Murtagh zerkn�� na ni� gniewnie...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

- Ju� m�wi�em - rzek� niech�tnie - nie chc� i�� do Varden�w. Eragon zmarszczy� brwi. I to wszystko? - Nie chcesz... czy nie mo�esz? Murtagh pr�bowa� zepchn�� z siebie Saphir�. Po chwili podda� si� z przekle�stwem. - Nie chc�! B�d� oczekiwali ode mnie rzeczy, kt�rych nie mog� im da�. - Ukrad�e� im co�? - Niestety, to nie takie proste. Eragon, zdesperowany, wywr�ci� oczami. - O co zatem chodzi? Zabi�e� kogo� wa�nego? Uwiod�e� niew�a�ciw� kobiet�? - Nie, przyszed�em na �wiat - odpar� tajemniczo Murtagh. Ponownie pchn�� Saphir�. Tym razem smoczyca uwolni�a ich obu. Wstali powoli pod jej czujnym spojrzeniem i otrzepali si� z ziemi. - Unikasz odpowiedzi. - Eragon potar� r�k� p�kni�t� warg�. - I co z tego - parskn�� Murtagh. Z gniewn� min� odmaszerowa� na skraj obozu. Po minucie westchn��. - Powody, dla kt�rych znalaz�em si� tutaj, nie maj� teraz znaczenia, ale wierz mi, Vardeni nie przyj�liby mnie, nawet gdybym przyni�s� im w darze g�ow� kr�la. Och, powitaliby mnie mi�o, dopu�cili do rady, ale zaufali - nigdy! A gdybym przyby� w mniej szcz�liwych okoliczno�ciach, na przyk�ad takich jak teraz, zapewne zakuliby mnie w kajdany. - Nie powiesz mi, o co w tym chodzi? - spyta� Eragon. - Ja te� zrobi�em rzeczy, z kt�rych nie jestem dumny, wi�c nie b�d� ci� os�dza�. Murtagh powoli pokr�ci� g�ow�. Jego oczy b�yszcza�y. - Nie zrobi�em niczego, by zas�u�y� na takie traktowanie. Cho� gdybym zrobi�, �atwiej by�oby mi to odpokutowa�. Nie... moim jedynym wyst�pkiem jest to, �e w og�le istniej�. - Urwa� i odetchn�� g�o�no. - Widzisz, m�j ojciec... Przerwa�o mu ostre sapni�cie Saphiry. - Sp�jrzcie! Pod��yli za ni� wzrokiem na zach�d. Murtagh zblad�. - Demony niebios i podziemi! Mniej wi�cej staje od siebie ujrzeli kolumn� postaci maszeruj�cych na wsch�d r�wnolegle do g�rskiego �a�cucha. Licz�ca setki os�b, ci�gn�a si� niemal�e na mil�. Spod n�g postaci unosi�y si� ob�oki kurzu, ich bro� po�yskiwa�a w gasn�cym �wietle dnia. Przed oddzia�em jecha� w czarnym rydwanie herold, trzymaj�cy szkar�atny proporzec. - To imperium - powiedzia� ze znu�eniem Eragon. - Znale�li nas... jako�. Saphira wysun�a g�ow� znad jego ramienia i przyjrza�a si� �o�nierzom. - Tak... Ale to urgale, nie ludzie - odpar� Murtagh. - Sk�d wiesz? Murtagh wskaza� r�k� sztandar. - Na tej fladze widnieje osobiste god�o wodza urgali. To bezlitosny potw�r, szalony i gwa�towny. - Spotka�e� go kiedy�? Murtagh zmru�y� oczy. - Raz, przez chwil�. Wci�� mam blizny po tym spotkaniu. By� mo�e urgali nie przys�ano tu z naszego powodu, z pewno�ci� jednak ju� nas zauwa�y�y i teraz p�jd� za nami. Ich w�dz nie pozwoli�by wymkn�� si� smokowi, zw�aszcza je�li us�ysza� o Gil'eadzie. Eragon podbieg� do ogniska i zasypa� je ziemi�. - Musimy ucieka�. Wiem, nie chcesz i�� do Varden�w, ale ja musz� dostarczy� do nich Ary�, nim umrze. Oto kompromis: chod� ze mn�, p�ki nie dotr� do jeziora K�stha-merna. Potem ruszysz w�asn� drog�. - Murtagh si� zawaha�. - Je�li teraz odejdziesz - doda� szybko Eragon - urgale p�jd� za tob�. A wtedy jak sobie poradzisz? Sam stawisz im czo�o? - No dobrze. - Murtagh zarzuci� juki na grzbiet Tornaca. - Ale gdy znajdziemy si� blisko Varden�w, odejd�. Eragon p�on�� z ciekawo�ci. Bardzo chcia� wypyta� Mortagha, ale nie w tym momencie - urgale by�y zbyt blisko. Zabra� swoje rzeczy i osiod�a� �nie�nego P�omienia. Saphira roz�o�y�a skrzyd�a, wystartowa�a i zacz�a kr��y� im nad g�owami. Pilnowa�a Murtagha i Eragona, gdy opuszczali ob�z. - W kt�r� stron� mam lecie�? - spyta�a. - Na wsch�d, wzd�u� Beor�w. Smoczyca zablokowa�a skrzyd�a, wzlecia�a uniesiona pr�dem i zawirowa�a wok� kolumny rozgrzanego powietrza, wisz�c na niebie ponad ko�mi. - Zastanawiam si�, sk�d wzi�y si� tu urgale. Mo�e przys�ano je, by zaatakowa�y Varden�w. - Zatem powinni�my spr�bowa� ich ostrzec - odpar� Eragon, prowadz�c �nie�nego P�omienia wok� niemal niewidocznych przeszk�d. Zapad�a noc i ciemno�� poch�on�a �cigaj�ce ich urgale. Potyczka Eragon odkry�, �e policzek ma otarty od kontaktu z szyj� �nie�nego P�omienia. Po utarczce z Murtaghiem bola�y go ko�ci. Przez ca�� noc na zmian� spali w siod�ach, dzi�ki czemu oddalili si� od oddzia�u urgali. �aden z nich jednak nie wiedzia�, czy utrzymaj� t� przewag�. Konie by�y �miertelnie wyczerpane, lecz oni nadal utrzymywali bezlito�nie szybkie tempo. Powodzenie ich ucieczki zale�a�o wy��cznie od si� potwor�w i tego, czy wierzchowce Murtagha i Eragona prze�yj�. G�ry Beorskie rzuca�y g��boki cie� na le��c� w dole krain�, pozbawiaj�c j� s�onecznego ciep�a. Na p�nocy rozci�ga�a si� Pustynia Hadaracka, w�skie pasmo bieli, jasne niczym �nieg w po�udnie. - Musz� co� zje�� - oznajmi�a Saphira. - Min�o wiele dni od ostatniego polowania. G��d szarpie mi wn�trzno�ci. Je�li teraz zaczn�, mo�e zdo�am schwyta� do�� saren, by si� po�ywi�. Eragon u�miechn�� si� na t� przesad�. Le�, je�li chcesz, ale zostaw tu Ary�. - Wr�c� szybko. Odwi�za� elfk� od brzucha smoczycy i posadzi� w siodle �nie�nego P�omienia. Saphira odfrun�a w dal, znikaj�c w�r�d g�r. Eragon bieg� obok koni, do�� blisko, by m�c przytrzyma� Ary�. Ani on, ani Murtagh nie przerywali panuj�cej ciszy