C�| ja na to poradz, |e ci kocham? MiBo[ od pierwszego wejrzenia! Jean Isbel i Ellen Jorth! Los piata dziwne figle! Dziwne jest to, |e ci spotkaBem tak samotn i nieszcz[liw, |e[ mi si wydaBa taka pikna i miBa i szlachetna wbrew

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

.. Pewnie, |e dziwne przerwaBa Ellen z pogardliwym [miechem. ZnalazBa obron. Ranic go, mogBa ukry sw�j b�l. Ja, szlachetna, wbrew.... Cha, cha! M�wiBam ci, |e nie ty pierwszy mnie pocaBowaBe[! 108 Tak, wbrciw wszelkim pozorom dokoDczyB. Ellen nie mogBa podnie[ oczu do jego twarzy. Serce tBukBo si w niej jak szalone. Wszystko, co cisnBo si na usta, byto faBszywe. Tak, caBowaBam si przedtem i potem szydziBa.__ Drwi z miBo[ci. Drwij, je[li chcesz, ale wierz mi, |e wBo|yBem w ten pocaBunek najlepsze uczucia mojej duszy odpowiedziaB powa|nie. Bajki! krzyknBa Ellen i w krzyku jej byB wstyd, b�l i nienawi[. Na Boga! Ty jednak musisz by gorsza ni| my[laBem__ wym�wiB z trudem. Wol by gorsza... A teraz szlachetny Isbelu, na koD i jazda! Z tym powiedzeniem wr�ciBa jej w pewnej mierze pewno[ siebie. SpojrzaBa spod oka na Isbela. MieniB si na twarzy. ZlkBa si, |e usByszy co[ wicej. Pikny karosz. Tak odpowiedziaBa bezmy[lnie. Lubisz go ? Ko...cham. W takim razie mog ci go podarowa. Bdzie mu lepiej ni| u mnie. Ja bym go zajezdziB, bo czekaj mnie ci|kie jazdy. Ty... mnie... go... darujesz szepnBa martwiejc. Tak. To m�j koD. Odwr�ciB si i zagwizdaB. Pik poderwaB Beb, parsknB i zaczB kBusowa przy[pieszajc biegu. Ellen nigdy w |yciu nie widziaBa takiej rado[ci u konia na widok ukochanego pana. Isbel poBo|yB pieszczotliwie rk na karku zwierzcia. Zwr�ciB si ponownie do Ellen. WybraBem z tabunu mego ojca. Ojciec ma sporo piknych koni. Nadali[my si dla siebie. Moja siostra Ann du|o na nim jezdziBa... Przedwczoraj skradli go nam z pastwiska. WyprawiBem si po [ladach i oto jestem. KoBo waszego rancza przepadBy. PojezdziBem troch i odnalazBy si. Skradli... z pastwiska... wytropiBe[ tutaj? powtarzaBa martwym gBosem. MogBo si zdawa, |e skamieniaBa. Aatwo go byBo wytropi. {aBuj, |e nie zatarli [lad�w, bo by[ nie miaBa przykro[ci. 109 O mnie ci chodzi? zapytaBa tym samym martwym gBosem. Ten ton wyprowadziB go z r�wnowagi. Nie zrozumiaB jej. GrubiaDsko podbiB jej brod, |eby zajrze w pochylon twarz. Tak, o ciebie zgrzytnB chrapliwie. Czy nie masz rozumu, nie widzisz?... Czy ci si zdaje, |e mo|esz ze mn gra w ciuciubabk? No, udajesz, |e nie wiesz... nie rozumiesz... Stary fortel, |eby otumani porzdnego czBowieka. Ellen nie odpowiedziaBa, ale oczy jej m�wiBy, |e jest nadal oszoBomiona. Isbel wpadB we w[ciekBo[. Wiesz, |e tw�j ojciec jest koniokradem! ryknB. Pozornie Ellen przyjBa t straszn wiadomo[ bez wra|enia. ByBa przygotowana na nowy, okropny cios. StaBo si. Nie zdradziBa si ani twarz, ani poruszeniem. StaBa z zaci[nitymi rkami, silna dum i nienawi[ci, podczas gdy w niej [wiat waliB si w gruzy. W rozognionych oczach Isbela czytaBa pogard, jak czBowiek prawego serca darzy nicponi�w. PochwyciBa prawd w jednym mgnieniu. ZBudzenia i nadzieje zginBy nagB [mierci. W sekund rozwizaBa sto zagadek. C�rko Jortha, wiesz, |e tw�j ojciec nale|y do bandy Tasaka, do zBodziei bydBa! grzmiaB Isbel. Ano, wiem odpowiedziaBa niedbale i wyzywajco z teksaskim akcentem. Wiesz, |e Daggs ma poprowadzi jego szajk przeciwko Isbelom. Wiem

C�| ja na to poradz, |e ci kocham? MiBo[ od pierwszego wejrzenia! Jean Isbel i Ellen Jorth! Los piata dziwne figle! Dziwne jest to, |e ci spotkaBem tak samotn i nieszcz[liw, |e[ mi si wydaBa taka pikna i miBa i szlachetna wbrew

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

C�| ja na to poradz, |e ci kocham? MiBo[ od pierwszego wejrzenia! Jean Isbel i Ellen Jorth! Los piata dziwne figle! Dziwne jest to, |e ci spotkaBem tak samotn i nieszcz[liw, |e[ mi si wydaBa taka pikna i miBa i szlachetna wbrew