Pi�ta tura...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Oddycham spazmatycznie, patrz�c, jak ch�opcy nape�niaj� taczki ziemi�. Trwa to kr�tko, zaledwie kilkana�cie sekund, o wiele za kr�tko, �eby odsapn��. Spogl�dam na Gicza. Stoi rozkraczony i wodzi j�zykiem po spieczonych wargach. Sk�d ma tyle si�? Ba... Szerokie ramiona, wypuk�a klatka piersiowa, pot�ne bicepsy. Wygl�dam przy nim jak ma�e dziecko. - Musisz sypa� z czubem?! - s�ysz� nagle rozpaczliwy wrzask. - �eby mi flaki pop�ka�y?! Sekund� wcze�niej przygryz�em j�zyk, �eby nie krzykn�� tego samego do Bambucha. Ju� nie musz�. Jestem wdzi�czny Giczowi bez granic, ch�tnie bym go u�ciska�. Taczki s� nieco l�ejsze, ale i si� mam ju� znacznie mniej. Palce odmawiaj� pos�usze�stwa, nie chc� zacisn�� si� na uchwytach. Krzy� przeszywa gwa�towne k�ucie, jakby mi tam co� p�ka�o. Patrz� na taczki. Patrz� i wpadam na pomys�, �eby je odwr�ci�: nie pcha�, lecz ci�gn�� za sob�. Powinno by� l�ej. Pr�buj� - faktycznie. Docieram do wa�u mniej wyczerpany ni� przedtem. Si�dma tura. Gicz nadal pcha taczki przed sob�, a ja ci�gn�. Wydaje mi si�, �e zaczynam �apa� drugi oddech: musku�y wprawdzie nadal bol�, ale zwiotcza�o�� ust�puje. Oddycham nieco r�wniej, nie tak spazmatycznie. Wygl�da na to, �e poziom wody odrobin� si� obni�y�. Z�udzenie: to nasz odcinek wa�u ur�s� o kilkana�cie centymetr�w. Ch�opcy pracuj� �opatami w. wariackim tempie. Ledwo nad��amy z dowo�eniem ziemi. ...Kt�ra to ju� tura? Dziesi�ta? Dwunasta? Nie jestem w stanie liczy�. Przed oczyma skacz� mi kolorowe kr�gi, w uszach szumi - nie wiem, czy to grzmot rzeki, czy pulsuj�cej we mnie krwi. Nagle musz� stan��. Gicz, id�cy przede mn�, wali si� na taczki. Podbiegam do niego. - Odpocznij - m�wi�. - Kt�ry� z ch�opak�w ci� zmieni.. - Nie... - charczy. - Tylko momencik... Zaraz si� d�wign�. Ujmuj� za uchwyty jego taczek, odwracam je. - Ci�gnij taczki za sob� - m�wi�. - Tak jest du�o l�ej. Gicz prostuje si� z trudem. Pokazuje mi d�onie: s� pokryte b�blami - pod ka�dym palcem b�bel wielko�ci ziarna fasoli. - Cholera... - mruczy. - Mogliby da� r�kawice... - Sk�d je wezm�? - Ogl�dam w�asne d�onie, s� r�wnie� pe�ne b�bli. - Zagoi nam si�, nie ma tragedii. - Nie ma - przytakuje Gicz i wprz�ga si� w taczki. Ci�gnie je teraz tak samo jak ja, za sob�. Obracamy jeszcze dwa razy. - Dosy�! - wo�a Marcin, wskazuj�c na nas �opat�. - Zmiana przy taczkach! - Nie trzeba - odpowiada Gicz. - Damy sobie rad�. Powiedzia� to w naszym wsp�lnym imieniu. Nie mam mu za z�e. Przeciwnie. Ze zdziwieniem stwierdzam, �e sprawi�o mi to przyjemno��. Reflektory �lizgaj� si� po rzece, b��dz� po wa�ach, wyrywaj�c z coraz g�stszego mroku mrowie ruchliwych ludzkich sylwetek. Ilu nas jest? Tysi�c? Dwa tysi�ce? Nikt nie zliczy, a zreszt� liczenie nie jest potrzebne. Najwa�niejsze, �e wa�y rosn�, p�czniej�, pn� si� w g�r�, spychaj�c w d� szalej�c� rzek�. Rdzawka zdaje si� nie wytrzymywa� wsp�zawodnictwa. A mo�e tylko zbiera si�y, �eby przypu�ci� jeszcze gwa�towniejszy szturm? "Uwaga, uwaga! - rozlega si� ryk pot�nego megafonu. - Do wszystkich ochotnik�w akcji przeciwpowodziowej! Uwaga, uwaga! W ci�gu ostatniej godziny przyb�r w�d usta�! Nie oznacza to jeszcze, �e niebezpiecze�stwo zosta�o za�egnane, ale szans� nasze wzrastaj�! Komunikat PIHMu zapowiada popraw� pogody!..." - Mia�e� racj�, stary - m�wi Gicz w kr�tkiej przerwie na za�adunek