They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Linki

an image

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

(1997). t. IV. s. 963. 5 Za: Lavalette M.. Pratt A. (1997) - Social Policy. London, s. 2. Giąbiński S. (1913) - Wykłady z ekonomiki społecznej. Lwów. 24 Polityka społeczna, czyli ujarzmianie chaosu społecznego społeczeństwu równowagi i rozwoju. Ujęcie „zadaniowe" oznacza praktyczne działania na rzecz pokoju społecznego. Podejście Głąbińskiego ma swój wyraźny kontekst ekonomiczny i wiąże się z widzeniem tej dyscypliny jako zbioru licznych kwestii socjalnych. Głąbiński zauważa istnienie kwestii socjalnych, takich jak kwestia nierówności (majątkowych, dochodowych, stanowiskowych), robotnicza, kobieca, ubóstwa, migracji, mieszkaniowa. Ujęcie Głąbińskiego ma klasyczny charakter socjo-ekono-miczny, każe widzieć problematykę socjalną w porządku ekonomicznym ustroju gospodarczego. W pierwszym podręczniku Polityka społeczna (z 1925r.) A. Szymański7 -przedstawiciel katolickiego kierunku myślenia - pisze, że celem polityki społecznej jest dobro warstwy najemnej. Miał on na myśli przede wszystkim robotników, bo to oni zatrudniali się do pracy i byli później przedmiotem wyzysku. Szymański koncentruje się na etycznej stronie działań społecznych, podkreśla moralny wymiar nierówności socjalnych. Definicja ta dotyczy w pierwszej kolejności działalności bliżej nieokreślonych podmiotów i nie rozważa jeszcze tożsamości nauki. W okresie międzywojennym działał Instytut Gospodarstwa Społecznego, który jako placówka naukowa zajmował się diagnozą problemów społecznych. Jego trzej główni przedstawiciele - L. Krzywicki, K. Krzeczkowski i S. Rychliński opublikowali prace, które stanowią ważny przyczynek do teorii polityki społecznej. L. Krzywicki pasjonował się w swoich pracach między innymi rodowodem kwestii socjalnej*, uważając ją za przedmiot nauki o polityce społecznej. Stawiał on tezę, że kwestia ta występowała w każdym okresie dziejów, zmieniając tylko charakter i treść. Współczesna Krzywickiemu kwestia powstała - jego zdaniem -jako efekt szybkiego rozwoju sił wytwórczych. Gospodarka i jej reguły gry nie uwzględniały potrzeb człowieka ani stanu jego świadomości. Ustawa prawna, jaka reguluje stosunki społeczne, stała się niewystarczająca, krępowała rozwój, prowadząc do rozdźwięku pomiędzy warunkami prawnymi przeszłości a potrzebami bieżącymi. W określonym czasie pojawia się idea (dotychczas nieuświadomiona), która formułuje aspiracje ludzi, która artykułuje istniejące potrzeby. Idea ta prowadzi ludzi do walki o zaspokojenie tych nowych dążeń. Nowe idee są, zdaniem Krzywickiego, wyrazem zmienności warunków bytu. Idee te są jednak wtórne, gdyż wpierw ustalają się stosunki rzeczowe bez udziału świadomości, a następnie indukują one nowe zadania. Kwestia społeczna jest więc takim zadaniem, które indukował rozwój gospodarczy i które oczekuje swego rozwiązania. Kwestia społeczna składa się z mozaiki kwestii socjalnych (mieszkaniowej, bezrobocia, kobiecej, nierówności itp.). Wszystkie one mają wspólne korzenie, są wyrazem tych samych przekształceń, które wywołał rozwój sił wytwórczych w roz- ---------------------------------------- 7 Szymański A. (1925) - Polityka społeczna, Lublin. 8 Hrynkiewicz J. (1988) - Kwestia społeczna w pracach L. Krzywickiego, Warszawa, UW. Polityka społeczna jako działalność i jako dyscyplina naukowa 25 maitych sferach życia. Kwestie te powstały nieprzypadkowo lecz jako obiektywny i konieczny wytwór nowoczesnego rozwoju gospodarczego. Kwestii społecznej nie można rozwiązać poprzez represje, gdyż taki sposób traktowania ludzi zależnych (od pracodawcy) prowadzi do stopniowania napięć społecznych. Subiektywnie potraktowana kwestia społeczna jest wyrazem bólów i cierpień istnień ludzkich. W ujęciu L. Krzywickiego kwestia społeczna jako przedmiot badania nauki ma swą subiektywną i obiektywną stronę. Nauka winna rozdzielić stronę obiektywną od subiektywnej i diagnozować problemy socjalne. Cała działalność przedwojennego IGS nastawiona była na diagnozy kwestii socjalnych, dostarczając wystarczającej dokumentacji dla praktyków, którzy chcieliby ją rozwiązywać. L. Krzywicki traktował naukę o polityce społecznej przez pryzmat kwestii socjalnych. Wydaje się, że słusznie uważał, iż całościowe ich traktowanie byłoby tylko zamazywaniem ostrości ówczesnych problemów społecznych. Naukowo diagnozując poszczególne kwestie, ujawniał ich wymiar i skalę konfliktów. W praktyce polityki społecznej L. Krzywicki widział rozwiązanie kwestii socjalnej poprzez upodmiotowienie społeczeństwa drogą demokracji, poprzez wywołanie oddolnej inicjatywy, przeciwstawiającej się etatystycznym skłonnościom państwa. Przedstawiciel międzywojennej szkoły IGS - K. Krzeczkowski9 jest kolejnym, który podejmuje trud wyodrębnienia polityki społecznej jako autonomicznej dyscypliny. Podobny Krzeczkowskiemu kierunek myślenia w szkole niemieckiej będzie reprezentować H. Achinger10. K. Krzeczkowski, publikując w 1930r. swój problemat polityki społecznej, musiał znać cały niemiecki spór o obiektywizm poznania w naukach społecznych. Opowiedział się on po stronie M. Webera, czego wprawdzie nie znajdziemy w żadnej pisemnej wypowiedzi Krzeczkowskiego, ale znając stanowisko szkoły Webera możemy go bez trudu w niej umiejscowić"