Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
W jej urzeczywistnianiu pojawiają się jednak spore trudności i problemy niełatwe do rozwiązania. Obok wskazywanego już braku pozytywnych doświadczeń wychowanków w dziedzinie wykorzystania czasu wolnego i utrwalonych szkodliwych nawyków, poważne trudności wiążą się z faktem, że dzieci tego czasu mają stosunkowo niewiele. Ponieważ przychodzą do placówki opiekuńczej z dużymi na ogół zaległościami i zaniedbaniami w nauce, ich wyrównanie-i przynajmniej dostateczne opanowanie bieżącego programu szkolnego absorbuje uwagę i wysiłek zarówno dzieci, jak i wychowawców. Inna grupa trudności wiąże się z niedostatecznym zbadaniem itego zagadnienia i związanym z tym brakiem wskazań m. in. w następujących kwestiach: - jakie proporcje powinny być zachowane pomiędzy czasem pozostawionym do całkowicie dowolnej dyspozycji wychowanków a czasem wolnym zorganizowanym^? - jak godzić w placówce opieki całkowitej zasadę dobrowolności i swobodnego wyboru zajęć z zadaniem kształtowania potrzeb i zainteresowań dzieci? - jak 'pogodzić postulat rozwijania zainteresowań indywidualnych z postulatem uspołecznienia? - jak wyważać aktywne i tzw. konsumpcyjne formy rozrywki? - jak wpływać na treść przeżyć dzieci w czasie wolnym, pozostawiając im jednocześnie pole dla inicjatywy i realizacji własnych dążeń? - jak wiązać swobodę i samodzielność 2f możliwością zapewnienia niezbędnej dyscypliny i innymi wymogami życia zbiorowości? - jak wyważać proporcje pomiędzy zajęciami programowanymi dla ogółu dzieci i inicjowanymi w małych, kameralnych grupach? 131 - jak wychowawczo ukierunkowywać indywidualne poczynania dzieci, by nie zachwiać niezbędnej niektórym wychowankom potrzeby przynajmniej okresowego izolowania się od otoczenia? (pedagogiczni pracownicy domów dziecka dostrzegają i doceniają potrzebę przygotowywania wychowanków do uczestnictwa w kulturze. Starają się w związku, z tym rozwijać różnorodne zainteresowania swych podopiecznych. Realizację tego zadania powierza się z reguły zespołom celowym oraz kołom i sekcjom zainteresowań, którymi opiekują się wychowawcy posiadający odpowiednią specjalizację. Rozwojowi zainteresowań sprzyjają też organizowane w placówkach różnorodne formy zajęć masowychJ Konfrontacja zamierzeń z utrwaloną w dziennikach zajęć i sprawozdaniach pracą placówek przekonuje, że sposób realizacji omawianych zadań pozostaje w ścisłym związku z wielkością domu dziecka i ze stopniem sformalizowania struktury organizacyjnej zespołu dziecięcego. W niektórych, szczególnie małych placówkach, dzieci wdrażane są w wysokim stopniu do kontaktu z kulturą i rozwijają swe różnorodne zainteresowania, mimo że nie należą do kół zainteresowań, sekcji i innych tego typu struktur formalnych. Jest znamienne, że (w wielu programach działania domów dziecka nie jest uwzględniany, jako problem pedagogiczny, czas pozostawiony do swobodnej dyspozycji wychowanków^Częściej znajduje on odzwierciedlenie w protokołach zebrań zespołów pedagogicznych. Różnie jednak jest rozpatrywane to zagadnienie. Wychowawcy w jednych placówkach zaniepokojeni złym zachowaniem się wychowanków w czasie wolnym, rozważają możliwość jego zorganizowania i wypełnienia zajęciami przez siebie prowadzonymi, w innych zaś zastanawiają się nad zwiększeniem jego ilości, aby istwo-rzyć dzieciom możliwość szerszego wyboru rodzaju 132 własnej aktywności i warunki do pełniejszego odprężenia. Nie jest wykluczone, że zróżnicowanie to pozostaje v/ związku z wielkością domów i stopniem sformalizowania ich struktur organizacyjnych. /W niektórych wieloletnich programach działania placówek, a także w planach pracy grup i zespołów celowych, eksponowane są zajęcia o charakterze rekre- -acyjnym, mające na celu odprężenie psychiczne lub stworzenie dzieciom warunków do kontaktu z dorobkiem kulturalnym narodu. Wychowanie do wczasów oraz obcowania wychowanków z dobrami kultury wyraźnie ustępuje jednak takiej problematyce, jak zapewnienie powodzenia szkolnego dzieciom oraz wychowanie do pracy^ Fakt, że większość wychowanków uczęszcza do szkół określa ilość czasu wolnego, jakim dysponują oni w dni .powszednie, w niedziele i święta oraz podczas wakacji. Na co dzień mają go niewiele, jj^zecietnie^. ilość czasu wolnego, zarówno zorganizowanego J3rzez "wychowawców, jak i pozostawionego,, do dyspozycji, "dziecTTwaha się w granicach od 2. do 2_ggdz,_20_Jmq,-w dni powszednie i dochodzi do 10 godz. w dni świą-toczne. Dlatego prawdopodobnie ogół placówek przywiązuje dużą wagę do organizacji czasu w okresie wakacji - z reguły starannie go planuje i zagospodarowuje. Niemal wszystkie domy dziecka dbają, by dzieci w tym czasie wypoczęły, wzbogaciły swą wiedzę o kraju, rozwinęły zainteresowania, nabyły doświadczeń w obcowaniu z naturą i kulturą. Wychowankowie^ korzystają wówczas z kolonii organizowanych przez resort oświaty, różne instytucje, a zwłaszcza zakłady opiekuńcze i zakłady pracy' rodziców. Uczestniczą też w rozmaitych obozach stałych i wędrownych organizowanych przez macierzystą placówkę lub różne instytucje i organizacje. Niektóre domy dziecka urządzają w atrakcyjny cl? turystycznie i klimatycznie miejsco- 133 wościach stałe bazy wakacyjnego wypoczynku, inne szeroko korzystają ze szkoleniowo-wypoczynkowych obozów organizowanych przez organizacje młodzieżowej W wielu przypadkach wychowankowie razem spędzają wakacje poza miejscem stałego zamieszkania pod namiotami bądź w budynku zaprzyjaźnionego domu dziecka. Bardzo często stosowana jest też w okresie letnim wymiana dzieci ze współpracujących ze sobą, placówek. Znaczne grupy wychowanków spędzają wakacje lub ich część u rodzin własnych, a czasem także u zaprzyjaźnionych. Niektórzy, niemal wyłącznie starsi, podejmują podczas lata prace zarobkowe. Najczęściej organizowane są one dla grup wychowawczych. Po pracy dzieci te uczestniczą w różnorodnych zajęciach turystycznych i rekreacyjnych