Wie�ci o tym, �e �yje gdzie� w g�rach Arkadii syn Kresfonta, prawy nast�pca tronu, kr��y�y mi�dzy ludem Messenii i w ko�cu dosz�y do uszu Po-lifonta...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Zap�on�� gniewem uzurpator, r�wnocze�nie za� l�k go ogarn�� przed zemst� kr�lewicza. Rozkaza� przeto sprowadzi� go na zamek �ywym lub umar�ym i wyznaczy� wysok� nagrod� za jego g�ow�. Ajpytos wyr�s� tymczasem na pi�knego m�odzie�ca. Nikt spo�r�d jeg� arkadyjskich r�wie�nik�w nie umia� tak w�ada� w��czni� i mieczem jak ten kr�lewicz bez ziemi. Jedynym jego pragnieniem by�a zemsta. Ni� �y�, o nfcl marzy� dniem i noc�. Pewnej nocy opu�ci� potajemnie zamczysko dziada, dosiad� ulubionego 174 rurnaka i pop�dzi� przez g�ry i doliny do Messenii, do Steniklaru, tam gdzie �y�a jego matka u boku tyrana, mordercy Kresfonta. �mia�o wkroczy� Ajpytos na dziedziniec zamkowy. Nikt go tu nie zna�, bo dzieckiem by� nieletnim, gdy go st�d wywie�li zaufani s�udzy kr�lowej. Kiedy stan�� przed tronem ojcowskim, serce zabi�o mu �ywiej w piersiach, bo oto obok Polifonta ujrza� sw� matk� Merope. Si�� woli st�umi� wzruszenie i jasnym g�osem rzek�: � Kr�lu! S�ysza�em, �e wyznaczy�e� nagrod� temu, kto ci przyniesie g�ow� Ajpytosa, Kresfontydy. Mnie j� zatem przyznaj, albowiem ja znam Ajpytosa i wiem, gdzie przebywa. � Uradowa�e� mnie t� wie�ci�, m�odzie�cze � rzecze tyran � za dni kilka maj� si� odby� wielkie �owy i uczta. Wtedy u�wietnisz m� biesiad� przynosz�c g�ow� Ajpyta. Zasi�dziesz w nagrod� u mego kr�lewskiego sto�u i otrzymasz z mego skarbca tyle z�ota, �e nigdy nie zaznasz biedy. Kr�lowa z zamar�ym sercem przys�uchiwa�a si� rozmowie, dr��c z l�ku 0 �ycie syna. Wr�ciwszy do swych komnat pos�a�a po starego pasterza, jednego z tych wiernych swoich s�ug, kt�rzy ongi ratowali Ajpytosa podczas strasznej nocy morderstwa. Kiedy starzec stan�� przed ni�, opowiedzia�a mu o zjawieniu si� nieznajomego na dworze i jego rozmowie z Polifontem. � Je�li nie wygas�o w twej duszy przywi�zanie do twego kr�la i do jego rodu, �piesz teraz do Arkadii na zamek mego ojca i ostrze� Ajpytosa. Powiedz mu, �eby czeka� ode mnie znaku, by� mo�e niedaleka jest chwila, kiedy b�dzie m�g� pochwyci� miecz i stan�� na czele mego ludu zbuntowanego przeciw tyranowi. I wracaj jak najrychlej, b�d� czeka�a wie�ci o kr�lewiczu w trwodze 1 niepokoju. Pok�oni� si� wierny s�uga kr�lowej i ruszy� w g�ry, by sobie tylko wiadomymi �cie�kami przekra�� si� do stolicy Arkadii. Kiedy dotar� na zamek i stan�� Przed obliczem starego kr�la Kypselosa m�wi�c, �e przychodzi od kr�lowej Merope z ostrze�eniem dla Ajpytosa, kt�rego chc� porwa� zbiry, by uzyska� cenn� nagrod� za jego g�ow�, Kypselos