Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Poważniejsze schorzenie ciała może sprawić, że aura wewnętrzna będzie z jednej strony ciała węższa niż z drugiej, równocześnie bowiem może ulec zmianie struktura aury wewnętrznej, a często i jej barwa. Zmiany w aurze zewnętrznej spowodowane przez 1AF są mniejsze niż w wewnętrznej. Jej szerokość może się zmniejszyć, lecz nigdy nie zniknie, choć barwa może się zmienić. Jeżeli ciało ulegnie zmianom na większej powierzchni, potrafi to zupełnie zmienić kształt aury zewnętrznej – może się na przykład zwęzić, choć nie ma to wpływu na aurę wewnętrzną; jeżeli natomiast aura wewnętrzna się skurczy, to samo dzieje się z aurą zewnętrzną. Zmiany w aurach mogą być wynikiem choroby. Przy histerii aura zewnętrzna jest szersza po obu stronach tułowia; jej szerokość zmniejsza się nagle w pobliżu łona, występuje też wypukłość w okolicach lędźwiowych. Przy epilepsji jedna strona tak wewnętrznej, jak i zewnętrznej aury jest zwykle na całej długości skurczona; aura wewnętrzna staje się bardziej nieprzejrzysta, jej struktura grubsza, a prążki zmniejszają się lub znikają. Kolor aury jest zwykle szary. Skurczenie się aury wewnętrznej jest niewątpliwym symptomem poważnej choroby. Niekiedy daje się zauważyć jej całkowite rozdarcie. Aura wewnętrzna nie zmienia w większym stopniu swego kształtu ani wielkości, za to jej struktura może ulegać znacznym zmianom. Aura zewnętrzna natomiast zmienia się częściej i widoczniej w zakresie swojego kształtu i wielkości, lecz prawie niedostrzegalnie w strukturze. W razie choroby pierwszym symptomem jest zmniejszanie się lub całkowity zanik prążków; równocześnie ziarnka stają się grubsze, co jest najwyraźniej skutkiem łączenia się mniejszych ziarenek. Zaburzeniom w aurze wewnętrznej towarzyszą pari passu zmiany w aurze zewnętrznej. Ćwiczenie oczu za pomocą ekranów utrudnia dokładną ocenę zmian zachodzących w zabarwieniu aury. Wydaje się, że barwa zmienia się głównie w zakresie od niebieskiej do szarej i że zależy bardziej od temperamentu i zdolności umysłowych niż od zmian w zdrowiu ciała. Im większa jest energia umysłu, tym błękitniejsza staje się aura; brak energii mentalnej wyraża się w aurze w kolorze szarym. Doktor Kilner przeprowadził kilka eksperymentów, które dowiodły, że wysiłkiem woli można nie tylko wysyłać promienie z różnych części ciała, lecz również spowodować zmianę barwy promienia lub części aury. W ten sposób udało się wytworzyć czerwoną, żółtą i niebieską barwę; najłatwiej jest wytworzyć kolor niebieski, a najtrudniej żółty. Dokładna analiza wyników Kilnera wykazuje, że są one w zasadzie zgodne z wynikami uzyskanymi przez jasnowidzów. Kilner zbadał jednak pod pewnym względem bardziej drobiazgowo struktury aury i jej reakcje na choroby. To, co doktor Kilner nazywa ciałem eterycznym, jest niewątpliwie identyczne z tym, co opisują pod tą samą nazwą jasnowidzący. Prążki w aurze wewnętrznej są wyraźnie tym samym, co aura zdrowia. Aura zewnętrzna natomiast składa się z cząsteczek eterycznych opróżnionych z prany, jak również z innej materii eterycznej, wydalanej z ciała. Istnieją podstawy do przewidywania, że dalsze udoskonalenie metody doktora Kilnera doprowadzi do fizycznego postrzegania: – czakr eterycznych; – dopływu prany do ciała i jej przepływu przez nie; – natury i struktury ciała eterycznego wewnątrz ciała. Od