Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Protoko³y, aneksy i mapy zos- ta³y uznane za integralne czêœci traktatu. W za³¹cznikach przewidziano wycofanie siê Izraela z Synaju w ci¹gu trzech lat od wymiany dokumentów ratyfikacyjnych - w ci¹gu 9 miesiêcy z Y, Synaju i w ci¹gu nastêpnych 27 miesiê- cy z reszty. Okreœlono te¿ wykorzystywanie si³ i aparatury wojskowej w poszczególnych stre- fach bezpieczeñstwa oraz zasady przysz³ych bilateralnych stosunków izraelsko-egipskich. We wspólnym liœcie Sadata i Begina do Cartera zapowiedziano, ¿e w ci¹gu miesi¹ca od wejœcia w ¿ycie traktatu rozpoczn¹ siê rokowania w sprawie autonomii dla Cisjordanii i strefy Gazy, przy czym po obu stronach, a tak¿e ewentualnie po stronie Jordanu, któr¹ zapraszano do takich roko- wañ, mogliby braæ udzia³ Palestyñczycy zaaprobowani przez wszystkich uczestników rokowañ. USA przed³u¿y³y z 5 do 15 lat udzielone Izraelowi (l IX 1975 r.) gwarancje w sprawie zaopatry- wania go w niezbêdn¹ iloœæ ropy naftowej. Tymczasem wspólny komunikat radziecko-syryjski, og³oszony po wizycie Gromyki w Da- maszku w dniu podpisywania traktatu waszyngtoñskiego, oceni³ go jako "separatystyczn¹ zmo- wê s³u¿¹c¹ ekspansjonistycznym celom Izraela". Niebawem konferencja ministrów spraw zagra- nicznych, gospodarki i finansów 18 pañstw cz³onkowskich LPA w Bagdadzie (27-31 M 1979 r.) zaleci³a zerwanie stosunków dyplomatycznych z Egiptem, zawieszenie go w prawach cz³on- ka Ligi, przeniesienie siedziby Ligi do Tunisu, czasowe wykluczenie Egiptu z organizacji i instytucji miêdzyarabskich i z Konferencji Islamskiej oraz wstrzymanie pomocy gospodarczej dla niego (oko³o 2 mld dolarów rocznie od 1973 r.). Wiêkszoœæ tych zaleceñ zosta³a wykonana przed wejœciem traktatu w ¿ycie (25 IV 1979 r.). Egipt zyska³ jedynie poparcie od Omanu i Su- danu (który wkrótce odszed³ od tego poparcia). EWG wyrazi³a przekonanie, uznaj¹c traktat za korzystny dla pokoju, ¿e sprawiedliwy i trwa³y pokój na Bliskim Wschodzie bêdzie ustanowiony dopiero w ramach rozwi¹zania globalnego. Rozpoczête na podstawie traktatu izraelsko-egipskiego rokowania (25 V 1979 r.) w sprawie autonomii dla ludnoœci Cisjordanii i strefy Gazy, kilkakrotnie przerywane i zawieszane, nie da³y wyniku. Okaza³o siê, ¿e traktat umo¿liwia w istocie jedynie normalizacjê stosunków izraelsko- egipskich wspieran¹ wzrostem amerykañskich dostaw zbrojeniowych dla obu pañstw od v, ny 1979 r. 5. Konflikty na Œrodkowym Wschodzie Lata siedemdziesi¹te przynios³y du¿e wstrz¹sy w strefie Zatoki Perskiej. Wywo³a rewolucje w Iranie i Afganistanie oraz wojna iracko-irañska. Wielk¹ rolê odegra³y w tym ai cje, d¹¿enia i oddzia³ywania miêdzynarodowe "mocarstw lokalnych" - Iranu, Arabii Saudyji i Iraku. W latach 1968-1971 Wielka Brytania, zmuszona do rezygnacji z czêœci imperialnych im sów lub do ich modyfikacji, wycofa³a siê z rejonu Zatoki Perskiej. Niektóre jej pozycje w s; Zatoce i na Oceanie Indyjskim przejê³y Stany Zjednoczone. Jednoczeœnie najwiêksze pañ: tego regionu zaktywizowa³y swoj¹ politykê regionaln¹ pod patronatem amerykañskim. Uja' ³y siê przy tym w polityce pañstw tego regionu tendencje konserwatywne (Iran i Arabia San ska) i progresywne (LDRJ i Irak). USA wspiera³y pañstwa konserwatywne i