Itkovian zapanowa� nad oddechem i zerkn�� na ni�...

� Podaj mi tarcz� � wychrypia�. Inny �o�nierz pom�g� rekrutce przytroczy� tarcz� z br�zu do ko�czyny Itkoviana, mocuj�c mu temblak na ramieniu. Tarcza Kowad�o opu�ci� zas�on� he�mu i wysun�� miecz z pochwy. Kapitan wyda�a rozkazy pi�ciu zgromadzonym wok� nich dru�ynom. � Ci z kuszami do drugiego szeregu. Trzymajcie g�owy nisko, a gotow� do strza�u bro� jeszcze ni�ej. Pierwszy szereg z��czy� tarcze i wyci�gn�� miecze. Wszyscy opu�ci� zas�ony. Tarczo Kowad�o, jeste�my gotowi. Skin�� g�ow�. � Trzymaj si� mojego lewego boku � rozkaza� rekrutce. � Naprz�d, w moim tempie. Ruszy� powoli w g�r� �liskiej od deszczu rampy. Pi��dziesi�ciu trzech �o�nierzy pod��y�o bez s�owa za nim. Weszli do przedpokoju, wysokiego, kwadratowego pomieszczenia o�wietlanego przez jedn�, migocz�c� pochodni� umieszczon� w uchwycie na �cianie po prawej stronie. Dwie dru�yny, skierowane do bocznych wej��, od��czy�y si� od grupy, gdy Tarcza Kowad�o poprowadzi� swych �o�nierzy szerokim korytarzem wiod�cym do dwuskrzyd�owych drzwi g��wnej komnaty. Towarzyszy�o im kapanie spadaj�cych z nich kropel wody. Zza masywnych wr�t dobiega�y st�umione g�osy. �miech zabarwiony nut� histerii. Potrzaskiwanie p�on�cego drewna. Itkovian nie zatrzyma� si� przed drzwiami. Uderzy� w nie tarcz� i zakut� w stal pi�ci�. Wkroczy� do �rodka, a pod��aj�cy za nim �o�nierze rozeszli si� na boki, by zapanowa� nad bli�szym ko�cem d�ugiej komnaty o kopulastym sklepieniu. Twarze zwr�ci�y si� w ich stron�. Z krzese� ustawionych po obu stronach d�ugiego sto�u podnios�y si� chwiejnie wychud�e, odziane w �achmany postacie. Sztu�ce i ko�ci posypa�y si� na posadzk�. Jaka� rozczochrana kobieta wrzasn�a przera�liwie i pop�dzi�a jak szalona w stron� siedz�cego na tronie Jelarkana m�odego m�czyzny. � Dobra matko � wychrypia� m�odzieniec, wyci�gaj�c ku niej l�ni�c� od t�uszczu d�o�. Po��k�ymi oczyma wci�� jednak patrzy� na Itkoviana. � B�d� spokojna. Uj�a jego d�o� w obie w�asne i skoml�c, pad�a na kolana. � To tylko go�cie, matko. Niestety, przybyli zbyt p�no, by wzi�� udzia� w... kr�lewskiej uczcie. Kto� roze�mia� si� histerycznie. Po�rodku sto�u ustawiono wielki, srebrny p�misek. Rozpalono na nim ognisko, w kt�rym p�on�y u�amane nogi krzese� i ramy obraz�w. Wszystkie by�y ju� prawie ca�kowicie zw�glone. Nad ogniskiem piek� si� obdarty ze sk�ry ludzki tu��w. Nikt go ju� nie obraca� i jego sp�d czernia� szybko. Nogi obci�to w kolanach, a uda po��czono ze sob� miedzianym drutem. R�ce wyrwano z bark�w, cho� one r�wnie� by�y zwi�zane. G�ow� pozostawiono na miejscu. By�a zw�glona i rozszczepiona toporem. Ze wszystkich stron z cia�a odci�to ju� plastry mi�sa. Z ud, po�ladk�w, piersi, plec�w i twarzy. Itkovian wiedzia� jednak, �e motywem przewodnim tej uczty nie by� g��d. Obecni w komnacie Tenescowri wygl�dali na lepiej od�ywionych ni� wszyscy, kt�rych dot�d widzia�. Nie, tym razem by�a to uczta zwyci�stwa. Po lewej stronie tronu, na wp� ukryty w cieniu, ustawiono krzy� w kszta�cie litery X, wykonany z dw�ch pik. Rozpi�to na nim sk�r� ksi�cia