Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Zobowiązania odnoszące się do świadczenia usług § 14. Umowa zlecenia 151 355 356 357 358 sądem albo w postępowaniu innym niż przed organami wymiaru sprawiedliwości. Wyłączone są czynności, które mogą być dokonane tylko osobiście, np. sporządzenie testamentu. Zlecenie w ujęciu KC nie obejmuje umów, w których przedmiotem jświad-czenia jest spełnienie usługi polegającej na czynności faktycznej. Jednakże na mocy art. 750 KC do umów takich stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu, gdy nie podlegają one przepisom innej umowy nazwanej. Do umów tych należą np. umowy o leczenie, pielęgnowanie, o wychowywanie, o naukę (korepetycje, nauka języków obcych), o utrzymanie kogoś - por. art. 751 pkt 2 KC; 0 prowadzenie wycieczek turystycznych (por. orz. SN z 9.6.1972 r., OSN 1973, poz. 16); umowy o pełnienie nadzoru nad czynnościami osób trzecich (por. np. B. Walaszek, Istotne cechy umowy o nadzór autorski, RPEiS z. 3/1968); pośrednictwo przy sprzedaży (por. orz. SN z 10.8.1979 r., OSN 1980, poz. 31; orz. SN z 30.5.1980 r., OSN 1981, poz. 60); umowy o czynności reklamy. Szerzej stany faktyczne objęte art. 750 KC omawia L. Ogie-gło, Usługi, s. 167 i n. Zobowiązanie biorącego zlecenie polega na świadczeniu określonycbj a więc zindywidualizowanych czynności prawnych, i to w sposób pozwalający mu na samodzielne organizowanie odpowiednich działań. Cecha ta m.in, odróżnia ten typ stosunku prawnego od stosunku pracy. Przyjmujący zlecenie zobowiązuje się jedynie do dokonania umówionych czynności, nie odpowiada natomiast za to, że pożądany przez dającego zlecenie rezultat zostanie osiągnięty (np. adwokat za „wygranie" sprawy). Przyjmujący zlecenie powinien wszakże dokładać należytej staranności, aby cel ten osiągnąć. Z uwagi na to, że miarą wykonania zobowiązania nie jest osiągnięcie ściśle oznaczonego rezultatu, lecz samodzielne staranne działanie, będące zawsze przedmiotem nieostrych ocen, zatem stosunek zlecenia znamionuje w silnym stopniu zaufanie, jakie powinien żywić dający do przyjmującego zlecenie. Spełnienie określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie oznacza dokonanie czynności dotyczącej jego sfery prawnej. Może ono przybrać różną postać. 1. Działanie przyjmującego zlecenie może polegać na dokonaniu czynności w imieniu dającego zlecenie, a więc z tym skutkiem, że odpowiednie prawa lub obowiązki nabywa bezpośrednio dający zlecenie. W takim wypadku dokonujący czynności działa jako pełnomocnik dbającego zlecenie. Odrębne, tzn. obok zlecenia, udzielenie pełnomocnictwa (art. 95 1 n. KC) nie jest jednak potrzebne, ponieważ art. 734 § 2 KC stanowi, że w braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do dokonania czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie. """"— Przyjmujący zlecenie występuje wówczas równocześnie w roli pełnomocnika, a dający zlecenie w roli mocodawcy. Nb. 355-358 Dopiero innego rodzaju postanowienie zawarte w umowie zlecenia uchyla domniemanie pełnomocnictwa. Połączenie zlecenia z pełnomocnictwem stwarza taką sytuację prawną, że przyjmujący zlecenie jest nie tylko upoważniony, ale także zobowiązany do działania w imieniu dającego zlecenie. Zlecenie oznacza w tym wypadku stosunek będący podstawą pełnomocnictwa w rozumieniu przepisów art. 101,106 KC. Przykład: Umowa adwokata z klientem; zlecenie przez A, aby B nabył określone rzeczy, zawarł umowę