- Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
- — Zdążę, zdążę! — zapewniałem...
- Powiem Ci także, że nie Ciebie dla krzeseł tych, ale zapewne krzesła te dla Ciebie kocham, Dialy – i jeśli mogę krzesło słomiane tak ukochać, to muszę jego panią nad...
- Szczegółowym przedmiotem polityki społeczne/ staje sic wiec po raz pierwszy kwestia społeczna, rozumiana jako zadanie zapewnienia nowożytnemu 4 Nowa encyklopedia...
- Mniej więcej w półtora roku podkop poszerzony pod galerią był gotów; odgłos kroków strażnika dobiegał wyraźnie, a dwaj „kopacze", którzy chcąc zapewnić sobie większe...
- Pewnej nocy, kiedy siedzieli u loża Musseta, wsunęła Pagellowi li- ścik, który podsumowywał jak gdyby wszystkie jej emocjonalne obawy i nadzieje (choć zapewne skierowany...
- Drugie, w postaci jedynie mo|no[ci biernej, mianowicie |eby z przed istniejcej materii mogBo by uczynione przez Boga: I w ten to sposób - wedBug Augustyna - ciaBo czBowieka przedistnieje w dzieBach sze[ciu dni w postaci zarodków powodujcych (ni|ej, z
- Jest to konieczne dla dziecka stale przebywającego w domu, tak jak i dla innych, ale ustalanie limitów nie wystarcza, trzeba zapewnić dziecku mo- żliwość innych zajęć...
- Ibranom także zapewniono kąpiel, po której wdziali najlepsze szaty, jakie przewieźli w skromnych bagażach, uzupełnione, jak podejrzewał Cazaril, o kilka rzeczy...
- Przypuszczalnie zajmowali teren pomiędzy rzeką Kerulen, w dolnym jej biegu, a jeziorem Bajkał, w żad- nym wypadku nie wychodząc poza jego południowo-zachodni kraniec...
- W kręgach towarzyskich Ammanu podczas kolacji wymieniano różne imiona, a każde źródło zapewniało, że posiada informacje Prosto z pałacu...
Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Jedynie więc atak i dalsze osłabianie Austrii były w oczach Fryderyka II właściwym kierunkiem polityki zagranicznej Prus. -104- Ponowna wojna z Austrią; pokój drezdeński 1745 Sprzymierzywszy się w maju 1744 z Bawarią, Palatynatem i Hesją-Kassel, później też Francją, uderzył Fryderyk na Czechy. Próby odzyskania przez Austrię Śląska nie powiodły się mimo pomocy Saksonii. Fryderyk II znowu militarnie był górą, tym razem także nad Saksonią. Pokój drezdeński zawarty 25 grudnia 1745 między Prusami i Austrią oraz Saksonią ugruntowywał mocarstwową pozycję Prus, nie zmniejszały się natomiast kłopoty Austrii, mimo że w styczniu 1745 zmarł pretendent do korony cesarskiej Karol VII, a we wrześniu nastąpił zgodny wybór na cesarza małżonka Marii Teresy Franciszka Stefana. Koniec wojny o sukcesję; pokój akwizgrański Wojna o sukcesję austriacką zakończyła się dopiero pokojem akwizgrań-skim w 1748, który potwierdzał posiadanie Śląska przez Prusy. Przewaga Prus w Rzeszy była bezsporna. Nie oznaczało to jednak pogodzenia się Marii Teresy z tym faktem, jak i z konsekwentnym spychaniem Habsburgów na płaszczyznę ich terenów dynastycznych. Maria Teresa usiłowała najpierw wzmocnić państwo zachwiane w ciągu wojny sukcesyjnej, a także nawiązać przymierza z wrogami Prus, do których należała Rosja za rządów cesarzowej Elżbiety. Planowany przez dwór wiedeński rozbiór Prus, przygotowywany przez kanclerza Wenzela von Kaunitza od początku lat pięćdziesiątych, nie mógł się jednak obyć bez, a tym bardziej wbrew Francji. Trudno jednak było przełamać we Francji antyhabsburskie nastroje, podobnie jak zburzyć sympatie dla Prus jako rywala Habsburgów w Rzeszy. Tak się jednak składało, że także Prusy rozbudowywały armię i podejmowały inicjatywy w polityce zagranicznej mające na celu poszerzenie swego terytorium o Saksonię, Prusy Królewskie i Pomorze szwedzkie. Te cele także wymagały zgody, albo nawet poparcia Francji i Rosji. Te wzajemne podchody dyplomatyczne podejmowane przez Fryderyka II i Kaunitza przerwała nowa agresja Prus. „Blitzkrieg" Fryderyka II z Saksonią 1756. Początek wojny siedmioletniej W wrześniu 1756 Fryderyk II rozpoczął wojnę błyskawiczną przeciwko Saksonii, zmuszając armię Augusta III do kapitulacji i bijąc słabe posiłki austriackie. W październiku było już po wojnie, a król August III wyjechał po prostu do Warszawy. Fryderyk II nie przebierał w środkach nie tylko w sprawach wojny i pokoju. W drezdeńskich mennicach bił fałszywą walutę polską, narażając tym Rzeczpospolitą na olbrzymie straty. -105- Potępienie zaboru Saksonii przez Reichstag 1757. Armia Rzeszy To panoszenie się Prus, których panowanie w Saksonii dawało im pozycję decydującego suwerena w Rzeszy, musiało się spotkać z ripostą nie tylko w Rzeszy, ale także w płaszczyźnie międzynarodowej. Sejm Rzeszy potępił na wniosek Austrii zabór Saksonii (styczeń 1757) i uchwalił wystawienie przeciwko Prusom armii Rzeszy. Fryderyk miał jako znaczącego sojusznika Anglię, która jednak nie była skora do angażowania się militarnego. Przeciwko sobie miał tym razem większość państw Rzeszy i Francję. Armia sojuszników antypruskich liczyła ponad 320 tysięcy, podczas gdy pruska z posiłkami około 230 tysięcy. Ważne jednak było to, że przeciw Prusom maszerowali Francuzi, Austriacy, Rosjanie, a nawet Szwedzi. Anglia tym razem wsparła Fryderyka pokaźnymi sumami. Wojna Prus z koalicją Fryderyk II znalazł się w opałach, i choć w maju 1757 udało mu się pokonać pod Pragą Austriaków, to jednak już w następnym miesiącu miał przeciwko sobie drugą armię austriacką feldmarszałka Leopolda Dauna, której zwycięstwo pod Kolinem zmusiło Fryderyka II do opuszczenia Saksonii. Teraz walka toczyła się na dwa fronty. Rosjanie atakowali Prasy Wschodnie, Austriacy zaś odzyskali Śląsk i zagrozili nawet Berlinowi. Także Szwedzi zajęli znowu Pomorze. Tylko brakowi zdecydowania u Rosjan zawdzięczał Fryderyk chwilowe wytchnienie. Jednakże Francja zaczęła dopiero wchodzić do akcji, zajmując Hanower i atakując Saksonię