Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
zaczê³o wychodziæ czasopismo mniejszoœci narodowych zasiadaj¹cych w Sejmie i Senacie — “Natio". W komitecie wydawniczym klub bia³oruski reprezentowa³ F. Jaremicz. Wydawane ono by³o w 4 jêzykach: polskim, francuskim, niemieckim i angielskim. Prezentowa³o na swoich ³amach stanowisko mniejszoœci narodowych w kwestiach ich po³o¿enia w Polsce. Wœród bia³oruskich parlamentarzystów I kadencji dosz³o do polaryzacji ideologicznej prowadz¹cej do rozbicia BKP i wy³onienia siê z niego klubu BWRH. Zasz³y te¿ znaczne zmiany personalne. Na skutek uniewa¿nienia mandatu pod zarzutem nieposiadania polskiego obywatelstwa 23 czerwca 1927 r. W. Kalinowski przesta³ byæ pos³em. S. Baranów zosta³ aresztowany 9 czerwca 1923 r. i do 1927 r. siedzia³ w wiêzieniu — 28 stycznia uznano jego mandat za wygas³y. Sz. Jakowiuk, w obawie o podobny los uciek³ na Litwê i na podstawie nieobecnoœci na 16 posiedzeniach (od 4 stycznia 1924 r.), zgodnie z regulaminem Sejmu, 15 maja 1925 r. wygas³ jego mandat43. 29 maja 1925 r. zrzek³ siê mandatu poselskiego M. Kochanowicz44. W zwi¹zku z istniej¹c¹ w myœl ordynacji wyborczej instytucj¹ zastêpcy pos³a na miejsce opró¿nionych mandatów weszli: 13 lipca 1923 r. Pawe³ Wo³oszyn na miejsce M. Kalinowskiego, 12 stycznia 1926 r. Jerzy Sobolewski — na miejsce M. Kocha-nowicza. Aresztowanie w styczniu 1927 r. i wydanie przez Sejm s¹dom pos³ów B. Taraszkiewicza, P. Wo³oszyna, Sz. Rak-Michaj³owskiego, P. Miot³y zmniejszy³o iloœæ Bia³orusinów w Sejmie do 5. W 1927 r. po rozwi¹zaniu klubu Niezale¿nej Partii Ch³opskiej pos³owie W³odzimierz Szakun i Antoni Szapiel zg³osili akces do Klubu Bia³oruskiego45. W. Bohdanowicz, Bie³aruski Pasolski Klub i jaho praca u Sojmie i Senacie u 1922 — 1927 “Sialanskaja Niwa", nr 16 (163), z dn. 15.02.1928 r., s. 2. 43Sprawozdania.., 209 pos., 15.05.1925 r., ³am 35. 44Tam¿e, 212 pos., 29.05.1925 r., ³am 3. 45 “Przegl¹d Wileñski", 1927, nr 15. 132 W parlamencie Bia³orusini wspó³pracowali z klubami innych mniejszoœci narodowych, zw³aszcza z ukraiñskim. W stosunku do ugrupowañ lewicowych w pocz¹tkowym okresie B. Taraszkiewicz mówi³, ¿e “stosunek polskiej lewicy do pos³ów bia³oruskich, jakkolwiek oficjalnie przyjazny, w gruncie rzeczy jest nieszczery"46. Od 1925 r. wspólnie z Klubem Bia³oruskim, wzglêdnie BWHR interpelacje i wnioski sk³ada³y kluby: Niezale¿nej Partii Ch³opskiej i Komunistycznej Frakcji Poselskiej . Wyj¹tkowo wrogo do Bia³orusinów nastawiony by³ klub Zwi¹zku Ludowo-Narodo-wego, wystêpuj¹c o uniewa¿nienie mandatów i o wydanie pos³ów s¹dom. Miêdzy Bia³orusinami, pomimo ró¿nic i taræ ideologicznych, nie by³o wrogich stosunków. “Klub (bia³oruski — H.G.) by³ bardzo ostro¿ny w krytyce Hromady d¹¿¹c do zachowania z ni¹ dobrych stosunków. (...) Z pos³ami hromadowcami by³y niez³e, jeœli nie powiedzieæ — dobre stosunki. Z Taraszk³ewiczem czêsto po kole¿eñsku rozmawialiœmy. Wo³oszyn powierza³ mi partyjne tajemnice, a z Sobolewskim — przyjaŸniliœmy siê. Inaczej by³o w terenie, a szczególnie w prasie" . Ostro zwalcza³a bia³oruskich przedstawicieli w parlamencie grupa bia³oruskich polonofili Paw³a Ale-ksiuka i Arseniusza Pawlukiewicza w gazetach “Bie³aruskaje S³owa" i “Bie³aruskaja Chata". Byli oni zwolennikami J. Pi³sudskiego i poparli zamach majowy. Natomiast pos³owie bia³oruscy potêpili, domagaj¹c siê rozwi¹zania Sejmu i wotum nieufnoœci dla rz¹du J. Pi³sudskiego. Bia³oruscy senatorzy w latach 1922 — 1927, podobnie