Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Pokonal Br ·góv · i aż cio
Macedonii, z nią :amą ;-:':3cz, ie, narzucix ludom nadmorskim zwierzchność
Persji. Osiągnąivsz·i s sa·,j cel, w-;; cofał w r. 491 główne sil,y do Azji.y'
ubezpieczywszy tak satrapię europe-jską, Dariusz przyotowy .,-. y się do
zdobycia Grecji. Wstępną fazą miało być ukaranie Aten i Eretr:i za. ich udzial w
powstaniu jońskim. Latem r. 491 rozkazał podległym sobie państwom na
wybrzeżach Morza Sródziemnego wystawić flotę u-ojenną i pr,e·, otować środki
transportu dla piechoty i konnicy; wodzami x;vprawy miaizował Datisa i
Artafernesa, syna satrapy Artafermesa. Poni w aż z,aś pIanowano wyprawę
morską, trzeba hyło unieszkodliwić floty tych wszvstkioh pW stw greckich, w
których dalc> się to uczynić. Tazyjczvkom polecono zburzyć wszelkie
umocnienia, a flotę wysłać do Abdery na wybrz ,żu t _acki m. Rozkaz tc·n
został spełniony bez zwłoki.
Do państw na w;y-spach Morza E,gejskiego i na kontynencie greckim przy-
bywali posłowie króla z żądaniem ,,ziemi i wody'' jako znaku podlania. V iele
państw się zgodziło; najważniejsza była zgoda para stw wyspiarskich, r:ie mniej
istotna - potężnej tra morzu Eginy, która aktualnie znajdew ala się w ,tanie wojny
z Atenami.y W miesiącach letnich r. 491 stało się już
Sy?uacjti w Grecji 263
oczywiste dla Aten i Eretrii. że flota perska, wzmocnionla przez świeżo
pozyskanych sprzymierzeńcó\\ ze świata egejskiego. spadnie na nie w roku
następnym i zaatakuje wykorzystując ich osamotnienie.
3. SYTUACJA W GRECJT_
W foku 498 tltc:ńczycy zaangażowali się całkowicie w poparcie dla powst snia
jońskiego, a wojska ich brały udział w spaleniu Sardel. Ich późnie_;sze
wycoFanie się, jakiekolwiek bądź przyczyny je spowodowaly. wskazuje na
radykalną zmianę polityki. Al'chontem-eponymem zostal W r. 496/495
Hipparchos. Być może, był on spokrewniony z Pizystratydami, a wiec w-
laskach na d\ orze Dariusza, a jego wybór mógx być wyrazem ch .ci
pl'zejednania Persji. Gdy latem r. 494 padł Milet, Ateńczycy byli glęboko
wstrząśnięci losem swych wspólbraci Jonów. Zdobycie Miletu posłui l:,
Fry·nichosowi za temat tragedii wystawionej na Dionizjach, p.m,\vdormo imie w
r. 493. Wzruszyli ona tak bardzo widzów, że zakazano puwt rnego jej
wystawienie, autora zaś ukarano grzywną. W lecie r. 493 Miltiades powrócił z
Clrersonezu. Jego nieprzyjaciele postawili go w stan oskarżenia. Jawne
oskarżenie dotyczyło tyranii, którą piastował na Chersonezie, Iecz w procesie
politycznym. tego rodzaju nie bez znaczenia była jego wrogość w stosunku do
Persji i poparcie, którego udzielał zbunl.o\vall;, nn miastom jońskim. Kcunplc ne
uniewinnienie Miltiadesa stilo się trya. item dla tych, którzy.- chcieli
przeciwstawić sil Persji. Aschontem-eponymem był w r. 493/49'? Temistokles.
W czasiE: swe: go ul'zetdo ani a zacz il ol umacniać Pireus, który ze swymi
trzema naturalnymi przystaniami stanowił o wiele lepszą baz4 dla floty niż
otwarty brzeg Faleronu. 1J7 (i.C'ZVs\'OSC', Z jaką Te:nl t(>iiies iWdkl'('Slal
Wllg 1001!t.Vk1 n101'Sklel Ui.1 At! 11, Tlii