They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

W lewo od Andromedy znajdują się Ryby złożone tylko ze słabszych gwiazd oraz mniej- sze gwiazdozbiory: Trójkąt i Baran. Natomiast silniejsze gwiazdy obejmuje Wieloryb na połu- dniowym zachodzie. Na północnym zachodzie widzimy stosunkowo blisko horyzontu Ła- będzia. Spośród wszystkich jego gwiazd głów- nych można jeszcze dobrze obserwować De- neba. Natomiast na szerokościach Europy śro- dkowej i północnej można ponadto zauważyć Wegę w gwiazdozbiorze Lutni nisko w kierun- ku NNW. Wielki Wóz (Wielka Niedźwiedzica) znajduje się w kierunku NNW w niezwykłym położeniu: jego dyszel skierowany jest do dołu. Kasjopea widoczna jest na lewo nieco powyżej Gwiazdy Polarnej dość wysoko na niebie i ukazuje kształt litery M. Poniżej znajduje się Cefeusz, a na północy w pobliżu horyzontu rozciąga się Smok. Na wschodzie ukazują się już pierwsi zwias- tunowie wiosny; należy do nich zwłaszcza przednia część Lwa, którego główną gwiazdę, Regulusa, dobrze już widać. To samo odnosi się do przedniej części Hydry (Węża Wodne- go), którego główna gwiazda, Alfard, wygląda nad horyzont w południowej Europie. Nisko na południowym zachodzie znajduje się gwiazdo- zbiór Psy Gończe. O przebiegu Drogi Mlecznej na niebie zimowym już powiedziano. Prześle- dźmy delikatne pasmo Drogi Mlecznej powy- żej Woźnicy; rozciąga się ono poprzez gwiaz- dozbiory: Perseusz, Kasjopea, Cefeusz i Łabędź aż do horyzontu na północnym za- chodzie. W ostatnio wymienionych gwiaz- dozbiorach Droga Mleczna nabiera stopniowo jasności i staje się coraz lepiej widoczna. Należy dodać, że Droga Mleczna oglądana w zimowy wieczór nie robi takiego wrażenia jak na przykład wieczorem późnym latem. W miejscach niekorzystnych dla obserwacji można „zgubić" na niebie zimowym przynaj- mniej niektóre odcinki Drogi Mlecznej. 20 Miesięczne mapy eba 1 połowa stycznia godz. 21 2 połowa stycznia godz. 20 owa lutego godz. 19 ¦ m lutego godz. 18 21 Niebo lutowe Mimo że w lutym pora roku jest już zaawan- sowana, to dopiero teraz możemy obser- wować gwiazdozbiory zimowe na stronie połu- dniowej w ich najwyższych położeniach. W na- szym standardowym czasie obserwacji Orion właśnie przekroczył południk na południu, a pas Oriona układa się mniej więcej na rów- niku niebieskim. Ponad trzema gwiazdami pa- sa znajdują się obie gwiazdy tworzące barki, Betelgeuse i Bellatrix, poniżej dwie gwiazdy tworzące stopy; prawa ma nazwę Rigel. W prawo w górę od Oriona znajduje się Byk, którego główną gwiazdę, Aldebarana, mo- żemy znaleźć przedłużając pas Oriona w pra- wo. W pobliżu Aldebarana znajdują się Hiady, a nieco dalej w prawo Plejady. W lewo poniżej Oriona widać Wielkiego Psa. Jego główna gwiazda, Syriusz, znajduje się na przedłuże- niu pasa Oriona w lewo w dół; jest on najjaś- niejszą gwiazdą na niebie. Nisko w kierunku SSE znajduje się Rufa (Puppis). Część tego gwiazdozbioru jest widoczna tylko w południo- wej Europie. Bliźnięta z ich głównymi gwiazdami Kastorem i Polluksem niezupełnie jeszcze osiągnęły po- łudnik. Między Bliźniętami i Wielkim Psem znajduje się ponadto Mały Pies ze swą główną gwiazdą Procjonem. Prawie pionowo nad na- mi świeci Capella, główna gwiazda Woźnicy. Trzy gwiazdy sześciokąta zimowego: Capella, Aldebaran i Rigel znajdują się już po drugiej stronie południka. Natomiast Syriusz, Procjon i Polluks muszą jeszcze trochę poczekać na jego przekroczenie. Zimowe gwiazdozbiory skrajne to Zając poni- żej Oriona, „Rzeka Podziemi" Erydan w pra- wo poniżej Oriona i Jednorożec na obszarze między Orionem, Bliźniętami i Wielkim Psem. Również Raka można jeszcze traktować jako gwiazdozbiór zimowy. Znajduje się on wysoko na wschodzie, składa się jednak ze słabych gwiazd. Charakterystyczna dla niego jest gro- mada gwiazd Praesepe (Żłobek), oglądana go- łym okiem wygląda jak mglista plamka. Na wschodzie widać już niektóre gwiazdozbio- ry wiosenne: na przykład w całości widać Lwa, jego główna gwiazda nazywa się Regulus, a gwiazda ogona Denebola. Również znaczna część Hydry (Węża Wodnego) jest już nad 22 horyzontem w kierunku ESE; jego główna gwiazda ma nazwę Alfard. Nisko na południu są już pierwsze gwiazdy Panny. Na zachodzie widać jeszcze niektóre gwiazdozbiory jesien- ne: kwadrat Pegaza, który w całości można oglądać w Europie Środkowej. Natomiast dob- rze widoczna jest Andromeda położona z le- wej tuż koło Pegaza. Również Ryby leżą na zachodzie tuż nad horyzontem, podczas gdy Wieloryb jest widoczny tylko częściowo. Lepiej widać gwiazdozbiór Barana i Trójkąt. Gwiazdy okołobiegunowe w lutowy wieczór układają się następująco: przede wszystkim Wielki Wóz wypada na północnym wschodzie, przy czym jego dyszel jest skierowany w dół