Odwr�ci� si�...

Po g�owie chodzi� mu fragment wiersza: "I ko�ci� by� tak pusty, �e w g��bi widzia�em ksi�dza z kielichem w r�ku i ch�opca ze dzwonkiem..." - A mo�e pan widzia� mojego tatusia? Ch�opiec mia� mo�e pi��, a mo�e sze�� lat, bledziutk� buzi� i wielkie niebieskie oczy. Wpatrywa� si� w Andrzeja z wyrazem ogromnego napi�cia. - Widzia� pan? Kobieta zjawi�a si� dopiero teraz. Mia�a na sobie letni� garsonk� i p�aszcz, zarzucony na ramiona. Bezradnie rozejrza�a si� po pustej ulicy. - Halo! - zawo�a� Andrzej. - Szuka pani kogo�? Oci�gaj�c si� podesz�a i powiedzia�a do ch�opca: - Chod�, Wojtek. To jeszcze nie tu. - A gdzie? - zapyta� Andrzej. - Nie wiem. Wzi�a ch�opca za r�k�. Widzia�, jak oddalali si�. Jego samotne kroki zla�y si� po chwili z odg�osem tamtych; r�wnych, ch�opi�co-�o�nierskich. Patrzy� za nimi, a� znikn�li za zakr�tem. Wtedy poprawi� karabin i ruszy� tak�e. Czekali na niego w �wietnych nastrojach i przy pe�nym stole. Kiedy tylko stan�� w drzwiach, Smutny wyb�bni� pospiesznie na pianinie - nie wiedzie� czemu - marsz weselny, a Janek ruszy� do niego z pe�nym kieliszkiem: - Aby�my zdrowi byli. - I w wolnej Polsce jedli, pili - doko�czy� natychmiast Smutny. - Andrzej, czy uprzytomni�e� swojej siostrze Krystynie, �e opr�cz wszystkich innych zalet i talent�w jestem r�wnie� poet�? - Obawiam si�, �e to ci te� wiele nie pomo�e - stwierdzi� sceptycznie Pralinka. - Wypij, Andrzej, tak ich, wszystkich wyszkoli�e�, �e nie tkn� bez ciebie okruszyny chleba, kropelki bimbru... - Cz�owieku, to nie jest bimber - oburzy� si� Janek. - Najprawdziwsza czysta... - A mo�e by�my jednak zacz�li? - przypomnia�a Krystyna. - W�a�nie! Andrzej, przem�wienie. - Odchrza�cie si�. Ani my�leli. Otoczyli go zwartym ko�em i zacz�li skandowa�: - Andrzej, prze-m�w! Andrzej, prze-m�w! - Do sto�u - rozkaza�. Rozsypali si� w tyralier� i po chwili byli ju� na swoich stanowiskach. - Czekali�my pi�� lat - powiedzia� - do chwili, a� wezwano nas i powiedziano: tu jest kula, a tam jest wr�g. Pozostaje nam wi�c tylko w niego trafi�. Je�li r�ka drgnie, jedyna nasza kula przepadnie, zostaniemy bezbronni i wtedy ka�dy b�dzie m�g� nas zabi�... Nasze zdrowie. I mierzcie dobrze! Wypili. Zjedli. A potem zebrali si� wok� pianina. Smutny gra�. Gra� to wszystko, co grywa� popo�udniami w "Z�otej Papudze", gra� tak�e harcerskie piosenki, kt�re �piewali przy ognisku podczas wypad�w do Puszczy Kampinoskiej, gra�, jak grywa� im zawsze, a oni jak zawsze siedzieli zas�uchani w melodie, - swe w�asne my�li, w przysz�o��... - Andrzej... Wysun�a r�k� i ostro�nie, delikatnie dotkn�a jego d�oni. Spojrza� na jej �liczn�, senn� twarz porcelanowej lalki. - �le trafi�a�, Luna! - Nie m�w tak. - Je�li nie chcesz uwierzy� teraz, przekonasz si� p�niej. - Nie wiem nic o tobie, ale je�li co� straci�e�... Masz przed sob� jeszcze ca�e �ycie. - Nie, moja �liczna. I nie pytaj o nic, bo niczego ciekawego ode mnie nie us�yszysz... Owszem, mog� m�wi�, �e bawi mnie twoja porcelanowa buzia, �e lubi� dotkni�cie twoich r�k i moment, kiedy tak leniwie zamykasz oczy. Niewiele tego, ale nic wi�cej powiedzie� ci nie mog� i nie chc�... - A je�li ci nie uwierz�? - To ju� twoja sprawa. I twoje w�asne ze sob� rachunki. Ja m�j ju� podsumowa�em. - I zgodzi� si�? - Tak. Wyszed� na minus. Raport nr 6 Niedziela, 6 sierpnia, godz. 21.40 Rozruchy trwaj�. Trwa to ju� sze�� dni. Sze�� dni, podczas kt�rych, mimo rzucenia ogromnych si� na jedn� tylko dzielnic� - Wol� - mimo wprowadzenia czo�g�w, lotnictwa i stosowania akcji specjalnej - nie zdo�ali�my jej w pe�ni opanowa�. W dalszym ci�gu cmentarze wolskie opanowane s� przez bandy, nie uda�o si� te� ostateczne przebicie arterii Wolskiej. Natomiast jeden batalion brygady SS-D nacieraj�c wzd�u� ulicy Ogrodowej, Ch�odnej i Krochmalnej osi�gn�� �elazn� Bram�, Ogr�d Saski i dotar� do Pa�acu Br�hla. Lotnictwo pracuje. Miasto p�onie. Post�py nasze s� minimalne. "R-4" melduje, �e zachodzi obawa przekszta�cenia si� rozruch�w w ruch og�lnokrajowy. Wskazuj� na to podobno pewne ruchy oddzia��w partyzanckich. "Ef 42" - Stef! - Rany, Wrona! Cze��! - Cze��, ch�opie! Ale� tu u was - Cz�owieku, dzisiaj to raj!... Kryj si�! Skoczyli za pomnik. Przywarowali. Ucich�o. - A ty sk�d tutaj? S�uchaj, my nic nie wiemy, a Puszcza przysz�a? Przecie� by�e� w Puszczy? Wrona patrzy� w skierowane na siebie pe�ne wyczekiwania oczy Stefa �empickiego i zrobi�o mu si� troch� g�upio. - By�em u twojej mamy - wykr�ci�. Zastanowi� si�, co by powiedzia�a, gdyby zobaczy�a tego swojego najm�odszego, ubranego w za du�y niemiecki mundur, w he�mie, spod kt�rego wygl�da�y zm�czone oczy, z nieod��cznym karabinem w r�kach, w otoczeniu cmentarnych krzy�y i pomnik�w... - Bo nas tu ci�gle strasz� Puszcz� - Stef usi�owa� przekrzycze� strza�y