zaobserwowanych faktów, że: – zły stan zdrowia wywołuje zaburzenia w aurze; – materia eteryczna stykających się aur łączy się tworząc promienie; – promienie te można tworzyć wysiłkiem woli i kierować nimi; – od woli zależy nawet barwa promieni – tylko mały krok prowadzi do zagadnienia leczenia magnetycznego lub mesmerycznego. Wstecz / Spis Treści / Dalej ROZDZIAŁ XII: ZDOLNOŚCI ETERYCZNE Zdolności eteryczne są rozszerzeniem zasięgu zwykłych zmysłów fizycznych i umożliwiają swym posiadaczom postrzeganie "wibracji" występującej w eterycznej części świata fizycznego. Bodźce te są odbierane przez siatkówkę oka, lecz działają na materię eteryczną. W niektórych szczególnych wypadkach inne części ciała eterycznego mogą reagować na te wibracje równie łatwo, a nawet łatwiej niż oko. Wiąże się to zazwyczaj z pewnym rozwojem astralnym, gdyż wrażliwe części ciała eterycznego odpowiadają prawie zawsze czakrom astralnym. Najogólniej mówiąc, istnieją dwa rodzaje jasnowidzenia: niższe i wyższe. Ten pierwszy występuje sporadycznie u nierozwiniętych ludów, takich jak dzikie plemiona środkowej Afryki. Jest to raczej rodzaj nieokreślonego bliżej wyczuwania za pomocą całego ciała eterycznego aniżeli wyraźne zmysłowe postrzeganie wyspecjalizowanym organem. W praktyce zdolność ta zostaje prawie całkowicie poza kontrolą człowieka. Ponieważ ciało eteryczne znajduje się w szczególnie bliskim powiązaniu z układem nerwowym, każde oddziaływanie na którykolwiek z nich przenosi się bezzwłocznie na drugi. Przy jasnowidzeniu niższego stopnia odpowiadające mu zaburzenia nerwowe ogarniają prawie całkowicie układ sympatyczny. U narodów wyżej rozwiniętych takie mgliste wyczuwanie w miarę rozwoju umysłowych zdolności stopniowo zanika. W późniejszym etapie, kiedy dochodzi do rozwoju duchowego człowieka, odzyskuje on zdolność jasnowidzenia. Tym razem jest ona dokładnie sprecyzowana, podporządkowana woli, a działa za pomocą organu zmysłowego. Związana z tym aktywność nerwowa należy wówczas prawie całkowicie do układu mózgowo-rdzeniowego. Niższe formy psychizmu spotyka się często u zwierząt i u ludzi słabo rozwiniętych pod względem umysłowym. Psychizm historyczny i psychizm nie uregulowany wynika z niedorozwoju mózgu i wszechwładzy sympatycznego układu nerwowego. Wielkie gruczoły podlegające temu układowi zawierają duże ilości materii eterycznej i z tego powodu są łatwo dostępne dla wulgarnych wibracji astralnych. Zdolność widzenia eterycznego może być chwilowa, pobudzona na przykład przez delirium tremens, wskutek czego człowiek znajdujący się w tym stanie spostrzega różne stwory eteryczne, a także astralne; widywane wówczas węże i inne okropności należą prawie zawsze do najniższych typów istot, które rozkoszują się wyziewami alkoholu, wydobywającymi się z ciała pijaka. Należy zwrócić uwagę, że ciało eteryczne jest szczególnie wrażliwe na lotne składniki alkoholu. Zdolność jasnowidzenia może także czasami przejawić się pod wpływem mesmeryzmu, wzmożonego napięcia nerwowego-wywołanego przez podniecenie, histerię, zły stan zdrowia – narkotyków lub pewnych rytualnych ceremonii, wywołujących stan autohipnozy. Nie jest jednak wskazane wprowadzanie się w sen mesmeryczny w celu uzyskania zdolności jasnowidzenia, gdyż podporządkowanie własnej woli cudzym wpływom może spowodować jej poważne osłabienie i ułatwić innym oddziaływanie na nią