„Czy zechcia³by pan do nas do³¹czyæ?”...

Pytanie zadane po tym, jak ju¿ zmusili go do tañca na ich melodiê. Wiedzia³, ¿e tak czy inaczej, bez wzglêdu na to, co powie, Rada zrobi to, co uzna za konieczne. Móg³by nakazaæ im wszystkim, ¿eby natychmiast pope³nili samobójstwo, na jego oczach, nie podaj¹c ¿adnego powodu. I rozkaz zosta³by wykonany. Gdyby jednak jego rozkaz zagrozi³ bezpieczeñstwu Rubinu lub tylko potencjalnie móg³by mu zagroziæ, sprawa wygl¹da³aby inaczej. Gdyby na przyk³ad inspektor generalny nalega³ na wizytê w kwaterze g³ównej, wykonanie rozkazu bardzo by siê przeci¹gnê³o, i wykorzystano by wszelkie mo¿liwe administracyjne kruczki, aby ograniczyæ mo¿liwe zagro¿enie. Arogancja, tak, ale p³yn¹ca z poczucia obowi¹zku. Nic nie by³o wa¿niejsze od obowi¹zku, ani ¿ycie, ani inspektor generalny. Lud Rubinu wierzy³ z zastraszaj¹c¹ moc¹, podczas kiedy Fortin nie wierzy³ w nic i w nikogo. Mo¿e poza swoim niemal boskim sprytem. – Siadajcie, towarzysze – powiedzia³ Fortin, wskazuj¹c gospodarzom miejsca wokó³ konsoli, sam jednak sta³. – Mam dla was problem natury technicznej. – Uœmiechn¹³ siê zimno. – Myœlê, ¿e mo¿e wam siê wydaæ zabawny. – Czerny skin¹³ mocno g³ow¹, w po³owie wyra¿aj¹c zgodê, w po³owie zaœ poganiaj¹c go do szybszego mówienia. – Za³ó¿my na chwilê – ci¹gn¹³ – ¿e Rubin stanowi segment czasoprzestrzenny wiêkszego wszechœwiata... – Tak, tak – mrukn¹³ Stein. – Wiemy o tym. – ...i ¿e posiada wewn¹trz Matrycy swe dok³adne przeciwieñstwo. T³uste palce Moro sunê³y po klawiaturze. Przed jego oczyma pojawi³ siê holograficzny obraz, mo¿liwy do odczytania tylko dla u¿ytkownika. – W jakim sensie przeciwieñstwo, sir? – spyta³. – W ka¿dym sensie, marsza³ku Moro. – Dysponuje wiêc si³¹ militarn¹ równ¹ naszej? – spyta³ Tadley. – Dok³adnie przeciwnie – powiedzia³ Fortin, zadowolony z b³ysku zainteresowani w oczach Rady. – Stanowi¹ wasze przeciwieñstwo w sensie zdolnoœci militarnej. Po powierzchni wulkanicznej równiny powia³ wiatr, na tyle silny, ¿e œciany transportera lekko zadrga³y. Przez klimatyzator pojazdu przekrad³o siê cuchn¹ce siarkowymi wyziewami powietrze. – To znaczy... – zacz¹³ Moro, zamieraj¹c na chwilê, aby znowu podj¹æ pracê na klawiaturze. – Gdyby taki cel istnia³ – powiedzia³ Fortin. – Jak przyst¹pilibyœcie do ataku na niego? – Ponownie siê uœmiechn¹³. – Wiele mo¿liwoœci, które przychodz¹ mi do g³owy, wymaga³oby wsparcia operacji spoza Rubinu – powiedzia³ Kerczuk. Jego kulturalny g³os kontrastowa³ silnie z jego wygl¹dem: poznaczona bliznami, brutalna twarz, tylko jedna rêka. – Czy powinniœmy zak³adaæ tak¹ mo¿liwoœæ, sir? I jeœli tak, jakie parametry... – Nie ma mo¿liwoœci wsparcia spoza Rubinu, marsza³ku Kerczuk – powiedzia³ ostro Fortin. – Ta operacja powinna zostaæ zaplanowana i przeprowadzona z u¿yciem si³ samego tylko Rubinu. – Zadanie wydaje siê niewykonalne – powiedzia³ Moro, patrz¹c nie na goœcia, tylko na swój wyœwietlacz. – Pierwsze zadanie oddzia³u inwazyjnego polega³oby na opuszczeniu Rubinu. Na opuszczeniu wszechœwiata. – A nawet gdyby da³o siê rozwi¹zaæ ten problem... – Mo¿na go rozwi¹zaæ – przerwa³a Tadley. – Znajdziemy sposób. Stein tylko na ni¹ spojrza³. – Wasza pewnoœæ œwiadczy o optymizmie, marsza³ku – powiedzia³ ch³odno. Przeniós³ wzrok na Fortina. – Gdyby nawet uda³o siê rozwi¹zaæ ten problem, to jeœli nasz œwiat i cel naprawdê siê równowa¿¹. – To jego ucieczka przebiegaæ bêdzie z tak¹ sam¹ szybkoœci¹, z jak¹ nast¹pi poœcig grupy inwazyjnej – uzupe³ni³ Kerczuk, uœmiechaj¹c siê przez po³amane zêby. – Rzeczywiœcie interesuj¹cy problem. – Istnieje jeszcze trudnoœæ polegaj¹ca na zlokalizowaniu celu – g³oœno zastanowi³ siê Stein. – To ¿adna trudnoœæ – wtr¹ci³a siê Tadley. – Jeœli stanowi¹ faktycznie nasz¹ odwrotnoœæ, ich lokalizacja musi odpowiadaæ naszej. Nawet Stein i Moro skinêli g³owami. – Je¿eli wolno, inspektorze generalny – powiedzia³ Czerny g³osem przypominaj¹cym tr¹ce o siebie kamienie. – Jaki mia³by byæ cel tego proponowanego ataku? Fortin zawaha³ siê na moment. – Ca³kowite zniszczenie celu – powiedzia³ w koñcu. – Tak. – Czerny obliza³ wargi. – Tak przypuszcza³em. – Taka operacja wymaga przygotowania – stwierdzi³a Tadley. – Zreferujemy rzecz Centrum Planowania Taktycznego i zobaczymy, co uda im siê wymyœliæ. – S¹dzê – doda³ Czerny – ¿e ta sprawa powinna trafiæ nie do Planowania, tylko od razu do Centrum Operacyjnego. Potraktujemy jednak operacjê jako hipotetyczn¹, póki nie otrzymamy rozkazu wykonania. Uniós³ brew, patrz¹c na Fortina. Ten znów siê uœmiechn¹³. – Tak, to znakomity pomys³ – powiedzia³. – Wrócê nied³ugo, ¿eby zobaczyæ, co przygotowaliœcie. – Przerwa³ na chwilê. – By móc broniæ siê przed potencjalnymi zagro¿eniami, nale¿y je oczywiœcie najpierw zidentyfikowaæ. – Oczywiœcie – powtórzy³y g³osy ludzi wokó³ konsoli. Wszyscy uœmiechali siê szeroko niczym rekiny. Ca³a szóstka. 9 – Witaj w Kamieniu Pokoju – powiedzia³ Malcolm, potê¿nie zbudowany wojownik w czerwono-b³êkitno-srebrnej zbroi, który obserwowa³ wczeœniej pojedynek Hansena z Ziebornem