Jelarkana. � Nasz drogi ksi��� by� ju� martwy, nim zacz�li�my go piec � oznajmi� zasiadaj�cy na tronie m�odzieniec. � Ostatecznie nie zwykli�my pope�nia� �wiadomych okrucie�stw. Nie mo�esz by� Brukhalianem, bo Brukhalian nie �yje. Z pewno�ci� jeste� Itkovianem, tak zwanym Tarcz� Kowad�em Fenera. Zza tronu wy�onili si� jasnodomini, zakuci w zbroje i he�my. Na plecy narzucili futra, twarze przes�ania�y im kraty zas�on, a w zakutych w stalowe r�kawice d�oniach dzier�yli ci�kie topory. Czterech, o�miu, dwunastu. Dwudziestu. I wci�� nap�ywali nowi. Siedz�cy na tronie m�czyzna u�miechn�� si�. � Twoi �o�nierze s� jacy�... zm�czeni. To zadanie przerasta ich si�y. Znasz mnie, Itkovian? Jestem Anaster, Pierwsze Dziecko Martwego Nasienia. Powiedz mi, gdzie si� podziali mieszka�cy tego miasta? Co z nimi zrobili�cie? Och, pozw�l mi zgadn��. Pochowali si� w tunelach pod ulicami. Strze�e ich garstka ocala�ych Gidrath�w, kompania albo dwie twoich Szarych Mieczy i troch� capa�skich gwardzist�w ksi�cia. Przypuszczam, �e ksi��� Arard r�wnie� si� tam ukrywa. Wielka szkoda. Od dawna chcieli�my si� z nim spotka�. No, ale poszukiwania ukrytych wej�� trwaj�. Znajdziemy je. Capustan zostanie oczyszczony, Tarczo Kowad�o, cho� ty, niestety, nie do�yjesz tego wspania�ego dnia. Itkovian przyjrza� si� m�odzie�cowi i zobaczy� w nim co�, czego nie spodziewa� si� ujrze�. � Pierwsze Dziecko � oznajmi�. � Jest w tobie rozpacz. Przejm� j� od ciebie, a wraz z ni� wszystkie twoje brzemiona. Anaster odskoczy� gwa�townie, jakby zadano mu fizyczny cios. Podci�gn�� kolana i wdrapa� si� na siedzenie tronu. Twarz wykrzywi�y mu nerwowe tiki. Si�gn�� po dziwny, obsydianowy sztylet, kt�ry mia� za pasem, lecz cofn�� nagle d�o�, jakby kamie� by� gor�cy. Jego matka wrzasn�a g�o�no, chwytaj�c wyci�gni�t� r�k� syna. Wyrwa� si� jej z w�ciek�ym warkni�ciem i skulona osun�a si� na pod�og�. � Nie jestem twoim ojcem � ci�gn�� Itkovian � ale przejm� jego rol�. Uwolnij z siebie sw�j potop, Pierwsze Dziecko. M�odzieniec wyba�uszy� oczy i rozci�gn�� usta, ods�aniaj�c z�by. � Kim... czym jeste�? � wysycza�. Kapitan podesz�a bli�ej. � Wybaczamy ci tw� ignorancj� � oznajmi�a. � Jest Tarcz� Kowad�em. Fener zna �al, tak wiele �alu, �e zniesienie go przekracza jego mo�liwo�ci. Dlatego wybiera sobie ludzkie serce. Opancerzone. Dusz� �miertelnika, kt�ra bierze na siebie smutek �wiata. Tarcz� Kowad�o. Ostatnie dni i noce przynios�y ogromny smutek oraz pora�aj�cy wstyd. T� �wiadomo�� widzimy wyra�nie wypisan� w twych oczach. Nie zdo�asz oszuka� samego siebie. � To nigdy nie by�o mo�liwe � doda� Itkovian. � Daj mi sw� rozpacz, Pierwsze Dziecko. Jestem gotowy j� przyj��. G��wn� komnat� wype�ni�o wycie Anastera, kt�ry wdrapa� si� jeszcze wy�ej na tron, oplataj�c si� ciasno ramionami. Wszyscy spogl�dali na niego. Nikt si� nie rusza�. Pierwsze Dziecko wlepi�o wzrok w Itkoviana, oddychaj�c ci�ko. Potrz�sn�o g�ow�. � Nie � wyszepta�o � nie dostaniesz mojej... mojej rozpaczy. � To dar! � wysycza�a kapitan. � Pierwsze Dziecko... � Nie! Itkovian oklap� wyra�nie. Opu�ci� dr��cy miecz