-Taak

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

.. -wykrztusi� w ko�cu Andrzej.-Bardzo mi�o. To znaczy, �e wy od razu w to uwierzyli�cie?... - Pos�uchaj, uspok�j si� - powiedzia� Izia, kt�remu w ko�cu! uda�o si� chwyci� Andrzeja za r�kaw. - Oczywi�cie, �e uwierzyli�my, dlaczego mieliby�my nie uwierzy�? Eksperyment to mimo wszystko Eksperyment. Przez te wszystkie nasze biegunki i k��tnie zapomnieli�my o nim, ale przecie�... rany boskie, no i co takiego? No, pos�gi, no, chodz�... A my tu mamy bibliotek�! I wiesz, do czego doszli�my? Ludzie, kt�rzy tutaj �yli, to nasi wsp�cze�ni, z dwudziestego wieku... - Rozumiem - odpar� Andrzej. - Pu�� r�kaw. Wiedzia� ju�, �e zrobi� z siebie g�upka. A zreszt� tych dw�ch naprawd� nie widzia�o jeszcze pos�gu. Zobaczymy, jak b�d� �piewa� gdy go zobacz�. Co prawda, Niemowa te� jako� tak dziwnie... - Nie macie mnie co namawia� - powiedzia�. - Teraz nie mamy czasu na t� bibliotek�. Jak b�dziemy t�dy przeje�d�a� z traktorami -zabierzcie sobie nawet ca�� przyczep�. A teraz chod�my. Obieca�em, �e wr�cimy przed zachodem s�o�ca. - No dobrze - powiedzia� uspokajaj�co Izia. - Chod�my. Taak, my�la� Andrzej, w po�piechu zbiegaj�c po schodach. Jak ja tak mog�em, my�la� z zak�opotaniem, otwieraj�c na o�cie� bram� i wychodz�c na ulic� jako pierwszy, �eby nikt nie m�g� zobaczy� jego twarzy. A przecie� nie jestem byle �o�nierzem czy jakim� kierowc�, my�la�, id�c po roz�arzonym bruku. To wszystko przez Fritza, z�o�ci� si�. Og�osi�, uwa�asz, �e nie ma ju� �adnego Eksperymentu, a ja uwierzy�em... To znaczy, wcale nie uwierzy�em, sk�d, po prostu przyj��em now� ideologi� - z lojalno�ci i obowi�zku... Nie, moi drodzy, wszystkie te nowe ideologie s� dla g�upk�w, dla mas... Ale w ko�cu �yli�my sobie cztery lata, o �adnym Eksperymencie nie my�leli�my, tyle by�o innych spraw... Karier� robili�my, pomy�la� zjadliwie. Dywany zdobywali�my, eksponaty do prywatnych kolekcji... Na skrzy�owaniu zatrzyma� si�, zerkn�� w zau�ek. Pos�g tam by� - grozi� p�metrowym czarnym paluchem, nieprzyjemnie u�miechaj�c si� �abi� paszcz�. Jakby chcia� powiedzie� - ju� ja was wszystkich, sukinkoty!... - Ten? - zapyta� niedbale Izia. Andrzej kiwn�� g�ow� i poszed� dalej. Szli i szli, stopniowo t�piej�c od upa�u i o�lepiaj�cego �wiat�a, w�a��c na w�asne kr�tkie, pokraczne cienie. Pot jak s�ona skorupa zastyga� na czole i skroniach. Nawet Izia przesta� ju� narzeka� na to, �e zawali�y si� jego zr�czne hipotezy, nawet niezmordowany Pak pow��czy� nog� - oderwa�a mu si� podeszwa, a Niemowa od czasu do czasu szeroko rozdziawia� usta i, wysuwaj�c straszny strz�p j�zyka, zaczyna� szybko dysze�, jak pies... Nic si� nie dzia�o, tylko raz Andrzej nie zd��y� nad sob� zapanowa� i drgn��, gdy przypadkiem podni�s� oczy i w otwartym oknie na trzecim pi�trze zobaczy� ogromn�, pozielenia�� twarz, wpatruj�c� si� w niego niewidz�cymi, wytrzeszczonymi oczami. Widok by� rzeczywi�cie ohydny - trzecie pi�tro i pokryta plamami zielona g�ba wielko�ci okna. Potem wyszli na plac. Czego� takiego jeszcze nie widzieli. Plac by� podobny do wyci�tego dzikiego lasu, tylko zamiast pni by�y postumenty, mn�stwo, jeden przy drugim. Okr�g�e, sze�cienne, sze�ciograniaste, podobne do gwiazd, abstrakcyjnych je�y, wie� artyleryjskich, mitologicznych zwierz�t - kamienne, mosi�ne, z marmuru, piaskowca, stali nierdzewnej, nawet chyba ze z�ota... I wszystkie puste, tylko z pi��dziesi�t metr�w przed nimi na g�owie skrzydlatego lwa sta�a u�amana nad kolanem go�a noga wielko�ci cz�owieka, bosa, z niezwykle umi�nion� �ydk�. Plac by� ogromny, przeciwleg�y koniec zas�ania�o dr��ce powietrze. Z prawej strony, pod sam� ��t� �cian�, widnia�y zniekszta�cone strumieniami gor�cego powietrza zarysy d�ugiego, niskiego budynku z fasad� z g�sto poustawianych kolumn. - No, no! - wyrwa�o si� Andrzejowi. Izia wyg�osi� niezrozumiale: - To jest w br�zie, a to w marmurze, to z fajk�, a to bez fajki... -Potem zapyta�: - A gdzie oni si� w�a�ciwie podziali? Nikt mu nie odpowiedzia�. Wszyscy patrzyli i nie mogli si� napatrze�, nawet Niemowa. Potem odezwa� si� Pak: - Chyba powinni�my st�d odej��... - To jest ten wasz panteon? - zapyta� Andrzej, �eby cokolwiek powiedzie�, a Izia odezwa� si� z oburzeniem: - Nie rozumiem! Co z nimi - wszystkie si� po mie�cie wa��saj�? To dlaczego ich nie widzieli�my? Przecie� powinny ich by� tysi�ce, tysi�ce!... - Miasto Tysi�ca Pos�g�w - powiedzia� Pak. Izia szybko odwr�ci� si� do niego. - Co, taka legenda te� istnieje? - Nie, ale tak bym to nazwa�. - Ale, ale! - wykrzykn�� Andrzej, kt�rego ol�ni�a nieoczekiwana my�l. - Jak my t�dy przejedziemy naszymi ci�gnikami? �adnego dynamitu nie starczy, �eby te pacho�ki wyr�wna�... - My�l�, �e powinna by� jaka� droga dooko�a placu - powiedzia� Pak. - Nad urwiskiem. - Idziemy? - zapyta� Izia. Niecierpliwi� si�. Poszli prosto do panteonu, klucz�c pomi�dzy postumentami po bruku, kt�ry tutaj by� rozbity i pokruszony na bia�y, mieni�cy si� w s�o�cu py�. Od czasu do czasu zatrzymywali si�, nachylali albo stawali na palcach i czytali napisy na postumentach. Napisy by�y tak dziwne, �e a� ogarnia�a ich konsternacja. "Na dziewi�ty dzie� od u�miechu b�ogos�awienie Muskulus gluteus twojego uratowa�y ich. Wznios�o si� s�o�ce i zgas�a zorza mi�o�ci, ale". Albo po prostu: "Kiedy!" Izia chichota� i pohukiwa�, bi� pi�ci� w d�o�, Pak u�miecha� si�, kr�c�c g�ow�, a Andrzej czu� si� niezr�cznie