- Nie gniewaj si�, ciociu...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

.. Ja... ja si� dobrze trzyma�em... daj� s�owo. Dopiero tu pod drzwiami tak mnie zacz�o bole� i... i straci�em si�y. To zaraz przejdzie... Tak mi wstyd. - G�upi jeste� z twoim wstydem. Masz, we� to, po�knij t� pastylk�! - Dr��cymi r�koma podawa�a mu wod� i ostatni� pastylk� tanalbiny. - Sk�d ja wezm� tanalbiny? - my�la�a w pop�ochu. - Czym b�d� go leczy�? Zaraz ci b�dzie lepiej - zapewni�a go g�o�no. - Jasne - u�miechn�� si� po raz pierwszy. - Ach, jak mi tu dobrze u ciebie. Ja ci zaraz wszystko opowiem... - Opowiesz, opowiesz... Na�ciu! - krzykn�a Ewa. - Trzeba zrobi� herbaty. Tej, co pani Norkowska przynios�a. Ale Na�cia ju� pobieg�a z dwoma wiadrami po wod�. Zaalarmowa�a Tomyskiego i Joasi�. Wr�cili we troje, nios�c razem pi�� wiader wody. Ma�o, ale i tak o wiele ponad przypadaj�c� na nich norm�. Studni� trzeba by�o oszcz�dza�. Tomyski i Joasia ofiarowali sw�j zapas z radosnym uniesieniem, jakie daje poczucie, �e nawet w takich warunkach mo�na komu� dopom�c. Pod kuchni� szala� ju� ogie�, paliwa na szcz�cie nie brakowa�o. W niespe�na trzy kwadranse wsadzono Michasia do wanny, wyszorowano go, wytarto, ubrano w jego ostatni�, czyst� na szcz�cie, pid�am� i po�o�ono do ��ka, gdzie natychmiast zasn��. Harcerskie ubranie, w kt�rym przyszed�, wyrzucono na balkon, bielizn�, w kt�rej znale�li wszy, Na�cia postanowi�a wygotowa� w wodzie z k�pieli, innego wyj�cia, niestety, nie by�o. - Szcz�cie jeszcze, �e nie tyfus plamisty - powiedzia� Tomyski pomagaj�c wstawi� kocio� z bielizn� na blach� kuchni. Joasia trzyma�a rami� Michasia, gdy� pod pach� w�o�ono mu termometr. Mia� 39 stopni gor�czki. Joasia i J�zef mimo wszystko musieli ju� odej��. Ludmile bardzo si� pogorszy�o, nie mo�na jej by�o ani na chwil� samej zostawi�, a Tomyskiemu wypad� dzi� nocny dy�ur. We dnie zast�powa�a go przy chorej pani Felicja Karbowska. - Id�cie, id�cie - nagli�a ich Ewa. - My z Na�ci� damy wszystkiemu rad�. Zreszt� zaraz przyjd� Norkowscy. Chyba �e i oni przepadli. Zaraz po wyj�ciu Tomyskich przybieg�a panna Maniewicz�wna. Przynios�a lekarstwa, kt�re dzi� w�a�nie zdoby�a, dotar�szy do jedynej, funkcjonuj�cej jeszcze na Marsza�kowskiej w pobli�u placu Zbawiciela, apteki. Ca�� tubk� tanalbiny, salol i dermatol w proszku, kt�ry jej da� pan Cytryn. Na�cia ju� roznios�a wiadomo�� o powrocie i chorobie Miachasia po kamienicy. Ewa ujrzawszy lekarstwa a� roze�mia�a si� z rado�ci: - Nie, tym to go ju� chyba wylecz�. - Zaraz, to nie wszystko. Mam jeszcze kilka proszk�w kamfory. Niech mu pani daje po p�. Dla podtrzymania serca - powiedzia�a Maniewicz�wna. Ewa s�ysza�a, �e Micha� si� rusza, i skoczy�a do niego. Szed� sk�aniaj�c si� do wyg�dki. - To nic, ciociu, to nic... - m�wi� s�abym, ale przytomnym g�osem. - Ju� mi lepiej, tylko musz� wci�� chodzi� do wyg�dki... Korzystaj�c z tego, �e nie �pi, Ewa da�a mu troch� dermatolu i p� proszka kamfory. Przygotowywa�a nast�pn� porcj� lekarstw, kiedy przyszli Norkowscy. - Micha� wr�ci� - powiadomi�a ich zaraz w progu. - Chory na dyzenteri�. - Nie!? Micha� wr�ci�? No widzisz! No, wi�c wszystko najlepiej na tym najlepszym ze �wiat�w. - Gdzie najlepiej! Ma dyzenteri�. Jest ci�ko chory! - I Ewa nagle za�ama�a si�. - Tak go cudownie odzyska�am i mia�abym go teraz straci� - za�ka�a na ramieniu Staszki. - No wiesz, ty jeste�!... - zgorszy�a si� Staszka. - Wychoruje si� i b�dzie zdr�w. A zreszt� - my�l sobie, �e go stracisz. To jedyna szansa dla tego ch�opaka, �eby� za nim szala�a. Kochasz tylko tych, kogo boisz si� straci�. Micha� zacz�� co� wo�a� z jadalni. Wpad�y obie do niego. - Ciociu - m�wi� ch�opiec. - Kto to przyszed�? Aha, to pani Stanis�awa. Dzie� dobry pani, Ciociu, nie przejmuj si�. Zapomnia�a�, �e jestem szczepiony na dyzenteri�. I to co rok mnie szczepili. Ja nie umr�. Chcia�em ci to powiedzie�... i tego... To m�wi�c znowu zasn��. Norkowski by� nieoczekiwanie przej�ty i powrotem, i chorob� Michasia. - Dyzenteria to nie �arty. Nie wiadomo, co ten ma�y przechodzi� przez ten czas, co go nie by�o. Wygl�da na bardzo wyniszczonego. Mo�e ja skocz� do szpitala na Jaworzy�sk� po lekarza? - Nie - rzek�a Ewa. - Oni tam upadaj� od roboty. Nikt z nich nie przyjdzie. Nawet Barycz do Ludmi�y ju� nie przychodzi. Przypatrzyli si� ch�opcu, stan�wszy nad nim wszyscy czworo, nie wy��czaj�c Na�ci. Spa� g��boko, nie rzuca� si�, oddech mia� przy�pieszony, ale r�wny. Na�cia pierwsza orzek�a: - Nic mu nie b�dzie. - I nagle wyzna�a wielk� tajemnic�: - Prosz� pani, ja mam p� kilo ry�u. Przynios�am ze sob�. To jeszcze po pani Paw�cinie. Chowa�am na czarn� godzin�. Dwie �y�ki wystarcz� na kleik. Zrobi� mu kleiku. On mo�e i zag�odzony. Jak si� k�pa�, widzia�am, �e wychud�o toto jak szczapa. Cho� i w takiej chorobie, a posili� si� trzeba. - Ach, Na�ciu, ty moje kochane oko opatrzno�ci! - rozrzewni�a si� ca�uj�c j� Ewa. Staszka zajrza�a do wyg�dki i kr�c�c nosem rzek�a: - Jeszcze nie jest tak p�no. Id� po wod�. - Zwariowa�a�, s�yszysz, znowu wal� w nasz� stron�. Ja ju� nie chc� si� niepokoi�. Zosta�! - No, moja kochana, nie masz chyba zamiaru ca�ego domu przyprawi� o dyzenteri� - rzek�a Staszka. - Klozet musi by� sp�ukany i wymyty