Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Potestas civilis vel omnia potest in religione ad opinionem prin-cipis mutare, vel nihil. Si aliąuid liceat in rebus sacris legę, vi, poenis introducere, frustra ąuaeritur modus: omnia licebit ad normam veritatis, quam sibi magis-tra-tus finxerit, iisdem armis exigere. Nemo hominum re-ligionis causa bonis suis terrestribus evertendus, nec Americani principi Christiano subjecti ideo vita aut bonis exuendi, quia Christianam rełigionem non am-plectuntur. Si patriis ritibus se Deo placere et salvos fieri credant, sibi et Deo relinąuendi. Rem ab origine retexam. Venit in Ethnicorum ditionem Christianorum parva et debilis turba, omnium rerum egena: postulant extranei ab indigenis, homines ab hominibus, uti par est, subsidia vitae: dantur necessaria, conceduntur sedes, coalescit in unum populum utraąue gens. Christia-na religio radices agit, disseminatur, sed nondum for-tior; colitur adhuc pax, amicitia, fides; et aeąua servan-tur jura: tandem magistratu in eorum partes transeunte fortiores facti sunt Christiani: tum demum pacta pro-culcanda, violanda jura, ut amoveatur idololatria, et 40 mocy i krwi rozlewu wykorzeniać religię, która uchodzi za fałszywą lub bałwochwalczą, wtedy w ościennym kraju zdławi religię prawowierną, a w Indiach chrześcijańską. Władza świecka może w sprawach religii zmieniać bądź wszystko wedle upodobania panującego, bądź też nic. Jeżeli tylko jakąś jedną drobnostkę wolno w rzeczach religii wprowadzać za pomocą ustawy, gwałtu i sankcji karnych, daremnie będziemy szukać granicy takiej wolności, ponieważ każdą rzecz będzie wtedy można wymusić tą samą bronią, podciągając ją pod kryterium prawdy, jakie urząd zechce sobie wymyślić. Nikogo z ludzi nie wolno z powodu religii wy-zuwać z jego dóbr ziemskich, ani też Amerykanom, podległym władcy chrześcijańskiemu, nie wolno odbierać życia lub mienia na tej zasadzie, że nie przyjmują religii chrześcijańskiej. Jeżeli wierzą, że przez wykonywanie ojczystych obrzędów podobają się Bogu i zbawią swe dusze, należy ich pozostawić Bogu i własnemu sumieniu. Ale odtworzę rzecz od początku. Oto przybywa pod panowanie pogan nieliczna i słaba gromada chrześcijan, cierpiąca niedostatek wszystkich niezbędnych rzeczy, toteż w tym położeniu jako przybysze do tuziemców, jako ludzie do ludzi zwracają się zatem, tak jak przystało, z prośbą o środki do życia, ci zaś użyczają im rzeczy potrzebnych, przydzielają siedziby do zamieszkania i w jeden naród zrastają się oba plemiona. Religia chrześcijańska zapuszcza korzenie, krzewi się, ale na razie nie zdobywa przewagi. W tym stanie rzeczy jeszcze ludzie pieczołowicie zachowują pokój, przyjaźń i zaufanie i przestrzegają równości prawa. W końcu urząd przechodzi w ręce chrześcijan, którzy stają się przez to silniejsi, a wtedy? Wtedy dopiero natychmiast się depcze układy, gwałci prawa, po to, aby wykorzenić bałwochwalstwo, i jeśli poganie nie porzucą swoich pradawnych obrzędów, a nie zechcą 40 ni ritus suos antiąuos relinąuere, et in alienos novosque transire velint, vita, bonis terrisąue avitis exuendi in-nocui et juris observantissimi ethnici, utpote contra bonos mores et legem civilem non peccantes; et tum demum, quid zelus pro ecclesia, scilicet cum amore dominandi conjunctus, suadet aperte constat: et quam commode rapinae et ambitioni praetexitur religio et salus animarum pałam demonstratur 1. Si legibus, poenis, ferro et igne alicubi extirpandam credis esse idololatriam, mutato nomine de te fabula narratur. Quandoquidem non meliore jurę res suas in America amittunt ethnici, quam in regno aliquo Euro-paeo ab ecclesia aulica quovis modo discrepantes Chris-tiani; nec magis hic quam illic propter religionem civi-lia vel violanda vel mutanda jura. Dices: Idololatria peccatum est, ideoque non toleran-da. Resp.: Si dicas: Idololatria peccatum est, ideoque stu-diose vitanda, recte admodum infers: si vero peccatum est, ideoque a magistratu punienda, non item: non enim magistratus est, in omnia, quae apud Deum credit pec-cata esse, vel legibus animadvertere, vel gladium suum stringere. Avaritia, non subvenire aliorum indigentiae, otium et alia hujusmodi multa, omnium consensu pec-cata sunt; quis autem unquam a magistratu castiganda przyjąć w ich miejsce nowych i obcych, muszą tracić życie, dobra i mienie odziedziczone po przodkach, choć są niewinni i z całą sumiennością przestrzegają prawa, ponieważ nie wykraczają przeciwko moralności i ustawom publicznym. I wtedy dopiero w pełnym ukazuje się świetle, do czego jest zdolny fanatyzm religijny, zwłaszcza gdy sią połączy z chciwością panowania, oraz z jaką chytrością z religii czyni się parawan dla aktów grabieży i żądzy władzy i jak się przy tym otwarcie wskazuje na konieczność zbawienia duszy. Jeżeli więc myślisz, że gdziekolwiek na świecie należy wykorzeniać bałwochwalstwo za pomocą ustaw, kar, żelaza i ognia, wiedz, że „pod zmienionym nazwiskiem o tobie opowiadają te dzieje1", ponieważ wcale nie na silniejszych podstawach prawnych tracą poganie swe mienie w Ameryce, niż w pierwszym lepszym królestwie europejskim chrześcijanie, którzy w jakiś bądź sposób się różnią od nadwornego kościoła, a ponadto że tak tu, jak i tam w równej mierze nie wolno praw zmieniać ani ich gwałcić — pod przykrywką religii. Zarzucisz: Bałwochwalstwo jest grzechem, i dlatego nie wolno go tolerować. Odpowiem: Jeżelibyś twierdził, że bałwochwalstwo jest grzechem, i dlatego należy go wszystkimi siłami unikać, bardzo słuszny wyciągnąłbyś wniosek, źle natomiast rozumujesz w ten sposób: Bałwochwalstwo jest grzechem, dlatego musi być tępione przez urząd — ponieważ nie jest rzeczą urzędu, żeby wszystko, co tylko w jego uznaniu jest grzechem, zwalczał ustawą albo dobytym mieczem. Chciwość, nie-przychodzenie drugim z pomocą w potrzebie, lenistwo i wiele innych tego rodzaju rzeczy są to w zgodnej opinii wszystkich grzechy, ale kto i kiedy uważał za demonstratu edd. 1 Horacy, Sat. I, l, 69 n. (przyp. red. poi