- Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
- PrzesBuchanie dokonywaBo si w atmosferze, jaka odtd miaBa towarzyszy wszystkim posiedzeniom - krzyków i oskar|eD rzekomo zauroczonych dziewczt, które tak|e na sali do[wiadcza miaBy diabelskich sztuczek swoich prze[ladowczym Sarah Osborne i Sarah Good twierdziBy stanowczo o swojej niewinno[ci, natomiast Tituba po krótkim zaprzeczaniu nie tylko przyznaBa si do spiskowania z diabBem, ale oskar|yBa o to tak|e pozostaBe kobiety
- Wiatr jest nie tylko wtedy, kiedy na zewnątrz rzeczywiście mocno dmucha, wiatr powstaje również wtedy, gdy jedziecie samochodem i są otwarte okna; jest on także, kiedy...
- Mamy naukę wielkiego Hariego Seldona, która dowodzi, że od nas tylko zależy, czy powstanie przyszłe Imperium Galaktyczne - iż drogi, która prowadzi do tego Imperium, nie możemy...
- W kalendarzu liturgicznym Kościołów chrześcijańskich niewielkiej tylko zmianie uległ termin obchodzenia świąt Paschalnych, które chrześcijanie, jak i Żydzi, obchodzą,...
- Idealna kajuta na podróż poślubną -w którą po ślubie nie wyruszyli - chociaż widząc to wnętrze zbytkowne i wygodne, chciałoby się zajmować je przez cały rok, a nie tylko przez...
- Jak do tego przyszło, iż z wielkiego przyjaciela i sługi króla jegomości przeszedł do obozu jego wrogów, trudno tłumaczyć inaczej, tylko wielkimi dobrodziejstwy, jakich za...
- Marksizm potrzebny nam był nie tylko poto, ażeby otrząsnąć się z wpływu ludowców, który ledwo nas dotknął, ale przedewszystkiem poto, żeby rozpocząć nieubłaganą walkę z...
- - Jak Kot z Cheshire w Alicji w krainie czarów - powiedziała panna Muggins, przysuwając się bliżej do panny Skivvy - tylko że po Kocie z Cheshire zostawał uśmiech...
- Byłem głęboko przekonany i dałem temu wyraz w rozmowie z Aniołkowskim, że gdy tylko podamy do publicznej wiadomości skład osobowy komitetu, wszyscy jego członkowie zostaną...
- Lament był tak wielki, że mu zawtórował raz, drugi i trzeci indyk na podwórzu, a nawet Awans, leżący z dala od ganku i zwykle wrażliwy tylko na szczęk łyżek, nożów, widelców,...
Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Pod skałą składano ofiary, a podezas biesiady wtajemniczeni wołali: "Niech żyje król Adonjaszl" Pogłoska o hołdzie przenikła do miasta i do pałacu, Dawid tylko o niczem nie wiedział. Grzał zziębłe członki zamknięty w komnacie. Pierwszym, któremu niepodobało się następstwo Adonjasza; był prorok Natan. Nie obcą mu była tajemna obietnica Dawida, dana pod przysięgą Batsebie, że syn jej, Salomon, tron po nim obejmie. Poszedł więc do niej, opowiedział, co zaszło, i ułożył t nią plan, który miał pokrzyżować zdmiary Adonjasza. BatSeba udała się do króla, przypomniała mu przysiębę i zauważyła, że w razie wstąpienia na tron Adonjasza ona i syn jej padną ofiarą, a małżeństwo jej z Dawidem naznaczone będzie piętnem hańby. Zaledwie skońezyła przerywany szlochaniem obraz smutnego lo- su, jaki ją czeka, jeżeli Salomon upośledzony zostanie, gdy zja- wił się prorok Natan i potwierdził jej słowa. Dawid zdobył się na prędkie postanowienie, które teţoi dnia wykonano. Zależţło mu bardzo na przekazaniu, zgodnie z przysięgą, berła Salomonowi: Zwołał więc dostojników, których nie łączyły