najmu lub dokonał innej czynności w imieniu A. 2. Zgodnie z treścią zlecenia, działanie dla dającego zlecenie może wszakże 359 polegać na dokonaniu przez przyjmującego zlecenie ^czynności prawnej w imieniu własnym, lecz na rachunek dającego zlecenie. Nabywa on wtedy określone prawo na swoje nazwisko, z tym że ma obowiązek przenieść to prawo na dającego zlecenie (por. art. 734 § 2 i 740 zd. 2 KC). Przyjmujący zlecenie występuje wówczas w roli tzw. zastępcy pośredniego. Przykład: A nie chcąc ujawnić na licytacji swego nazwiska, zleca B, aby nabył określony obraz na swoje nazwisko, a następnie przeniósł własność obrazu na A. Umowa zlecenia może być czynnością odpłatną, jak i nieodpłatną. Wśród 360 umów o świadczenie usług zasadąjest odpłatność (por. jednak przechowanie, art. 836 KC), co odpowiada ich gospodarczemu znaczeniu oraz wykonywaniu najczęściej przez osoby zawodowo trudniące się świadczeniem usług danego rodzaju. Zgodnie więc z ogólniejszymi tendencjami, norma interpretacyjna art. 735 KC każe przyjąć, że jeżeli niodpłatność nie została zastrzeżona w umowie ani nie wynika z okoliczności, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie. O wysokości wynagrodzenia rozstrzyga obowiązująca taryfa (np. przepisy o opłatach za czynności adwokackie oraz opłatach za czynności radców prawnych), a w jej braku będzie zasądzone wynagrodzenie w wysokości odpowiadającej wykonanej pracy. W odniesieniu do zlecenia odpłatnego jest kwestią sporną, czy należy ono do umów wzajemnych (zob. L. Ogiegło, [w:] Pietrzykowski, KC. Komentarz, s. 366-367). Zagadnienie to nie ma jednak większego znaczenia praktycznego, zważywszy że przyczyny ustania stosunku prawnego zlecenia uregulowane zostały samodzielnie z uwzględnieniem elementu zaufania, który przy zleceniu odgrywa szczególną rolę (por. np. art. 746 KC). Zlecenie jest umową konsensualną i dwustronnie zobowiązującą, także 361 wtedy gdy nie ma charakteru odpłatnego (por. np. art. 742 KC). ....."' II. Zawarcie umowy Umowę zlecenia zawiera się według zasad ogólnych, z wyjątkiem do- 362 tyczącym obowiązku niezwłocznego zawiadomienia dającego zlecenie ofe- Nb. 359-362 152 Rozdział IV. Zobowiązania odnoszące się do świadczenia usług 14. Umowa zlecenia 153 renta o nieprzyjęciu zlecenia; obowiązek taki nałożony został na zawodowo trudniących się załatwianiem spraw dla innych (np. radca prawny prowadzący kancelarię) oraz na osobę, która wyraziła wcześniej gotowość załatwiania czynności danego rodzaju (art. 736 KC). Konsekwencje niedochowania tego obowiązku są jednak znikome; polegają tylko na naprawieniu szkody w granicach tzw. ujemnego interesu umownego na podstawie przepisów o czynach niedozwolonych. 363 Forma umowy zlecenia może być dowolna, chyba że zlecenie łączy się z pełnomocnictwem, dla którego wymagana jest forma szczególna. Przykład: Z pełnomocnictwem ogólnym albo do dokonania czynności, dla której przewidziana jest forma szczególna; zob. art. 99 KC. Wymaganie tej formy odnosi się wówczas także do umowy zlecenia (art. 734 § 2 zd. 2 KC). Natomiast jeżeli przyjmujący zlecenie ma działać jako zastępca pośredni, umowa zlecenia nie wymaga nigdy formy szczególnej. Przykład: A zleca B, aby B nabył nieruchomość na swoje nazwisko (w imieniu własnym), lecz na rachunek A. Dla ważności umowy zlecenia nie jest wymagane zachowanie formy aktu notarialnego; może to być umowa sporządzona w zwykłej formie pisemnej, a nawet umowa ustna