taczek. - Ci�gn�� jest du�o l�ej ni� pcha�. A ju� my�la�em, �e wysiadam... - Sama si�a nie zawsze wystarcza. - U�miecham si� do niego. - Czasami przydaje si� troch� sprytu. Powinienem ci podzi�kowa�. - Za co niby? - dziwi si� Gicz. - Ratujesz Zarzecze. - Robi� do Gicza oko. - Korsyce pow�d� nie grozi, przede wszystkim grozi Zarzeczu. - Mowa - Gicz odpowiada szelmowskim mrugni�ciem. - Ale mieli�cie fart!... Tam, w muszli... Nie ko�czy, bo taczki s� ju� pe�ne. Ci�gniemy. B�l w mi�niach jak gdyby ust�pi�, j�trz� tylko poranione d�onie. Marcin ju� po raz trzeci proponuje zmian� przy taczkach i za ka�dym razem obaj uparcie odmawiamy. To nasz pojedynek. W dodatku wygl�da na to, �e si� zanosi na nie rozegran�... Powr�t do spychacza z pustymi taczkami to tak�e odpoczynek. Idziemy obok siebie ci�kim, znu�onym krokiem. - Dlaczego - pytam - uwa�asz, �e mieli�my fart? Gicz zwleka z odpowiedzi�. Jak gdyby si� waha�. Decyduje si� dopiero podczas �adowania taczek. - Musieli�cie przegra� - m�wi. - Uszykowali�my drobny figiel... - Jaki figiel? Gicz wyci�ga z kieszeni plastykowe jajko, takie, jakich u�ywa si� do psikania wod� w lany poniedzia�ek. Pokazuje mi. - Wiesz, co jest w �rodku? - pyta. - Chyba nie kwas solny. - Jasne, �e nie - przytakuje Gicz. - Tam jest proszek do kichania. Ojciec Piotra przywi�z� z Francji paczk� takiego proszku do robienia kawa��w. Jak si� go pow�cha, cz�owiek kicha i p�acze, kapujesz? Piotr buchn�� ojcu proszek i ka�dy z nas mia� w kieszeni jajo. Gdyby by�y z wami k�opoty, pocz�stowaliby�my was porcyjk�... - Numer, z ciebie! - m�wi� do Gicza, ale bez z�o�ci, raczej ubawiony. - I to mia� by� uczciwy pojedynek? - Wiesz, jak jest... - mruczy Gicz, d�wigaj�c nape�nione taczki. - Koniecznie chcieli�my z wami wygra�... Znowu w�dr�wka. Nie ko�cz�cy si�, ci�ki marsz od spychacza do wa�u, z powrotem i znowu, w k�ko, sam ju� nie wiem jak d�ugo, bo straci�em poczucie czasu. Przytomniej�, gdy przed taczkami wyrasta cz�owiek w brezentowym p�aszczu. - Dosy� - m�wi i niemal si�� odrywa mi d�onie od taczek. - Nie s�yszeli�cie komunikatu? Rzeka opada, wa�y umocnione. Koniec akcji! Zmiatajcie do domu, ch�opcy, z serdecznym podzi�kowaniem od Komitetu Przeciwpowodziowego. Rozprostowuj� plecy. Gdy pr�buj� tego, przeszywa je tak gwa�towny b�l, �e z trudem powstrzymuj� si� od krzyku. Siadam na mokrej, b�otnistej ziemi i widz�, �e wszyscy zrobili to samo. Musz� min�� dobre dwa kwadranse, nim jeste�my w stanie si� podnie�� i zbit� gromad� pocz�apa� w stron� miasta. Munia, jak zwykle, odnajduj� w szopie. Tym razem jednak nie d�ubie kozikiem w klocu, usi�uj�c nada� mu kszta�t nied�wiedzia czy sarny. Jest po �okcie utyt�any w glinie, kt�r� miesi zaciekle w plastykowym cebrzyku. - Cze�� - m�wi unosz�c g�ow� i dostrzegam, �e nos, policzki, czo�o tak�e mia�y bliski kontakt z glin�. - Jak si� czujesz? Bo mnie jeszcze teraz �upie w krzy�u. - Mnie te� - uspokajam go; d�onie mam opatrzone i zabanda�owane, co zawdzi�czam matce Kamy. - Ju� nie rze�bisz w drzewie? - Rze�bi�, czemu nie... - Munio jest dziwnie zmieszany. - Chc� popr�bowa� z glin�, ca�kiem nowe mo�liwo�ci, ciekawe tworzywo... O, popatrz - wskazuje na p�k�: stoi tam figurka ta�cz�cej dziewczyny, zastyg�ej w piruecie twista: ruch jest uchwycony tak dynamicznie, �e odnosi si� wra�enie, i� dziewczyna przerwa�a taniec tylko na u�amek chwili. - Dobre, co? - �wietne! - wo�am