pakt CENTO Zwi¹zek Radziecki zacieœnia³ wspó³pracê z pañstwami o nastawieniu radykalnym. Równo œnie (15 X 1972 r.) zosta³a zawarta na 15 lat radziecko-irañska umowa o rozwoju wspó³p gospodarczej oraz (17 IV 1972 r.) zosta³a podpisana radziecko-turecka deklaracja o zasai stosunków dobrego s¹siedztwa. Ponadto ZSRR i Republika Afganistanu zawar³y 14 IV 19' 12-letni¹ umowê o rozwoju wspó³pracy gospodarczej. Polaryzacja si³ na Pó³wyspie Arabskim doprowadzi³a w 1972 r. do rozmów miêdzy ! a Adenem na temat zjednoczenia dwóch pañstw jemeñskich. W nastêpstwie zamachów s w Jemenie Pó³nocnym rozmowy te nie przynios³y jednak rezultatu, walki miêdzy obu pañstv zosta³y nawet wznowione. LDRJ otrzymywa³a pomoc od Iraku i Zwi¹zku Radzieckiego. L wy Front Wyzwolenia Omanu, który od 1965 r. prowadzi³ walkê w prowincji Dhofar, w la 1974-1975 rozci¹gn¹³ dzia³ania partyzanckie na ca³y kraj, lecz w 1977 r. zosta³ pokonany i bity przy pomocy brytyjskiej i irañskiej. Na zasadzie porozumienia omañsko-irañskiego z 19 wojska irañskie pozosta³y na czêœci terytorium Omanu równie¿ po 1977 r., co wywo³ywa³o testy Arabii Saudyjskiej. Cesarstwo Iranu coraz bardziej umacnia³o swoj¹ pozycjê miêdzynarodow¹. Zaw< cza³o j¹ g³ównie zasobom i skali wydobycia ropy naftowej (w 1973 r. czwarte miejsce w œ ciê). Szach Reza Pahiawi prowadzi³ do modernizacji kraju na wzór zachodni w ramach bia³ej rewolucji. Znaczne œrodki przeznacza³ wiêc na realizacjê planów rozwoju gospodarcz import technologii i licencji, a w latach siedemdziesi¹tych tak¿e uzbrojenia. W Teheranie m; no o mocarstwowej roli Iranu jako g³ównego stra¿nika 60% zasobów œwiatowych ropy naftc skoncentrowanych w rejonie Zatoki Perskiej. Skok gospodarczy Iranu w pierwszej po³owie lat siedemdziesi¹tych spowodowa³, ¿e w pi szym planie gospodarczym po wybuchu kryzysu naftowego (1973-1978) przewidywane poi kowe nak³ady inwestycyjne zwiêkszono ponaddwukrotnie (z 32 do 68,7 mld dolarów); wy< na zbrojenia siêgnê³y '/3 bud¿etu. G³ównym dostawc¹ broni by³y Stany Zjednoczone; transc z Iranem stanowi³y ponad po³owê ich ca³ego eksportu broni. Skok inwestycyjny i import Iranu umo¿liwi³o podwojenie produkcji ropy irañskiej w latach 1974-1977, co wespó³ ze v stem cen zwiêkszy³o dochody ponad szeœciokrotnie (z 3,6 do 22 mld dolarów rocznie). Rez tem sta³y siê jednak tak¿e dysproporcje w rozwoju gospodarczym, korupcja na wy¿szych s; blach w³adzy, niezadowolenie szerokich mas i kleru szyickiego, a tak¿e wzrost autorytetu sce d0 panamy'a nastêpnie d0 Egiptu) samok^czneSO P0^161112 P"". Waszyngton swojego sto- mentowanej przez islam opozycji (po rozwi¹zaniu partii politycznych w 1975 r.). ^unku d0 Iranu w ^eszloœc1 ³ -bowlazanla s1? d0 "icingerowaniawJego sprawy w pr^^osci. Prowadz¹c aktywn¹ politykê zagraniczn¹, której celem by³o osi¹gniecie pozycji mocarstwa Wydarzenia te by³y naruszeniem norm prawa miêdzynarodowego przez Iran. Stanowa ,,, " i-, r .. TT • T i--Af • "'"^wa "ak cios w presti¿ i po¿ycie USA w regionie. Iran i Pakistan postanowi³y tego samego dnia lokalnego_Iran cesarskistaral siê unormowaæ stosunki z TurcJ¹JrakiemiAfgan^^^ ^s ^^proaLrykañskiego bloku CENTO (12 ffl 1979 r.), k³ad¹c praktycznie kres nym punktem by³a od dawna granica iransko-iracka wzd³u¿ Szattel-Arab