They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Linki

an image

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Brak jest jedynie pewnych połączeń do wyprowadzeń obudowy. Przepisy na ich uzupełnienie można znaleźć w Internecie.). Polityka taka ma na celu ochronę rynku systemów wieloprocesorowych (na którym wciąż można wiele zarabiać) przed zalewem tanich procesorów. Pamięć podręczna L2 w Pentium Pro - ze względu na bliskość lokalizacji - była taktowana wprost zegarem CPU. Dla zewnętrznej pamięci podręcznej Pentium II tak wysoka prędkość jest nie do przyjęcia. Dostęp do L2 odbywa się z częstotliwością równą połowie taktu zegara procesora. Szybszy dostęp nie jest możliwy ze względu na fizyczne rozmiary (a co za tym idzie impedancje własne) ścieżek drukowanych stanowiących doprowadzenia do modułu L2. Ograniczenie to stanowi poważny czynnik obniżający wydajność całego systemu. Lepsza organizacja L2 i jej stosunkowo duży rozmiar mają przynajmniej w pewnym stopniu rekompensować ten szkodliwy wpływ. W porównaniu z częstotliwością taktowania L2 w klasycznym Pentium (66 MHz niezależnie od odmiany procesora) 225 MHz osiągane w modelu Pentium 11/450 jest i tak nie do pogardzenia. W ślad za kolejnymi modelami procesorów Pentium II postępują następne generacje układów scalonych otoczenia procesora (Chip-Set). W roku 1997 wprowadzono na rynek zestaw oznaczony symbolem 440LX. Został on specjalnie zaprojektowany dla procesora Pentium II a jego najbardziej charakterystyczną cechą jest obsługa pamięci typu SDRAM, mimo iż nadal z częstotliwością 66 MHz. Podwyższenie zewnętrznej częstotliwości taktującej do 100 MHz osiąga kolejna generacja układów (440BX) dedykowana strukturom krzemowym wykonywanym w technologii 0,25 um (Deschutes). Wersje 450 MHz procesora zostały nieco zmienione. Zmniejszeniu uległ znacznie rozmiar samej struktury półprzewodnikowej. Układy montowane są ponadto w nowej, opracowanej przez IBM (i stosowanej w procesorach M-II-300) technice łączenia znanej jako Flip-Chip. Oznacza to rezygnację z połączeń struktury z płytką nośną za pomocą złotych drutów (Bonding). Sam chip leży „na plecach" a kontakt z podłożem osiąga się bezpośrednio przy pomocy sieci miniaturowych punktów lutowniczych. Dzięki skróceniu drogi sygnałów można uzyskać dalszy wzrost częstotliwości taktującej. Tak forma montażu poprawia również parametry termiczne, bowiem dno struktury krzemowej wystaje teraz lekko z obudowy. Ciepło odprowadza się więc bezpośrednio z punktu gdzie powstaje. Tabela 1.19. Podstawowe dane procesorów Intel Pentium II (Klamath) (233*; 266*; 300) Architektura; RISC Technologia;0,35 um Zegar CPU [MHz]; 233; 266; 300 Magistrala [MH=]; 66; 66; 66 Mnożnik (BF); x3,5; x4; x4.5 L1 Cache (kod); 16 kB. 4x Associative L1 Cache (dane); 16 kB. 4x Associative. WB L2 Cache (12 CPU Clock); 512; 512; 512 Pipe-Lines; 7 Pipe-Line Stages; 12(FP: 16) Out oj Order Execution; •/ Branch History labie ;512 Branch Target Buffer; 512 V#1,2 [V]; 3.3; 3,3; 3.3 V#CORE [V]; 2.8; 2,8; 2.8 V#IO(GTL) [V]; 3.3; 3.3; 3.3 I#(CORE)typ./max. [A]; 6,9 / 11,8; 7,87/12,7; 8,7/14,2 Return Stack; 4 Renaming Registers; 8 + 32 Performance Monitoring; - Time S tam p Counter; - Podstawka; Slot 1 W początkowej fazie wprowadzania na rynku były obecne modele wyposażone zarówno w 256 kB jak i w 512 kB pamięci podręcznej L2. System niezgodny z Pentium Architektura Pentium II jest bardzo podobna do Pentium Pro - oba procesory należą do tej samej rodziny P6. Przetwarzanie odbywa się w trzech równoległych dwunastostop-niowych potokach. Jądro procesora pracuje w klasycznym układzie typu RISC: instrukcje IA rozkładane są na proste mikrooperacje i grupowane w centralnym zbiorniku instrukcji (Instruction Pool). Nie ma tutaj miejsca mocno zarysowany w architekturach innego typu podział na fazy pobierania (Fetch) i wykonywania (Execute). Tabela 1.20. Podstawowe dane procesorów Intel Pentium II (Deschutes) (333; 350; 400; 450;) Architektura; RISC Technologia; 0