERMAN (1857-1912), duń. pisarz i eseista; wczesna twórczość pod wpływem naturalizmu (powieść Beznadziejne pokolenia 1880, wyd. pol. 1902); pisał gł. powieści [Mi-chael 1904, wyd. pol. 1928, Tina 1889, wyd. pol. 1904) i nowele (pol. wybór Z tamtego świata 1912 oraz przekł. w antologii Anegdoty losu 1976), odzwierciedlające dekadenckie nastroje typowe dla fin de siecle'u; jeden z najmodniejszych pisarzy eur. epoki secesji; także szkice teoretycznolit., eseje i krytyki teatralne. BANU^ [~usz] MARIA (ur. 1914), poetka rum,; opiewa miłość jako źródło sił witalnych (Tara fetelor 1937, La porfile raiului 1957); liryka refleksyjno-filoz. (Oricine si ceva 1972); ponadto utwory dram., przekt. (m.in. utworów J.W. Goethego, A.S. Puszkina, P. Nerudy). BANVILLE [bawił] THEODORE DE (1823-91), poeta franc.; przedstawiciel parnasizmu; zbiory wierszy (Odes funambulesques 1857, Les exiles 1867), komedie prozą (Gringoire 1866, wyd. pol. 1883) i wierszem (Pocałunek 1867, wyd. pol. 1889); traktat o wersyfikacji franc. (1872) nawiązujący do sztuki retorycznej XV w. BAŃDŹA UPENDRA (XVI w.), poeta ind., tworzący w języku orija; jego kunsztowną, dworską poezję cechuje ozdobny styl, liczne alitera-cje i gra słów; najważniejszymi jego dziełami są: epos Labanjawati, oraz 2 rymowane słowniki Śabdamala i Gitabhidhana; ponadto liczne poematy czerpiące tematykę z legend i mitów, panegiryki na cześć bóstw, erotyki. BAR HEBRAEUS -> Abu' Faradż. BARADULIN RYHOR (ur. 1935), poeta biatorus.; uprawia poezję o charakterze publicyst., nawiązując jednocześnie do lirycznego, bezpośredniego tonu poezji lud.; wiersze o tematyce wojennej, miłosne, refleksyjno-filoz.; tłumacz poezji pol. (m.in. utworów A. Mickiewicza, W. Broniewskiego), pol. przekł. wierszy B. w antologii Młode głosy (1965) i w wyborze Święto pszczoły (WG}. BARAKA IMAMU AMIRI -> Jones LeRoi. BARANAUSKAS ANTANAS, Antoni Baranów- ski (1835-1902), litew. poeta, biskup; pisał również w języku pol.; autor poematu Borek 55 BAR Oniksztyński (1860-61, wyd. pol. 1909, wznowienie 1987), inspirowanego twórczością A. Mickie- wicza, pieśni i wierszy (pol. przekł. fragmentów w Antologii poezji litewskiej 1939 i w Antologii literatury litewskiej1973) oraz rozpraw z zakresu dialektologii litew. i matematyki. BARANGA AUREL (1913-79), dramatopisarz rum., z zawodu lekarz; red. pisma satyr. "Urzica" (od 1949); komedie satyr., mocno osadzone w polit. i obyczajowej rum. rzeczywistości powojennej (Siciliana 1961, wyst. pol. 1964, Krzysztof nie szalej 1964, wyst. pol. 1966, So/o na perkusji 1967, wyst. pol. 1971); ponadto poezje, reportaże, przekł. (m.in. utworów Moliera i J.P. Sartre'a). BARANSKA NATALIA W. (ur. 1908), pisarka roś.; autorka powieści Tydzień —jak tydzień (1969, wyd. pol. 1970), ukazującej codzienną egzystencję współcz. kobiety, łączącej pracę zaw. z wychowaniem dzieci, powieści Cwiet tiomnogo miodu (1977), poświęconej Natalii G. Puszkin, żonie poety, oraz opowiadań psychol.-obyczajowych, m.in. Pożegnanie (1968), Gizelle (1971), przekł. pol. w antolo- giach Nocny kogut (1970), Brzozowy omam (1973). BARASH ASHER (1889-1952), pisarz żyd., tworzący w języku hebr.; pochodził ze wsch. Galicji, od 1914 w Palestynie; po II wojnie świat, współorganizował Związek Pisarzy Hebr. w Izraelu; autor pierwszej systematycznej hebr. teorii literatury Torat ha-Sifrut (1931); w powieściach Pirkei Rudorfer (1927) i Sip-purei Rudorfer (1944) opisał swe młodzieńcze wędrówki po Galicji; życiu w Palestynie poświęcił m.in. powieści Ke-ir nezuroh, ish u-veito nimhu (1934), Gonnanim (1938), ponadto opowiadania hist., m.in. Mul sha'ar na-sha-mayim (1924), Ha-nishar be Toledo (1944). BARATASZWILI NIKOLOZ (1817-45), poeta gruz.; najwybitniejszy przedstawiciel romantyzmu w literaturze gruz.; autor wierszy lirycznych i poematu hist. Bedi Kartlisa (1839); przyczynił się do odnowienia i rozwoju wer-sytikacji gruz.; pol. wybór Słowiki miecz (1973), przekł. wierszy w Antologii poezji gruzińskiej (1961) i antologii Poezja gruzińska (1985). BARATYNSKI, Boratynski, JEWGIENIJ A. (1800-44), poeta roś.; przedstawiciel romantyzmu; uważany za jednego z prekursorów symbolistów; autor elegii (Finlandija 1820, Wodospad 1821, przekt. pol. w antologii Dwa wieki poezji rosyjskiej 1947) i poematów; uprawiał gł. lirykę refleksyjną, rozwijającą romant. wątki filoz.; m.in. zbiór wierszy Su-mierki (1842); także wiersze poświęcone A. Mickiewiczowi. L