Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
W wyniku tych zmian zakłady medyczne i opiekuńcze zostały nadmiernie rozbudowane administracyjnie i togis-tycznie przy jednoczesnych brakach kadrowych. Z powyższych względów, aby opiek? nad chorym uczynić bardziej zadowalającą, koniecznie trzeba przeanalizować wszystkie założenia leczenia i opieki nad chorymi oraz wprowadzić zasady bardziej pragmatycznego podejścia do nich z zastosowaniem ostatnich zdobyczy wiedzy. Konieczność głębszego poznania przez nas, wszystkich pracujących w zawodach medycznych, "Co, Dlaczego i Jak" w udarze stanowi wyzwanie tradycyjnemu rozumieniu zachodzących zjawisk. Zbyt późno zaczynamy sobie zdawać sprawę, że nasze wyszkolenie zawodowe w jakiejkolwiek dyscyplinie stanowi zaledwie bazę wyjściową do dalszej, ciągłej edukacji. Od momentu zakończenia studiów nasza nowo nabyta wiedza ulega stałej erozji (Zelikoff, 1969). Dubin (1972) rozważa zagadnienie "okresu półtrwania" wiedzy zawodowej powołując się na nie opublikowany raport wewnętrzny Rosenowa {wiceprzewodniczącego Amerykańskiego Kolegium Lekarzy), który dowodzi, że okres półtrwania wiedzy medycznej wynosi zaledwie 5 lat. Po 10 latach znajomość medycyny stanowi zaledwie 25% wiedzy wyniesionej ze studiów. Z powyższych względów konieczne jest, by studia rozwijały potrzebę stałego, czynnego kształcenia się i wskazały jak uczyć się przez całe życie (Grani, 1992). Szkolenie podyplomowe w chwili obecnej, zdobywane w mniej lub bardziej formalny sposób, jest nastawione bardziej na zdobywanie nowych wiadomości teoretycznych niż na praktyczne ich zastosowanie. W czasie Światowego Kongresu Fizjoterapeutów Ruth Grant ostrzegała: "Gończe psy zacofania gryzą nas po piętach". Większość dostępnych obecnie istotnych informacji jest zbyt rozproszona, by mogła być przyswojona w łatwy sposób przez kogokolwiek obciążonego i całkowicie poświęcającego się praktyce klinicznej. W następnych rozdziałach zawarto przegląd wielu znalezisk badawczych, teorii, rozwiązań i współczesnych pojęć dotyczących udaru, okresu zdrowienia i usprawniania. Jednym z tematów, w pewnym stopniu dotychczas zaniedbywanym, będzie uwypuklenie jak ważną rolę odgrywają w procesie rehabilitacji pielęgniarki, partnerzy domowi i inni opiekunowie. Ogromny wpływ na stopień inwalidztwa chorych, którzy przeżyli udar, ma sposób ich prowadzenia w szpitalach i instytucjach do tego powołanych, a także odpowiednie nastawienie osób opiekujących się nimi w domu. Z przyczyn, o których mówi się w rozdziale 3, pielęgniarki i najbliżsi opiekunowie są najważniejszymi rehabilitantami. Do książki mówiącej o połowiczym porażeniu dorosłych nie można włączać opisu leczenia dzieci z podobnymi porażeniami. Układ prawidłowych, wczesnych zachowań motorycznych 11 dziecka ma jeszcze się rozwijać lub jest jeszcze w stadium rozwoju, dlatego każda interwencja wymaga odpowiednich, specjalistycznych umiejętności pediatrycznych. Niemniej jednak, po osiągnięciu dojrzałości, wzory zachowań motorycznyeh podlegają ściśle określonym normom i uszkodzenie ustalonych wcześniej powiązań (w wyniku specyficznego lub zlokalizowanego urazu ośrodkowego układu nerwowego) jest w książce wyjaśniane wraz z odpowiednim sposobem postępowania usprawniającego. Bez podloża idei - czynność nie ma znaczenia. Nick Milier, 1986 Każdy podręcznik traktujący wyłącznie o technikach jest najczęściej przestarzały już w chwili wydania. Z tego względu celem niniejszej książki jest dawanie nie przepisu, lecz opisu, zaktualizowanie wiadomości o czynnikach neurologicznych leżących u podłoża złożoności udaru, zaproponowanie "zapład n łających pomysłów" umożliwiających zarówno profesjonalistom, jak i laikom rozwój i postęp własnych, specjalnych umiejętności w ocenianiu i rozwiązywaniu problemów zapewniających przywrócenie zdrowia. Treść każdego rozdziału zawiera zasób wiadomości koniecznych dla zrozumienia następnego rozdziału i dostarcza odpowiednich informacji, dzięki którym można tworzyć indywidualizowane programy rehabilitacyjne wymagane dla każdego chorego po udarze. Spis piśmiennictwa dla każdego rozdziału znajduje się na jego końcu, a lista pozycji dodatkowo polecanej literatury - na końcu książki. Terminy medyczne i niektóre mniej znane słowa są tłumaczone w tekście i w słowniczku. Sama książka składa się z czterech części: • Część pierwsza "Co" - przedstawia badanie struktury, sposób zachowania i wykorzysty wania normalnych możliwości, aby stworzyć punkt odniesienia dla oceny zmian po udarze. • Cześć druga "Dlaczego" - identyfikuje i analizuje zmiany, daje przegląd dokumentacji i jej weryfikacji. • Część trzecia "Jak" - opisuje strategie postępowania pozwalające pokonywać główne problemy związane z inwalidztwem po udarze, rozważa możliwe interwencje medyczne oraz ogólną odpowiedzialność