dr��cym g�osem zawo�a�: � Wi�c si� sta�o! Przecie� od kilku dni szukamy go wszyscy. Znikn�� 2 zamku, �lad wszelki po nim zagin��. Przychodzisz za p�no. Wi�c i tego mego kochanego wnuka los mi zabiera! Kiedy wierny pasterz wr�ci� do Steniklaru i powiedzia� kr�lowej o znikni�-c'u Ajpytosa, nieszcz�sna matka wpad�a w rozpacz. � Bogowie, czym zas�u�y�am na wasz gniew, czemu nie zostawili�cie i tego ostatniego, m�ciciela ojcowskiej krwi! Biada mi! � j�cza�a zalana karni. 175 � Kr�lowo � rzek� jej starzec � racz uciszy� tw�j �al, mo�e nie wszystko stracone. Mo�e kr�lewicz jeszcze �yje. Przecie� uczta ma si� odby� jutro. Jutro ma ten cudzoziemiec przynie�� .g�ow� Ajpytosa. Wiele, wiele rzeczy mo�e si� wydarzy� do jutra. Tw�j syn musi by� gdzie� blisko w Steniklarze, pewnie ukry� go ten zb�j niedaleko zamku, kiedy tak spokojnie sobie dot�d siedzi i po-pija wino z kr�lem Polifontem, pewny, �e zd��y pochwyci� miecz mordercy i otrzyma� z�oto za niewinnie przelan� krew ostatniego Kresfontydy. Ale p�ki �ycie ko�ace si� w mych starych ko�ciach, nie dopuszcz� do tego, zabij� w�asnymi r�kami tego �otra. Nadzieja wst�pi�a w serce kr�lowej. A mo�e ten starzec m�wi prawd�? Mo�e �yje Ajpytos gdzie� ukryty przed okiem ludzkim, zwi�zany przez tego pod�ego �otra, kt�ry czeka tylko odpowiedniej chwili, �eby go zabi� i uzyska� nagrod� z r�k Polifonta? Bogowie! Nie wolno do tego dopu�ci�! Ten cz�owiek musi zgin��! Merope wyprostowa�a sw� kr�lewsk� posta�, w jej oczach b�ysn�o twarde postanowienie. � Starcze, oto sztylet. Chod� ze mn�. I powiod�a pasterza poprzez ciemne kru�ganki zamczyska, a� stan�a przed komnat�, w kt�rej spa� nieznajomy. Dr��c� r�k� uchyli�a zas�ony. Dolecia� j� r�wny, spokojny oddech �pi�cego. To morderca jej syna, nie wolno jej si� waha�! Bogowie, ale czemu tak dziko bije serce, czemu �al dziwny �ciskaj� za gard�o? Ten m�ody zbrodniarz tak� wdzi�czn� ma twarz, spokojn� i �agodn�. Bogowie, dlaczego wlali�cie okrutn� dusz� w to pi�kne cia�o? Lecz nie czas na rozmy�lanie. Ka�da chwila jest droga. Ona musi ratowa� Ajpytosa. Ju� s�uga wznosi� top�r nad g�ow� m�odzie�ca, gdy nagle promie� Seleny roz�wietli� twarz �pi�cego. Top�r zadr�a� w d�oni starca. Dr��cymi wargami wyszepta� � Bogowie!... � Dzeusie � szepce kr�lowa-matka. Czy to by� mo�e? Czy�by to miafe by� prawda? To znami� za uchem! Tak, nie myli si�, matka nie mo�e si� myli* To on, Ajpytos, jej syn rodzony. Teraz go poznaje. Wtedy w p�mroku sali biesiadnej nie mog�a mu si� dobrze przyjrze�. O bogowie! Dzi�ki niech b�d$ wam nie�miertelni, �e nie dopu�cili�cie do zbrodni, jakiej nie widzia� �wiat.� I Merope z �kaniem rado�ci rzuci�a si� w ramiona cudem odnalezione*?0 syna