Ta czaszka mo�e sta� si� zamkni�tym zak�adem albo domem otwartym, domem gry, w kt�rym m�zgu �liskie, szare karty s� znaczone, lub domem poprawczym z surowym...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

NIGDY BYM NIE PRZYPU�CI� Nigdy bym nie przypu�ci�: �e cho� starcza tchu na zduszony wzlot krzyku z jednoczesnych dwu garde�, to przecie� kiedy� takie Nic jak �mier� wp� s�owa krta� zaro�nie jak skudlona sier��; nigdy bym nie przypu�ci�, �e w dwu cia�ach skurcz, co wydaje si� wieczny, sk��bi si� jak kurz i w zmarszczki prze�cierade� pierzchnie lekkim snem, gdy rigor mortis w inne cia�o wlewa si� nieodwo�alnie skrzep�ym woskiem; nigdy bym nie przypu�ci�, �e w czyje� usta wbija� dym j�zyka jest czu�o�ci� mniej mi�kk� ni� strz�p gazy do podwi�zania czyich� zmar�ych szcz�k; nigdy bym nie przypu�ci�, �e bezw�adna d�o� zwieszaj�ca si� z ��ka si�ga a� na dno martwego morza potu, cho� przed�miertny pot wyschnie pr�dzej ni� po�ciel pognieciona pod cia� podw�jnym ci�arem, w kt�rych ro�nie krew, kr��ca, a� nastanie ten i tamten kres. CA�YM SERCEM PO STRONIE Ca�ym sercem po stronie w�asnego wn�trza; niech po tamtej �eber stronie do ko�ca je poch�onie t�tnic �ar�oczny �miech. Ka�dym nerwem po obu stronach sk�ry; ten szew niech t�tni w cia�ach obu, co zmiesza�y ze sob� �lin� i pot i krew. Ca�ym wzrokiem po drugiej stronie szyby; niech ju� w oko jedno i drugie wbije si� ostrzem d�ugim skrwawionych ulic n�. Ca�ym m�zgiem po stronie stron zapisanych; zn�w niechaj stron� po stronie ogarnia czarny p�omie� na stos rzuconych s��w. NA JEDN� KART� NA JEDN� KART� Wi�c jak�e? wszystko na t� jedn� kart� postawi�? wi�c ma wszystko unie��, ci�ar ziemi, nap�r wody, ci�nienie powietrza, �ar�oczno�� ognia? wi�c zakopanych �ywcem, uduszonych, utopionych, spalonych? powodzie, po�ary, huragany, lawiny? wszystko na t� jedn� kart�? jak ma wytrzyma�? jak ma, przygnieciona, odwr�ci� si�, gdy przegram? jak ma si� nie ugi�� ten papier, skoro ci�� mu nawet litery? OGIE� 1 Ogie�, ta walka triumfalnie przegrana, gwa�towna mi�o�� od pierwszego p�omienia ju� �miertelna, pal�ce wejrzenie oczu przykrytych dwojgiem powiek i monet; 2 niech twoje nag�e zaj�cie si� ogniem b�dzie sta�ym zaj�ciem, bo przez to staniesz w p�omieniach, w tym krzy�owym ogniu oskar�e�; albo zwi�niesz na ognistym krzy�u r�wnie dwoistym i oskar�aj�cym i sprzecznym; wprawdzie dog��bnie przybity �wiekami, ale ju� ci� podnosi na duchu to opieku�cze rami� z drewna; 3 ciebie, kata oskar�onego, skazanego na ca�opalenie; lecz na wolnym ogniu, chocia�e� przywi�zany do swego pr�gierza i �ycia; 4 ta walka haniebnie wygrana, ogie�, ta bezbronno�� or�na, pogmatwany sznur pal�cych palc�w, natychmiast tak prosty jak zwa� chrustu; �arliwy mr�z, to znowu mrok �ar�oczny, za chwil� tak jasny jak popi�, lub jeszcze ja�niejszy, jak w�giel; 5 z mroku powsta�e� i w mrok si�, gorej�cy, obr�cisz; wi�c p�j�� z ogniem znaczy tyle, co i p�j�� z dymem; 6 wi�c niechaj snop �wiat�a mozolny b�dzie i zwik�any jak snop zbo�a, nabity py�em ci�kim, kt�ry w �wietle tylko ta�czy� potrafi; promie� niech si� stanie jak p�omie�, niech goreje gorzk� kolczasto�ci� ziaren i �ciernisk; wolny, sprzeczny, jasny; 7 niech ma smak w�gla, niech ma smak popio�u