jak pos³owie nie mogli odgrywaæ decyduj¹cej roli w Senacie. Pozycja Senatu w systemie politycznym nie posiada³a wiêkszego znaczenia. W. Bohdanowicz przemawia³ na posiedzeniach Senatu (5 razy) w dyskusji nad ustawami bud¿etowymi, zwracaj¹c uwagê na nierówne traktowanie cerkwi prawos³awnej i Bia³orusinów-katolików. A. Nazarewski zabiera³ g³os w dyskusji nad bud¿etem Ministerstwa Spraw Wewnêtrznych. A. W³asow, który wszed³ do Senatu z listy pañstwowej Bloku Mniejszoœci Narodowych 16 marca 1923 r., nie zabiera³ g³osu na posiedzeniach Senatu. Bia³oruscy senatorzy wystêpowali te¿ z interpelacjami do Prezesa Rady Ministrów, Ministra Spraw Wewnêtrznych, Ministra Sprawiedliwoœci w sprawach nadu¿yæ polskiej administracji na kresach i znêcania siê nad ludnoœci¹ bia³orusk¹. 28 listopada 1927 r. Prezydent rozwi¹za³ Sejm i Senat. Nowe wybory odby³y siê 4 marca 1928 r. do Sejmu i 11 marca 1928 r. — do Senatu. Kampania wyborcza rozpoczê³a siê jeszcze przed koñcem I kadencji. 27 i 28 listopada 1927 r. odby³a siê narada 11 przedstawicieli Ukraiñców, ¯ydów, Bia³orusinów, Niemców i Litwinów, na której uchwalono utworzenie wspólnego bloku w wyborach do Sejmu i Senatu49. Centralny Komitet Wyborczy Bloku Mniejszoœci Narodowych CKWBMN) wyda³ 22 stycznia 1928 r. odezwê do oddawania g³osów w wyborach na kandydatów Bloku: 46 Krótki zarys..., s. 223. Pos³owie rewolucyjni w Sejmie (lata 1920 — 1935). Wybór przemówieñ, interpelacji i wniosków, Warszawa 1961, s. 550-552, 561-564, 609-611, 615-616. 48, 49 W. Rahula, Uspaminy..., s. 61. Mniejszoœci narodowe w wyborach do Sejmu i Senatu w 1928 r., Warszawa 1928, s. 61. 133 f “Obecnie, gdy znowu stajemy do wyborów wznawiamy nasz techniczny sojusz wyborczy i wzywamy nasze masy ludowe do g³osowania na listê wszystkich narodowoœci niepolskich, walcz¹cych o swe prawa narodowe i obywatelskie. (...) Ogólnie po³o¿enie naszych narodowoœci nie o wiele siê zmieni³o od chwili zawarcia po raz pierwszy sojuszu wyborczego. Zasadnicze postulaty nasze nie zosta³y uwzglêdnione. Walka o nale¿ne nam prawa nie mo¿e byæ tedy przerwana. (...) My walczymy o równoœæ bezwglêdn¹ wszystkich obywateli w pañstwie. My d¹¿ymy do usuniêcia wszelkiego ucisku narodowoœciowego" . W sk³ad CKWBMN weszli Bia³orusini: Wiaczes³aw Bohdanowicz, Fabjan Jaremicz i Jan PoŸniak. Spo³eczeñstwo polskie w fakcie powstania CKWBMN upatrywa³o próbê wytworzenia si³y politycznej os³abiaj¹cej wewnêtrzn¹ spoistoœæ pañstwa51. Spo³eczeñstwo bia³oruskie po rozgromieniu Hromady charakteryzowa³a znaczna polaryzacja pogl¹dów i opcji politycznych. 28 grudnia 1928 r. w Wilnie odby³ siê Bia³oruski Zjazd Wyborczy, który podtrzyma³ ideê Bloku Mniejszoœci Narodowych. Uczestniczyli w nim przedstawiciele Bia³oruskiej Chrzeœcijañskiej Demokracji, Zwi¹zku W³oœciañskiego i Prawos³awnego Zjednoczenia Demokratycznego. W sk³ad Bia³oruskiego Zjednoczonego Komitetu Wyborczego weszli: Pawe³ Karuzo, Jan PoŸniak, Albin Stepowicz (Bia³oruska Chrzeœcijañska Demokracja — BChD), Fabjan Jaremicz, Bazyli Rahula, Bronis³aw Turonek, Janka Kunicki (Zwi¹zek W³oœciañski — ZW), Wiaczes³aw Bohdanowicz, £ukasz Ho³ad (Prawos³awne Zjednoczenie Demokratyczne — PZD) i Jerzy Sobolewski (bezpartyjny)"2. Zjazd w swojej rezolucji nawo³ywa³ ca³e spo³eczeñstwo bia³oruskie i pozosta³e partie bia³oruskie zjednoczyæ siê wokó³ Bia³oruskiego Centralnego Zjednoczonego Komitetu Wyborczego BCZKW) i iœæ na wybory do Sejmu i Senatu z jedn¹ wspóln¹ list¹ Bloku Mniejszoœci Narodowych