Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
wcześniej w Italii - do powstania tak zwanego renesansu flamandzkiego. Podobnie jak w Italii, nauki hermetyczne i judaistyczne miały się. połączyć z humanistycznymi, znajdując wspólny cel w postaci oporu przeciwko represjom Rzymu. Na rozwój sytuacji w Niderlandach wpłynęły też wydarzenia w sąsiednich Niemczech. Hegemonia Kościoła zawsze miała tam, zwłaszcza na północy, kruche podstawy — Kościół nie zdołał się. tam tak umocnić, jak w innych częściach Europy. W pierwszej ćwierci XVI wieku bastiony kościelnej władzy, które mogłyby powstrzymać rozwój hermetyzmu, zostały ostatecznie obalone, i żelazny uścisk Kościoła w końcu pękł. 31 października 1517 roku augustiański mnich nazwiskiem Marcin Luter rozpoczął w pojedynkę, na pozór samobójczą rewoltę. — i w ciągu niecałych czterech lat zapoczątkował reformacje.. Luter urodził się. w 1483 roku. W roku 1505 wstąpił do klasztoru augustia-nów i szybko awansował w zakonnej hierarchii. Do 1511 roku został doktorem teologii i profesorem Pisma. Do 1515 roku sprawował nadzór nad jedenastoma klasztorami. Ale jego nauki zaczęły coraz bardziej odbiegać od ortodoksji. Mię-dzy 1512al515 rokiem Luter przeżył kryzys duchowy, który późniejsi badacze uznali za załamanie nerwowe. Cokolwiek to było, doprowadziło go do wniosku, że sama wiara wystarczy, by osiągnąć zbawienie, a dobre uczynki nie są konieczne. A jeśli sama wiara jest jedynym warunkiem zbawienia, to nie jest też potrzebne pośrednictwo Kościoła i jego hierarchów. Na wrogość Lutra wobec Kościoła miała też wpływ przekupność kościelnych instytucji i skala nadużyć. Wzorcowym przykładem był dla niego handel odpustami, polegający na tym, że każdy, kto miał wystarczająco dużo pieniędzy, mógł sobie kupić odpuszczenie grzechów. W 1517 roku dominikański handlarz odpustami - sprzedawanymi dla zdobycia funduszy na odnowienie bazyliki świętego Piotra w Rzymie — sprowokował Lutra do gwałtownej reakcji. Powodowany słusznym oburzeniem, sformułował zbiór dziewięćdziesięciu pięciu tez z zarzutami wobec religii katolickiej i przybił je do drzwi kościoła zamkowego w Wittenber-dze. Ten śmiały odruch protestu spotkał się z nadspodziewanie przychylnym przyjęciem w całych Niemczech. W ciągu dwóch tygodni jego dziewięćdziesiąt pięć tez było znanych w całym kraju. Przyjęli je entuzjastycznie ci, którzy dążyli do Rozwój wiedzy hermetycznej przeprowadzenia reform w Kościele. Szczególnie żarliwie propagowali je zwolennicy nowego humanizmu. Kościelnym próbom zdławienia zaczynającej się. rebelii przeszkodzili sami mnisi i wsparcie świeckich możnowładców. W Wittenberdze Luter znalazł potęż-nego protektora w osobie elektora saskiego. W roku 1520 definitywnie zerwał z Rzymem i opublikował traktat, w którym zachęcał niemieckich książąt, aby sami dokonali reformy Kościoła - przestali finansować papieża, zrezygnowali z narzucanego celibatu, mszy za zmarłych, pielgrzymek, odpustów, zakonów religijnych oraz różnych innych praktyk i instytucji. Kościół odpowiedział tak, jak można się. było spodziewać — w czerwcu 1520 roku tezy Lutra uznano za heretyckie. Luter w rewanżu spalił potępiającą go papieską bullę. 3 stycznia 1521 roku został eksko-munikowany. W tym samym roku został wezwany przed oblicze cesarza Karola V do Wormacji. Wspierany przez elektora Saksonii oraz innych wielmożów, Luter nie zgodził się. na odwołanie swoich tez, wygłaszając słynne stwierdzenie: „Tutaj stoję.. Nie mogę. inaczej". Bojąc się. utraty lojalności niemieckich książąt, Karol V nie chciał dalszej konfrontacji. Herezja Lutra uzyskała status równający się. oficjalnej ratyfikacji. W ten sposób protestantyzm zdobył mocną pozycje, w Niemczech, a papież nie miał sposobu, by go zniszczyć. Księża zrzucali sutanny i żenili się.. Podobnie zakonnicy i mniszki, którzy masowo opuszczali klasztory. W roku 1524 sam Luter zrezygnował z mnisiego habitu. Rok później poślubił byłą mniszkę. z zakonu cystersów, Catherinę von Bore. Tymczasem zapoczątkowana przez niego rebelia zyskała znaczny zasięg. W 1519 roku Ulrich Zwingli zainaugurował reformacje, w Szwajcarii. W 1555 roku, dziewięć lat po śmierci Lutra, Jan Kalwin założył własną surową formę, protestantyzmu w Genewie. Wśród uczniów Kalwina był między innymi John Knox, który zaniósł idee reformacji do Szkocji. O ile odważny protest Lutra zadał poważny cios panowaniu Kościoła, to znacznie donioślejsze skutki miało wykorzystanie przez niego wynalazku druku. W przeszłości Biblia była dostępna jedynie po łacinie, a co za tym idzie, tylko dla duchownych. Luter jednym ciosem zniszczył ten monopol