stosunki z Adon- jaszem, i oznajmił im, że wolą jest jego, aby Salomon jeszeze za jego życia pomazany został na króla. Wszyscy oni ślubowaIi uroczyście, że uznają Salomona za swego pana, poczem Dawid kazał zgromadzić Kreti i Pleti, aby towarzyszyli Salomonowi, który na mule miał jechać z Cyonu do doliny Gihon, na zachod= niej stronie miasta. Liczne tłumy ludu dążyły za nimi, a gdy arcy- kapłan Cadok i Natan namaścili Salomona olejem z naczyniaţ przţchowywanego w przybytku, i wojownicy zatrąbili w roţi, lud zebrańy zavc,ołał: "Niech żyje król Salomon!" Wielkie ivzbu- - 79 - rzenie zapanowało dnia tego w Jerozolimie. Wsehodnie góry roz- brzmiewały okrzykami: "Niech żyje król Adonjasz!" a po zacho- dniach echa powtarzały: "Niech żyje król Salomon!" Gdyby obaj synowie królewsey i ich zwolennicy niezłomnie obstawali przy swoich prawach, to przyszłoby znowu do wojny domowej. Lecż Adonjasz pod tym względem niepodobny był do Absaloma; nie chciał posunąć się aż do buntu. Skoro dowiedział się, że Salomon z rozkazu ojca namaszezony został na króla, odstąpiła go odwa- ga i podążył do ołtarza arki przymierza na Cyonie, aby w świą- tyni szukać sehronienia. Salomon, który niezwłocznie objął rzą- dy państwa, kazał oznajmić bratu, że włos mu z głowy nie spad- nie, dopóki nie dopuści się żadnego przewinienia. Adonjasz udał się przeto do młodego króla, złożył mu hołd i doznał łaskawego przyjęcia. Na tem skońezył się spór o koronę. Osłabienie Dawi- da wzmagało się coraz bardziej; zmarł po czterdziestu lataeh i szęściu miesiącach burzliwego panowania (ok. 1017). Otwo- rzył szereg grobów królewskich w pieczarze skalnej, ktbrą za- łożył na południowym stoku góry Cyon. Nie ulega wątpliwości, że zgon Dawida opłakiwano szezerze, bo uczynił naród niepodległym, wielkim i szezęśliwyzn. Śmierć ţo opromieniła, zapomniano z czasem o jego błędaeh, wszak ohupił je drogo. Potomność byţa dlań wyrozumialszą od współ- czesnych. Wielkie jego czyny, właśeiwa mu łagodność i pokora wobec Boga sprawiły, że w wspomnieniu późniejszych pokoleń Da- wid przybrał postać króla idealnego, co świecił przykładenz wszystkim lepszym monarehom. Stał się modłą, z którą porów- Ilywano późniejszych królów z jego domu, by sprawdziE, o ile byli doń podobni lub niepodobni. Okres rządów Dawidowych zajaśniał w oddali czasów jako epoka najdoskonalsza, kiedy to panowały prawo i sprawiedliwość, bogobojność i zgoda, a siła sprzęgła się z pokorą. Z każdym wiekiem potężniała coraz bar- dziej aeurola Dawida, przyoblekając go w kształty czyste. ide= alne, i czyniąc zeń wzór cnotliwego króla i świętego pieśniarza. ROZDZIAŁ CZWAHTY. KRÓL SALOMON. (1017-977) Dawid zostawil państwo w tak kwitnącym stanie, i.e nas- - 80 - tępea iego, jeżeli nie był półgłówkiem lub rozpustnikiem, jeżeli nie ulegał zgubnym doradcom, mógł sprawować rządy bez wiel- kich zachodów. Ale Salomon więcej uczynił, kraj Izraela oto- czył blaskiem, przechodzącym najśmielsze marzenia, tak świet- nyxnr że rhzjpóźniejsze pokolenia grzały się w promieniach, co z panowania jego wytrysły. Zaprawdę, jeżeli kr61 jaki potęgę i ţowagę państv;a, acz nie zakłada, wszelako zachowuje, wzmac- nia i xni3nży, ,ieţeli nţ lud swój zlewa błogosławieństwo pokoju , je